Twój pies jest mądrzejszy niż myślisz: komunikowanie się z psem
Dlaczego psy nas kochają
Psy od dawna są uznawane za najlepszego przyjaciela człowieka, a każdemu właścicielowi miłego puchata powiedzenie to brzmi prawdziwie. Jednak większość przyjaźni nie zamienia się spontanicznie w pełne zaufania i wzajemnie korzystne relacje, a silne więzi zwykle rozwijają się latami.
Z drugiej strony, gdy szczeniak zostaje skonfrontowany z człowiekiem, prawie natychmiast zaczyna żartować, lizać i kochać. W tym sensie lepiej byłoby nazwać psy „najlepszym genetycznie dopasowanym przyjacielem człowieka”. Z powodu koewolucji psów i ludzi psy są genetycznie dostrojone, aby być mistrzami w zrozumieniu naszych poleceń i od najmłodszych lat chcą komunikować się z nami znacznie bardziej niż jakikolwiek inny gatunek zwierząt.
Przejdziemy przez trzy różne eksperymenty przeprowadzone przez badaczy i zbadamy, w jaki sposób psy czytają nasze oczy, rozumieją nasze punkty i od najmłodszych lat wiedzą, że jesteśmy źródłem pomocy i przyjacielem w potrzebie.
Zanim przyjrzymy się eksperymentom, zabawna cecha, którą dzielisz ty i twój pies
Ludzie i psy mają podobne oczy, ponieważ oboje mamy białą twardówkę (białka oka). Zaproponowano, że zwierzęta o silnej współzależności w obrębie gatunku mają białą twardówkę, ponieważ bardzo łatwo jest stwierdzić, gdzie patrzą inni członkowie gatunku.
Podczas gdy ludzie są wyjątkowi w tym, że potrafią okazywać szeroką gamę emocji naszymi oczami, inne zwierzęta (szczególnie psy) dowiadują się, że wiedza o tym, gdzie szukają swoich towarzyszy, jest korzystna dla życia społecznego. Nie wierzysz mi? Sprawdź zdjęcie poniżej i zauważ podobieństwa między naszymi oczami a psem.
Teraz pytanie: czy psy rzeczywiście mogą otrzymywać informacje z naszych oczu? Odpowiedź brzmi „tak” i robią to lepiej niż geniusze z długiego gradu zwierząt, szympansy.
Twardówka biała vs. twardówka brązowa
Eksperyment nr 1: Czy psy mogą czytać naszym oczom?
Teraz, gdy nie ma możliwości zdobycia uczty, psy nie wykazują żadnej szczególnej chęci podążania tam, gdzie szukasz. Kiedy nauczono ich, że kiedy poprawnie zgadną, dostaną coś dla siebie, gra całkowicie się zmieni. Oto podział eksperymentu przeprowadzonego przez Krisztinę Soproni i zespół badaczy (uniknę wyszczególnienia każdego szczegółu w metodzie):
Zastosowano dwie dźwiękoszczelne i zapachowe miski, z których jedna zawierała smaczną ucztę dla psa. Naukowcy wyszkolili psa, aby zrozumiał, że jeśli wybierze odpowiedni pojemnik, dostanie nagrodę w nagrodę, dając w ten sposób zachęty dla psa, aby poprawnie wybrać. Wreszcie, były trzy różne sposoby, w jakie badacze próbowali wskazać psu odpowiedni pojemnik.
1. „At Target”: Badaczka obróciła głowę w kierunku misy i skupiła wzrok na misce.
2. „Powyżej celu”: Badaczka odwróciła głowę w kierunku misy, ale spojrzała ponad misą (w zasadzie na sufit).
3. „Tylko oczy”: Badaczka tylko przeniosła wzrok na miskę, podczas gdy jej głowa pozostała wyprostowana.
Łącznie przeprowadzono 12 prób.
Wyniki eksperymentu nr 1: Czy psy mogą czytać naszym oczom?
Wyniki testu są następujące - poniżej znajduje się także tabela zatytułowana „Tabela 1”.
Krótka notatka przed spojrzeniem na tabele i wyniki: Średnie wartości zbliżone do 50% (45–55) są nazywane „przypadkiem”, co oznacza zgadywanie. Średnie poniżej 45% są uważane za „poniżej szansy”, a te powyżej 55% są nazywane „powyżej szansy”, co pokazuje, że wiąże się to z mniejszym zgadywaniem.
