Różnice między psami i wilkami

Pies i wilk: dwa różne gatunki, ale jednak tyle wspólnego. Psy pierwotnie zostały sklasyfikowane przez Linneusza w 1758 r. Jako „Canis familiaris”. Później jednak w 1993 r. Psy zostały przeklasyfikowane jako podgatunek szarego wilka, dlatego też instytucja Smithsonian i American Society of Mammalogists. Chociaż prawdą jest, że pojawiły się spekulacje, że psy mogły pochodzić od kilku gatunków psów, mit ten wydaje się być obalony, a wilk wydaje się być przodkiem najlepszego przyjaciela człowieka.

Dzieląc tę ​​samą ilość chromosomów (a dokładniej 78, ułożonych w 39 par) pies i wilk rzeczywiście mogą kopulować i dawać życie potomstwu. Istnieją rzeczywiście szanse, że w przeszłości oba gatunki mogły się krzyżować, czy z powodu dzikich psów uciekł przed udomowieniem, czy też dlatego, że niektóre wilki mogły oddzielić się od stada i zacząć szukać bratniej duszy. Dziś kojarzenia między wilkiem a psem ożywiają to, co nazywa się hybrydą wilka, wykazując cechy zarówno wilka, jak i psa.

Uważa się, że udomowiony dziś pies, który był dziś pierwszym zwierzęciem, był udomowiony. Pierwsze znaleziska archeologiczne przewidują, że psy zostały udomowione pod koniec epoki lodowcowej. Mówiąc ściślej, pierwszy udomowiony pies został znaleziony w Niemczech datowany na 14 000 lat pne według PBS.org, chociaż istnieje kilka sprzecznych dat.

Różnice między wilkami a psami

Psy i wilki mają wiele cech wspólnych, ale także wiele różnic. Przyjrzyjmy się różnicom między wilkami a psami z fizycznego, biologicznego i behawioralnego punktu widzenia.

Różnice fizyczne

Fizycznie wilki i psy wydają się dziś prawie różnymi gatunkami, jeśli weźmiemy pod uwagę różnorodność psów, które widzimy, patrząc na ponad 300 ras psów. Jednak niektóre rasy psów zachowały charakterystyczny dla wilka charakter. Na przykład rasy malamute i husky przypominają z wyglądu wilka.

Wilki mają znacznie silniejsze szczęki niż psy. Podczas gdy wilki i psy mają tę samą liczbę zębów, zęby wilka są większe, aby zmiażdżyć najtwardsze kości. Mają też duże głowy (głowy psów są około 20 procent mniejsze z mniejszymi czaszkami i mniejszymi mózgami), długie nogi i wąskie piersi.

Różnice reprodukcyjne

Jedną z głównych różnic jest między nawykami hodowlanymi wilka i psa. Na przykład samice wilków przychodzą do sezonu tylko raz w roku, na wiosnę. Dzięki temu szczenięta mają wystarczająco dużo czasu na rozwój i rozkwit, zanim nadejdzie ostra zima. Z drugiej strony samice psów zwykle pojawiają się dwa razy w roku, co sugeruje, że udomowienie umożliwiło im większe szanse na wychowanie potomstwa. Jednym wyjątkiem jest to, że rasa psa Basenji przychodzi raz w roku.

Wilki zazwyczaj dają życie od dwóch do czterech szczeniąt na miot. Z drugiej strony psy mogą ożywić znacznie większe mioty, czasem nawet do dwunastu na miot. Ponownie, być może sugeruje to, że udomowienie zapewniło psom bardziej płodne środowisko niż wilki na wolności.

Różnice w zachowaniu

Ciekawą różnicą między psem a wilkiem jest fakt, że psy wydają się przypominać bardziej młode wilki. To prawie tak, jakby psy nigdy nie przeszły przez okres dorastania i pozostają stałymi młodocianymi w porównaniu z wilkami. Może to wynikać z faktu, że przez lata psy były hodowane w oparciu o ich uległość i pomoc. Przyjazne psy były oczywiście łatwiejsze do oswojenia. Psy mają również dłuższy okres socjalizacji w porównaniu z psami, co pozwala im na dłuższy czas na zapoznanie się z ludźmi i przedmiotami w ich otoczeniu. (Horowitz, Inside of a Dog)

Wilki również rzadko szczekają, podczas gdy psy uczyniły szczekanie ważną formą komunikacji z innymi psami i ludźmi. Psy były również selektywnie hodowane ze względu na szczekanie, co było cenne w czasach, gdy zwierzęta gospodarskie musiały być chronione przed potencjalnymi złodziejami i drapieżnikami. Wilki wydają się jednak wyć bardziej niż psy.

Zachowawczo, wilki mają bardzo silny popęd zdobyczy, co jest ważne, aby pomóc im przetrwać. Mają też silny instynkt prokreacji. Napęd paczki jest również bardzo silny i przywiązują dużą wagę do swojej pozycji w paczce. W końcu wilki rodzą się w stadzie, w której często przebywają, dopóki nie osiągną kilku lat.

Podobieństwa między wilkami a psami

Czy psy wyglądają jak wilki? Poza kilkoma rasami psów, które wyglądają jak wilki, większość psów wcale nie wygląda jak wilki! Pomimo tysięcy lat, które dzielą jeden gatunek od drugiego, psy nadal zachowują wiele cech wilków. Psy nadal mają wiele fizycznych podobieństw z wilkiem, chociaż są one bardziej uderzające u ras, które wyglądają jak wilki, takie jak husky syberyjskie i malamuty. Te dwie rasy psów rzeczywiście wolą krzyżować się z wilkami, aby rodzić „hybrydy wilków”.

Psy, podobnie jak wilki, nadal zachowują dobrą dawkę chodu stada i wykazują potrzebę relacji społecznych z innymi psami i ludźmi. Można ich zobaczyć, jak witają właścicieli w taki sam sposób, jak wilki witają parę alfa. Nazywa się to „aktywnym przesyłaniem”. Psy mogą chodzić z nisko ułożoną głową, ogonem między nogami, odwróconym wzrokiem na powitanie właściciela. Mogą wtedy polizać jako wyraz szacunku, aby się przywitać.

Psy nadal mają popęd ofiar, choć w znacznie mniejszym stopniu niż wilki. Właściciele mogą to zobaczyć, gdy ich psy podnoszą uszy po zobaczeniu królika lub wiewiórki. Instynkt ten utrzymał się, mimo że większość psów jest obecnie karmionych suchą karmą lub puszkami.

Podczas studiowania psiej komunikacji często badacze wciąż wspominają badania nad wilkami. Należy jednak pamiętać, że psy nie są wilkami. David Mech, badacz, który badał wilki na wyspie Ellesmere, na przykład, był w stanie obalić kilka starych mitów o tym, jak powstały stada wilków i przedstawił kilka interesujących faktów, które pomogły wglądu w relacje z psem i właścicielem.

Związek między wilkiem a psem może wydawać się tak bliski, ale jak dotąd. Być może właśnie dlatego badanie tych dwóch gatunków jest tak intrygujące i interesujące.