Różnice między syberyjskim a jakościowym syberyjskim

Skontaktuj się z autorem

Wiele razy słyszałem pytanie na wystawach od ludzi spoglądających na psy uczestniczące w konkursie: „Dlaczego mój husky nie wygląda tak?” Odpowiedź jest prosta. Jakość!

Wiele osób nie kształci się na temat rasy swojego psa przed pozyskaniem szczeniaka. Po prostu sprawdzają, co się dzieje. Wiele osób również nie chce wydawać tego rodzaju pieniędzy, na które odpowiedzialny hodowca poprosi o swoje psy. Zamiast tego niektórzy wybiorą najtańszego psa.

Kolejnym decydującym czynnikiem (który moim zdaniem jest źle poinformowany) jest kolor oczu. Wiele osób weźmie tylko niebieskookiego Syberyjczyka. Faktem jest, że bardzo duży procent jakości Syberyjczyków ma brązowe oczy lub oczy dwukolorowe. Z doświadczenia i rozmów z innymi przewodnikami stało się jasne, że w rzeczywistości sędziowie zwykle wybierają psa brązowego lub dwuokiego zamiast niebieskookiego. Podobnie hodowca wysokiej jakości będzie hodował dla temperamentu, zdrowia i budowy szczeniąt. Kolor oczu będzie ostatnią rzeczą, jaka przychodzi na myśl.

Co to jest jakości syberyjski?

Jakościowy syberyjski to taki, który jest zgodny ze standardem rasy AKC. Pies nie musi być psem wystawowym. Nie musi nawet nosić linii bohaterów. Niektórzy hodowcy hodują wysokiej jakości Syberyjczyków i nie mają środków na pokazanie swoich psów. Wystawy są drogim hobby, na które nie każdy może sobie pozwolić. Dlatego brak tytułu mistrza niekoniecznie decyduje o tym, czy pies nie jest dobrej jakości. Aby określić jakość swojego Syberyjczyka, możesz go przeczytać i porównać ze standardem rasy.

Oto kilka przykładów różnic między syberyjskimi gatunkami wystawowymi i domowych.

Ogólny wygląd

Uwaga: następujący akapit i każda część standardu rasy została cytowana bezpośrednio z „The Complete Dog Book 20th Edition”, oficjalnej publikacji AKC. Siberian Husky, strony 330–334.

Siberian Husky to średniej wielkości pies pracujący, szybki i lekki na nogach oraz wolny i pełen gracji w akcji. Jego umiarkowanie zwarte i dobrze owłosione ciało, wyprostowane uszy i szczotka ogon świadczą o jego północnym dziedzictwie. Jego charakterystyczny chód jest płynny i pozornie łatwy. Najwyraźniej spełnia swoją pierwotną funkcję w uprzęży, przenosząc lekki ładunek z umiarkowaną prędkością na duże odległości. Jego proporcje ciała i forma odzwierciedlają tę podstawową równowagę siły, prędkości i wytrzymałości. Samce rasy Siberian Husky są męskie, ale nigdy nie są szorstkie; suki są kobiece, ale bez osłabienia struktury. W odpowiednim stanie, z jędrnymi i dobrze rozwiniętymi mięśniami, Siberian Husky nie nosi nadwagi.

Rozmiar naprawdę ma znaczenie!

Rozmiar, proporcja, substancja.

• Wzrost: Psy, 21 do 23½ cali w kłębie. Suki o wysokości od 20 do 22 cali w kłębie.
• Waga: psy, od 45 do 60 funtów. Suki, od 35 do 50 funtów. Waga jest proporcjonalna do wzrostu. Wspomniane powyżej pomiary reprezentują ekstremalne limity wysokości i masy, bez preferencji dla żadnej z ekstremalnych wartości. Każde pojawienie się nadmiernej masy kostnej lub wagi powinno być karane. Z profilu długość tułowia od punktu barkowego do tylnego punktu zadu jest nieco większa niż wysokość tułowia od ziemi do szczytu kłębu.
• Dyskwalifikacja : psy powyżej 23, 5 cala i suki powyżej 22 cali.