At Target : W testach At Target wszyscy byli zaangażowani w występowanie na mniej więcej tym samym poziomie, co jest imponujące dla psów, biorąc pod uwagę, że zmierzyły się z ludźmi i szympansami.
Powyżej celu : szympansy osiągnęły najlepsze wyniki w próbach powyżej celu, a niemowlęta i psy radziły sobie dość słabo. Jest to jednak dobra rzecz dla psów i niemowląt oraz zła dla szympansów. Czemu? Ponieważ szympansy po prostu patrzyły w kierunku, w którym wskazywała głowa badacza, i nie zwracały uwagi na oczy. W przypadku psów i niemowląt, kiedy badaczka miała oczy skierowane ku górze i nad miską z jedzeniem, psy i niemowlęta widziały to jako przejaw obojętności lub nieuwagi. Psy widzą, że oczy nie są skupione, i myślą: „Hej, ten człowiek nie dba o to, co się tutaj dzieje, więc zamierzam zająć się swoimi psimi drogami”. Dość interesujące jest odkrycie, że kiedy wyjmiesz oczy, Twojemu psu trudniej jest zrozumieć, co próbujesz przekazać, lub po prostu myśli, że go ignorujesz.
Tylko oczy : W przypadku badań Tylko oczy psy wypadły najgorzej spośród wszystkich trzech, a niemowlęta i szympansy występowały na poziomie „Na przypadek”, co oznacza, że mniej więcej zgadywały. Zastanawiasz się: „Jeśli psy są tak dobre w czytaniu naszym oczom, dlaczego zrobiły najgorsze?” Powód może Cię zaskoczyć!
Dlaczego ten test pokazuje, że psy są wyjątkowe: wyniki tylko dla wyjaśnienia oczu
Dlaczego więc psy tak słabo radziły sobie na próbach Eyes Only w porównaniu z innymi uczestnikami? Powód jest w rzeczywistości bardzo interesujący, ale sprawdź, czy możesz to rozwiązać samodzielnie, patrząc na drugi stół.
Tabela 1: Średni odsetek poprawnych domysłów dla szympansów, niemowląt i psów
| Na cel | Powyżej celu | Tylko oczy | |
|---|---|---|---|
| Szympansy | Około. 75% | Około. 65% | Około. 55% |
| Dzieci | Około. 75% | Około. 48% | Około. 50% |
| Psy | Około .. 75% | Około. 52% | Około. 49% |
Tabela 2: Średni odsetek poprawnych domysłów tylko przez psy na podstawie testu i podzielony przez próby
| Próby od 1 do 3 | Próby od 4 do 8 | |
|---|---|---|
| Na cel | Około. 70% poprawnie | Około. 83% poprawnie |
| Powyżej celu | Około. 50% poprawności | Około. 55% poprawne |
| Tylko oczy | Około. Prawie 31% | Około. 60% poprawne |
Odpowiedź i więcej
Rozwiązać? Początkowe wyniki psów w pierwszych trzech próbach eksperymentu były tak nędzne, że mogło to oznaczać tylko jedno. Że psy celowo wybierają niewłaściwy pojemnik (prawdopodobnie dlatego, że psy uważały, że badacz zaznacza swoje terytorium, patrząc na „jej” kubek).
Jednak w następnych czterech próbach widać, że psy zaczęły osiągać wyniki znacznie wyższe niż przypadek, ponieważ zorientowały się, że oglądany pojemnik oznacza „uczta dla nich”. I to, ludzie, psy tak słabo spisały się na testach „Tylko oczy”. To dlatego, że celowo wybrali niewłaściwe pojemniki do pierwszych kilku prób, a następnie bardzo dokładnie odgadli odpowiednie pojemniki w późniejszych testach. Powyższy wykres jest średnią i weź to jako lekcję, dlaczego tabelom i wykresom nie zawsze można ufać.
Co to wszystko znaczy? Wydaje się, że pokazuje, że jeśli chodzi tylko o korzystanie z oczu, psy są rzeczywiście mądrzejsze niż szympansy, a dzieci rozumieją wzrok jako istotny w przekazywaniu informacji. Byli tylko ofiarą uśredniania wyników i podczas gdy niemowlęta i szympansy tylko zgadywały (przebywanie w pobliżu 50% jest uważane za „Na przypadek” i pokazuje zgadywanie), w rzeczywistości psy natychmiast zauważyły, że używa się oczu zasygnalizować. 1
Eksperyment nr 2: Czy psy mogą zrozumieć wskazywanie?
W badaniu przeprowadzonym w 2009 r. Przez Nicole Dorey, Monique Udell i Clive Wynne z University of Florida zbadano zdolność psów do zrozumienia wskazówek dotyczących wskazywania (ludzie wskazujący w określony sposób na ukryty w filiżance pokarm).
Podstawowa koncepcja tego, jak przeprowadzili test, jest pokazana na zdjęciu (poniżej rozkoszuj się moimi niesamowitymi umiejętnościami MS Paint), a także wideo. Jedna uwaga: eksperyment przeprowadzony na filmie nie jest tak dokładny jak ten, który wyjaśniłem (nie kontrolują zapachu w filmie), a także mówi o tym, że psy rodzą się z umiejętnością rozumienia zwrotnica. Oba z nich sprawiają, że jest to trochę niepewne, ale nadal bardzo dobry wizualny przykład tego, co zostało wyjaśnione (dotyczy to również eksperymentu omawianego powyżej).
Podstawowy szkic eksperymentu wskazywania
Metoda
Teraz pomysł na ten test nie jest w żaden sposób wyjątkowy (stąd wideo) i był już wielokrotnie robiony. Wykorzystując to na swoją korzyść, badacze starali się nie powtarzać błędów popełnianych przez poprzednich badaczy. Oto podstawowa metoda tego eksperymentu, zgodnie z powyższym schematem:
- Badacz usiadł 0, 5 m od środka dwóch filiżanek.
- Badacz nęcił obie miseczki ukryte przed szczeniakiem, a następnie usunął przynętę z jednej z miseczek. Miało to na celu upewnienie się, że szczeniak nie pójdzie do kubka z powodu hałasu słyszanego z jednej strony podczas przynęty. Aby zneutralizować zapach, naukowcy użyli dwóch plastikowych kubków (pomyśl o czerwonych kubkach imprezowych) i ustawili je jeden na drugim. Następnie kładą nagrodę między dwiema filiżankami, aby obie filiżanki pachniały jednakowo jedzeniem. Pomyśl o kanapce PB&J z zapachem unieważniającym jedzenie, którym jest PB&J, a dwie filiżanki to chleb.
- Badacz wezwał szczeniaka, aby zwrócić na siebie uwagę, a następnie, rękami zaczynając od neutralnej pozycji, wyciągnął rękę, aby wskazać na filiżankę (jej palec zatrzymał się 10 cm od kubka) na około 1 sekundę, a następnie wrócił do neutralna pozycja początkowa.
- Gdy badacz powrócił do neutralnej pozycji, szczeniak został wypuszczony. Po 3 sekundach, jeśli szczeniak znalazł się w odległości 10 centymetrów od prawidłowego kubka, uznano to za prawidłowe przypuszczenie.
To wszystko na temat metody. Zadbali o to, aby nie pozostawić wyciągniętego ramienia, podczas gdy szczeniak wybrał filiżankę, ponieważ poprzedni test wykazał, że szczenięta w wieku 6 tygodni zgadywały „poprawnie” przy użyciu tego rodzaju wskazówki wizualnej. Okazuje się jednak, że szczenięta po prostu zbliżały się do wyciągniętej ręki badacza. Jakie były zatem wyniki?
Przykład testu wskazującego
Wyniki testu wskazującego
Wracając do tego, że szczenięta rzekomo potrafią słuchać ludzkich wskazówek w wieku zaledwie sześciu tygodni, doprowadziło to naukowców do myślenia, że psy mogą „komunikować się” z ludźmi niezależnie od ich ontogenezy (ich wychowania i środowiska). Wyniki tego testu wydają się jednak okazać się inne. Szczenięta wybrane do testów były w wieku od 9 tygodni do 24 tygodni, a oto jak się spisały.
Liczba poprawnych domysłów szczeniąt pogrupowanych według wieku
| Średnia liczba poprawnych domysłów | |
|---|---|
| Grupa 1: Szczenięta w wieku od 9 do 12 tygodni | Średnio 48% zgadło poprawnie |
| Grupa 2: Szczenięta w wieku od 13 do 16 tygodni | Średnia 51, 6% Zgadło poprawnie |
| Grupa 3: Szczenięta w wieku od 17 do 20 tygodni | Średnia 62, 5% zgadła poprawnie |
| Grupa 4: Szczenięta w wieku od 21 do 24 tygodni | Średnio 74, 4% zgadł poprawnie |
Podsumowanie eksperymentu 2: Test wskazujący
Co to pokazuje? Że szczenięta potrzebują trochę czasu, aby się rozwijać i być może doświadczyć ludzi. Ale w końcu stają się biegli w odczytywaniu naszych poleceń od bardzo młodego wieku od pięciu do sześciu miesięcy. Jednak zgodnie z wynikami niekoniecznie rodzą się z umiejętnościami, które pozwalają im rozszyfrować ludzkie wskazówki wskazujące (jak mówi wideo).