Jeśli Twój syberyjczyk przekracza te wymagania dotyczące wysokości, nie jest dobrej jakości. Mówiłem, że ludzie chcą wielkiego Syberyjczyka. Po usłyszeniu tego, zwykle sugeruję, aby znaleźli renomowanego hodowcę Malamute, ponieważ renomowany hodowca syberyjski nie będzie hodował dla bardzo dużych psów.

Głowa

• Wyraz jest żywy, ale przyjazny, zainteresowany, a nawet psotny.
• Oczy są w kształcie migdałów, umiarkowanie rozstawione i ukośnie ustawione. Oczy mogą być brązowe lub niebieskie, po jednym z nich lub częściowo zabarwione. Wady: Oczy ustawione zbyt skośnie lub zbyt blisko siebie.
• Uszy średniej wielkości, w kształcie trójkąta, przylegające i wysoko osadzone na głowie. Są grube, dobrze owłosione, z tyłu lekko wysklepione i mocno wyprostowane, z lekko zaokrąglonymi końcami skierowanymi prosto w górę. Wady: Uszy zbyt duże w stosunku do głowy, zbyt szeroko osadzone lub słabo wyprostowane.
• Czaszka jest średniej wielkości i proporcjonalna do ciała, lekko zaokrąglona u góry i zwężająca się od najszerszego punktu do oczu. Wady: Głowa niezgrabna, ciężka lub zbyt drobno rzeźbiona.
• Stop jest dobrze zdefiniowany, a grzbiet nosa jest prosto od stopu do końca. Usterka: Niewystarczające zatrzymanie.
• Kufa jest średniej długości, to znaczy odległość od czubka nosa do stopu jest równa odległości od stopu do potylicy. Kufa jest średniej szerokości, zwęża się stopniowo do nosa, a jej czubek nie jest spiczasty ani kwadratowy. Wady: kufa zbyt za ciasna lub za gruba, za krótka lub za długa.
• Nos jest czarny u szarych, brązowych lub czarnych psów, a wątroba u psów miedzianych. Może być cielisty u czysto białych psów. Doprawiony jest „śnieżny nos” z różowymi paskami.
• Wargi są dobrze napigmentowane i dobrze przylegają.
• Zęby zamykają się w zgryz nożycowy. Wada: Każde ugryzienie inne niż nożyczki.

Najbardziej zauważalne z nich to uszy, stop, kufa i zęby.

Warianty płaszcza

• Szyja jest średniej długości, wysklepiona i noszona dumnie wyprostowana, gdy pies stoi. Podczas ruchu w kłusie szyja jest wyciągnięta, tak że głowa jest lekko uniesiona do przodu. Wady: Szyja za krótka i gruba lub za długa.
• Klatka piersiowa jest głęboka i mocna, ale niezbyt szeroka, z najgłębszym punktem znajdującym się tuż za nią i na poziomie łokci. Żebra są dobrze wysklepione z kręgosłupa, ale spłaszczone po bokach, aby umożliwić swobodę działania. Wady: klatka piersiowa zbyt szeroka, „żebra beczułkowe”, żebra zbyt płaskie lub słabe.
• Grzbiet jest prosty i mocny, z poziomą górną linią od kłębu do zadu. Ma średnią długość, nie jest ani luźny, ani zbyt luźny w stosunku do nadmiernej długości. Lędźwie są napięte i szczupłe, węższe niż klatka piersiowa i lekko podkasane. Zad zad odchyla się pod kręgosłupem pod kątem, ale nigdy tak stromo, aby ograniczyć ciąg tylnych łap. Wady: słabe lub luźne plecy, skośne plecy lub opadająca linia górna.
• Ogon jest dobrze owłosiony, w kształcie lisiego pędzla jest ustawiony tuż poniżej poziomu górnej linii. Zwykle jest noszony nad grzbietem w zgrabny sierpowaty łuk, gdy pies jest na baczność. Po uniesieniu ogon nie zwija się po obu stronach ciała ani nie przylega płasko do pleców. Wleczony ogon jest normalny dla psa, gdy jest w spoczynku. Włosy na ogonie są średniej długości i w przybliżeniu tej samej długości na górze, po bokach i na dole, co daje wygląd okrągłej szczotki. Wady: pęknięty lub ciasno zwinięty ogon, mocno upierzony ogon lub ogon osadzony zbyt nisko lub zbyt wysoko.
• Sierść jest podwójna i średniej długości, co daje dobrze futrzany wygląd, ale nigdy nie jest tak długa, aby przesłaniała dobrze zarysowany kontur psa. Podszerstek jest miękki, gęsty i ma wystarczającą długość do podparcia zewnętrznej warstwy. Włosy ochronne zewnętrznej sierści są proste i nieco gładkie, leżą, nigdy nie są szorstkie lub stoją z dala od ciała. Należy zauważyć, że brak podkładu w sezonie zrzucania jest normalny. Dopuszczalne jest przycinanie wąsów i futra między palcami stóp i wokół stóp, aby uzyskać ładniejszy wygląd. Obcinania sierści na jakiejkolwiek innej części psa nie należy tolerować i należy go surowo ukarać. Wady: długi, szorstki lub kudłaty płaszcz, tekstura zbyt szorstka lub zbyt jedwabista lub przycięcie sierści, z wyjątkiem przypadków dozwolonych powyżej.