To dość imponujące, a nawet nasze własne potomstwo (dzieci) prawdopodobnie nie zdołało rozszyfrować wskazania bez użycia go w codziennym życiu. Nawet jeśli psy mogą nie być genetycznie skłonne do tego, aby móc słuchać każdego polecenia od urodzenia, mają całkiem imponujące mózgi, które pozwalają im się z nami związać. Oto badanie, które porównuje psy i ich bliskich genetycznych krewnych, wilki. 2)
Debata Wilk kontra pies: kto jest mądrzejszy?
W ciągu mojego krótkiego życia słyszałam o ludziach posiadających wilki i musiałam poradzić sobie z osobą opowiadającą historię przyjaciela przyjaciela, mówiącego o tym, jak było fajnie i jak po prostu jak pies. Jednak ten kolejny test wydaje się być inny.
Eksperyment # 3A: Psy kontra wilki w zgodności człowieka
Na uniwersytecie Eotvos Lorand na Węgrzech (największy uniwersytet w kraju) naukowcy przeprowadzili eksperyment porównujący osobowość psów i wilków w kontaktach z ludźmi, a także ogólną inteligencję psów.
W przeważającej części psy uważano za głupsze niż ich bardziej zdziczałe odpowiedniki, przy czym powszechną koncepcją jest udomowienie, które jest równoznaczne z niezastąpioną utratą komórek mózgowych. Ponieważ pies nie musi już myśleć i walczyć o utrzymanie i schronienie, mózg i ciało stają się nudne, prawda? Źle! Odwołajmy się do badania przeprowadzonego w latach 80-tych. Naukowcy zaobserwowali, że dzikie wilki najlepiej próbują wykonywać stosunkowo trudne zadania. Odkryto, że wilk, gdy raz zobaczył człowieka odblokowującego bramę, mógł następnie naśladować akcję i odblokować ją. Z drugiej strony psy, po wielokrotnym obserwowaniu człowieka otwierającego bramę, siedziały tam z pustym spojrzeniem i bekonem na mózgu. A przynajmniej tak im się wydawało. . .
Myśląc, że psy są w rzeczywistości mądrzejsze niż się im przypisuje, główny badacz w Eotvos Lorand doszedł do wniosku, że psy doskonale potrafią odblokować bramę, ale po prostu czekają na polecenie. Przetestował to nie uderzając psem w zamkniętą bramę, ale sprawdzając, jak skutecznie psy wykonały zadania bez pomocy właściciela, a potem z nim.
metoda
Wybrano 28 psów o różnym stopniu bliskości do właściciela, przy czym niektóre spędzały większość czasu na zewnątrz i nie miały bliskiego kontaktu z ludźmi, i odwrotnie. Żywność umieszczano po przeciwnej stronie ogrodzenia, z wyraźnie widocznym i gryzącym uchwytem wystającym spod ogrodzenia. Chodziło o to, że pies gryzie rączkę, a następnie ciągnie talerz z jedzeniem na bok.
Wyniki
Kiedy psy po prostu uderzały o płot i talerz z jedzeniem po drugiej stronie, psy, które spędzały więcej czasu na zewnątrz i miały gorsze relacje z właścicielem, radziły sobie znacznie lepiej niż te, które miały bliskie relacje z właścicielami. Już samo to sprawiłoby, że można by pomyśleć, że udomowienie rzeczywiście powoduje, że psy stają się głupsze, ponieważ psy, które miały większą niezależność i spędzały więcej czasu na wolności, osiągały lepsze wyniki. Kiedy jednak pozwolono właścicielom wyrazić zgodę ustną podczas zadania, przepaść między dwiema grupami zniknęła.
Eksperyment # 3B: Prawdziwy test zgodności psa
Ciekawe, aby dalej testować wyjątkową zgodność psów z ludźmi w porównaniu z ich genetycznymi sąsiadami, wilkiem, ten sam uniwersytet miał studentów, którzy wychowali zarówno młode wilki, jak i młode psy. Uczniowie karmieni ręcznie, bawili się, gruchali i kochali najlepiej, jak potrafili, ich kumple ze zwierząt.