Opracowanie płaszcza

Syberyjski ma trzy główne długości płaszcza: krótki, pluszowy i wełniany. Tylko plusz jest standardem rasy, podczas gdy wełniane i krótkie nie są wysokiej jakości. Wełniany syberyjski płaszcz ma znacznie grubszy podkład i znacznie dłuższe włosy. Ten rodzaj futra ukrywa kształt psa, dlatego jest dyskwalifikacją. Podczas gdy wełny są uroczymi zwierzakami, nie są wysokiej jakości Syberyjczykami.

Przednie i tylne

• Łopatki są dobrze rozluźnione. Ramię lekko odchyla się do tyłu od punktu barku do łokcia i nigdy nie jest prostopadłe do podłoża. Mięśnie i więzadła przytrzymujące ramię do klatki piersiowej są mocne i dobrze rozwinięte. Wady: proste lub luźne.
• Kończyny przednie są umiarkowanie rozstawione, równoległe i proste, gdy pies stoi i patrzy z przodu, z łokciami blisko ciała i nie skierowanymi ani do środka, ani na zewnątrz. Oglądane z boku nadgarstki są lekko pochylone, a staw nadgarstka mocny, ale elastyczny. Kość jest znaczna, ale nigdy ciężka. Długość nogi od łokcia do ziemi jest nieco większa niż odległość od łokcia do szczytu kłębu. Wilcze pazury na przednich łapach można usunąć. Wady: słabe nadgarstki, zbyt ciężka kość, zbyt wąska lub zbyt szeroka z przodu lub na łokciach.
• Stopy są owalne, ale nie długie. Łapy są średniej wielkości, zwarte i dobrze owłosione między palcami i poduszkami. Klocki są mocne i grubo amortyzowane. Łapy nie obracają się ani nie wychodzą, gdy pies jest w naturalnej pozycji. Wady: Miękkie lub rozrzucone palce u nóg, łapy zbyt duże i niezdarne, zbyt małe i delikatne, lub zbierania palców.
• Kończyny tylne są umiarkowanie rozstawione i równoległe, gdy pies stoi i patrzy z tyłu. Uda są dobrze umięśnione i mocne, kolana dobrze zgięte, a staw skokowy dobrze zarysowany i nisko osadzony na ziemi. Wilcze pazury, jeśli takie istnieją, należy usunąć. Wady: proste kolana, krowy, zbyt wąskie lub zbyt szerokie z tyłu.

Chód

Charakterystyczny sposób chodzenia Siberian Husky jest płynny i pozornie łatwy. Jest szybki i lekki na nogach, a gdy jest na wystawie, pierścień należy chodzić na luźnej smyczy w umiarkowanie szybkim kłusie, wykazując dobry zasięg w przednich kończynach i dobrą jazdę w tylnych kończynach.

Patrząc od przodu do tyłu podczas poruszania się na spacerze, Siberian Husky nie porusza się jednośladowo, ale wraz ze wzrostem prędkości nogi stopniowo nachylają się do wewnątrz, aż poduszki opadają na linię bezpośrednio pod podłużnym środkiem ciała. Gdy ślady padu zbiegają się, kończyny przednie i tylne nogi są unoszone prosto, bez łokci ani kolan. Każda tylna noga porusza się po ścieżce kończyny przedniej po tej samej stronie. Podczas chodu pies górna linia pozostaje stabilna i pozioma.

Wady: krótki, pyszny lub niepewny chód; chodzenie tarcicy lub toczenia; przekraczanie lub krabowanie.

Temperament

Charakterystyczny temperament Siberian Husky jest przyjazny i delikatny, ale także czujny i towarzyski. Nie wykazuje cech zaborczych psa stróżującego, nie jest też zbyt podejrzliwy wobec obcych ani agresywny wobec innych psów. U dojrzałego psa można oczekiwać pewnej rezerwy i godności. Jego inteligencja, łatwość obsługi i chętne usposobienie sprawiają, że jest przyjemnym towarzyszem i chętnym pracownikiem.

Kolor

Dozwolone są wszystkie kolory od czarnego do czystej bieli. Różnorodne oznaczenia na głowie są powszechne, w tym wiele uderzających wzorów nie spotykanych u innych ras. Nie ma dyskwalifikacji za kolor, o ile nie jest innej rasy (np. Pies jest mieszanką).

Kiedy pokaż jakość jest oczywista

Kolejny komentarz, który słyszę, brzmi: „Mój szczeniak miał potencjał pokazowy, kiedy go zabrałem, a jego rodzice mają jakość pokazową. Prowadzi linie mistrzów. Ale teraz ma około czterech miesięcy i nie wygląda na to, żeby był rasowy jakość. Dlaczego tak jest? ”

Jest to nie tylko często zadawane pytanie, ale sam to przeszedłem.

Szczenięta syberyjskie wykazujące potencjał pokazowy jako szczenię prawdopodobnie utrzymają ten potencjał jako dorosły. Jednak Syberyjczycy przechodzą trudny etap wzrostu w wieku 3–5 miesięcy. Ich uszy wyrastają z ciała, podobnie jak ich nogi. Ponadto nie zaprosili dorosłej sierści i nadal mają ze sobą krótką sierść szczeniaka. Zwykle będą wyglądać „szczupłe”, ponieważ nie rozwiną w pełni mięśni. Powyżej kilka zdjęć Tuxa, mężczyzny o jakości pokazowej, którego jestem właścicielem. Na początku tego artykułu widać, że Tux wrócił do swojej prawdziwej jakości pokazowej.

Podsumowanie

Najważniejszymi cechami rasy Siberian Husky są: średniej wielkości, umiarkowana kość, dobrze wyważone proporcje, łatwość i swoboda ruchów, właściwa sierść, przyjemna głowa i uszy, prawidłowy ogon i dobre usposobienie. Wszelkie pojawienie się nadmiernej kości lub masy ciała, zwężonego lub niezdarnego chodu lub długiej, szorstkiej sierści należy ukarać.

Siberian Husky nigdy nie wydaje się tak ciężki lub szorstki, aby sugerować ładunek zwierzęcia, ani też nie jest tak lekki i kruchy, aby sugerować zwierzę wyścigowe. U obu płci Siberian Husky sprawia wrażenie bardzo wytrzymałego. Oprócz już zauważonych wad, oczywiste wady strukturalne wspólne dla wszystkich ras są tak samo niepożądane w Siberian Husky, jak w jakiejkolwiek innej rasie, nawet jeśli nie są tu specjalnie wymienione.