Trzy tygodnie później, aby przetestować relacje wilków i psów z ich właścicielami, umieścili obydwie w pokoju z odpowiednimi właścicielami studentów i właśnie w tym miejscu zaczęły się pojawiać różnice. Wilki siedziały bez ruchu, a szczenięta starały się jak najlepiej zwrócić na siebie uwagę ucznia, z którym byli sparowani, szczypiąc ich dłonie, szczekając przy wysokich wysokościach i podchodząc do nich. Kolejna faza eksperymentu jest jednak bardziej interesująca.
Metoda fazy 2 eksperymentu nr 3B
W wieku trzech miesięcy, aby sprawdzić, czy psy mają specyficzną skłonność genetyczną do chęci wiązania się i interakcji z ludźmi, uniwersytet przeprowadził następujący test:
- Podobnie jak w przypadku problemu z ogrodzeniem powyżej, kawałek mięsa był przymocowany do liny, przy czym mięso było nieosiągalne, chyba że pies szarpnął linę i pociągnął ją w swoją stronę.
- Pies i wilcze szczenięta wraz z ich właścicielami umieszczono na boku ogrodzenia za pomocą tylko liny.
- Obaj mogli następnie sami wymyślić, jak rozwiązać problem z uzyskaniem mięsa.
Jak pewnie zgadłeś, kiedy pozostawiono je same, oba zwierzęta mogły przeciągnąć się po linie, aby zdobyć mięso. Nie jest to zaskoczeniem, ani nie jest szczególnie interesujące, co prowadzi mnie do następnej części.
Naprawdę interesująca faza tego eksperymentu
Mając wszystko dokładnie tak samo jak w powyższym eksperymencie, mięso było teraz zakotwiczone do ziemi po drugiej stronie ogrodzenia, i to właśnie tam pokazały prawdziwe różnice. Kiedy szczeniak pociągnął mięso i zdał sobie sprawę, że się nie zbliża, przejrzał właściciela i na swój unikalny sposób poprosił o jakąś pomoc. Z drugiej strony wilki ciągnęły linę, aż się zmęczyły, praktycznie ignorując właścicieli i skupiając się wyłącznie na mięsie.
Co to pokazuje? Że chociaż oba zwierzęta były hodowane niemal dokładnie tak samo od urodzenia, jedno miało wyraźne pragnienie komunikowania się z ludźmi i wydawało się, że zdaje sobie sprawę, że ludzie mogą pomóc w rozwiązywaniu problemów lub dać wskazówki lub polecenia, jak zdobyć smakołyki. To zwierzę, oczywiście, jest naszym genetycznie kompatybilnym kumplem, psem. 3)
Podsumować
Po przejrzeniu wszystkich tych badań naukowych i mumbo jumbo (z wyjątkiem trzeciej części), jestem pewien, że właśnie wzmocniłeś swoje początkowe przekonanie, że twój pies jest wyjątkowy. Psy mogą nie być w stanie dyskutować o polityce ani udzielać wskazówek dotyczących akcji, ale są dość inteligentne, jeśli chodzi o komunikację z nami i zwracanie na nas uwagi.
Sposób, w jaki potrafią czytać nasze oczy i ruchy ciała, może być przerażający, gdy gra się w pokera przeciwko psu. Co więcej, nie każde zwierzę jest w stanie robić to, co potrafi pies, nawet takie, które podobno jest przodkiem, a zatem bliskim krewnym genetycznym. Psy mają coś wyjątkowego, co pozwala im być dobrymi towarzyszami dla nas, i mam nadzieję, że po przeczytaniu tego osiągnąłeś nieco bardziej naukowy i empirycznie uzasadniony argument, dlaczego jesteś „psem”. Dziękujemy za przeczytanie!
Referencje
- 1 Soproni, K., Miklosi, A., Topal, J. & Csanyi, V. 2001. Zrozumienie ludzkich znaków komunikacyjnych u psów domowych (Canis familiaris). Journal of Comparative Psychology, 115, 122–126.
- 2 Dorey, N., Udell, M. i Wynne, C. 2009. Kiedy psy domowe, Canis familiaris, zaczynają rozumieć ludzkie wskazywanie? Rola ontogenezy w rozwoju komunikacji międzygatunkowej. Animal Behaviour, 79, 37–41.
- 3 Colin Woodard Korespondent The Christian Science Monitor. (2005, 26 października). Dlaczego twój pies jest mądrzejszy niż wilk: [WSZYSTKO]. The Christian Science Monitor, str. 17
