ROUNDWORMS CANINE: PRZYCZYNY, OBJAWY I LECZENIE

Przyczyny obleńców psów

Glisty są jednym z najczęstszych pasożytów atakujących szczenięta i psy. Istnieją trzy gatunki glisty, które atakują głównie psy: Toxocara canis, Toxocara cati i Toxocara leonina .

Toxocara canis i Toxocara cati : Aby zostać zarażonym tego rodzaju robakami, pies musi połknąć jaja, żerować na żywicielu pośrednim lub, w przypadku szczeniąt, połknąć larwy wydostające się z mleka matki lub łożyska.
Toxocara leonina : Aby zostać zarażonym tym rodzajem glisty, pies musi spożywać jaja glisty. Połknięte jaja wyklują się w jelicie cienkim psa i namnażają się, rodząc około 200 000 jaj, które są przekazywane z kałem. Pośredni gospodarz, taki jak gryzoń, połknie jaja, a jeśli gryzoń zostanie połknięty przez psa, cykl życia będzie kontynuowany.

Dlatego szczenięta mają tendencję do zarobaczenia robaków jeszcze przed ich urodzeniem. Dorosłe psy mają tendencję do zarażania glisty po spożyciu jaj znajdujących się w glebie lub po spożyciu zwierząt zakażonych niedojrzałymi glistami (zwykle gryzoniami). Pies może nawet zarazić się, spacerując w miejscu, gdzie składają jaja glisty, a następnie pielęgnując stopy.

Jeśli odchody zostaną zebrane po wyprowadzeniu psa na trawniki i miejsca publiczne, glisty nie będą miały szansy dojrzeć do stadium zakaźnego. Właśnie dlatego istnieją surowe przepisy dotyczące zbierania w miejscach publicznych lub miejscach, w których gromadzą się psy: ryzyko zarażenia glistami jest dość wysokie!

Aby jaja glisty mogły zarazić psa, muszą pozostawać w glebie przez pewien czas, zwykle od jednego do trzech tygodni.

Znaki sugerujące glisty

Glisty mogą, ale nie muszą być widoczne w kale psa. Z tego powodu ważne jest, aby Twój weterynarz przeprowadzał coroczne testy kału. Dzięki testowi flotacji kału weterynarz zobaczy obecność jaj w kale. Jednak brak jaj niekoniecznie oznacza, że pies jest wolny od glist, ponieważ glisty nie zrzucają jaj w sposób ciągły. Często weterynarze zakładają, że pies jest zarażony, szczególnie w kontaktach z młodymi szczeniętami i dlatego leczy niezależnie.

Jeśli robaki są widoczne w kale, będą białawe lub żółtawe i będą przypominać pasma spaghetti o długości do 6 cali. Robaki mogą być przenoszone w kale i poruszać się lub mogą być zwymiotowane na żywo.

Nie wszystkie psy zarażone glistami rozwiną objawy. Jednak u psów z ciężkimi plagami mogą wystąpić:

Biegunka
Wymioty
Tępy płaszcz
Utrata masy ciała
Kaszel Larwy często migrują do płuc gospodarza, powodując kaszel. Pies może odkasłać je i połknąć, dopuszczając je do przewodu pokarmowego.
Zapalenie płuc

Szczenięta mogą przybrać wygląd przypominający garnek i mogą nie prosperować.

Leczenie glisty u psów

Najskuteczniejszymi odrobaczaczami przeciwko glistom są pirogalian pyrantalu (Drontal®, Strongid®) i fenbendazol (Panacur®). Można je znaleźć bez recepty.

Ze względu na ryzyko zdrowotne związane z inwazją glisty, Amerykańskie Stowarzyszenie Parazytologów Weterynaryjnych zaleca odrobaczanie szczeniąt w wieku 2, 4, 6, 8 i 12 tygodni oraz zapewnianie comiesięcznego środka zapobiegającego robaczycy serca, który również zabija glisty.

Po zabiegu robaki są zabijane szybko (odrobaczacz znieczula robaka, aby uwolnił się z przewodu pokarmowego i dlatego umiera raz poza środowiskiem), a jaja nie będą już tracone po dwóch dniach. Martwe lub umierające robaki mogą być widoczne w kale. Drugie leczenie po dwóch tygodniach jest zalecane, aby pozbyć się wszystkich stadiów robaków, ponieważ nowy etap robaków może migrować. Świetnym dodatkiem może być umieszczenie psa na profilaktyce dirofilariozy, takiej jak Heartgard Plus i Interceptor, która również kontroluje infekcje glistami.

Czy ludzie mogą zarażać glisty od psów?

Ludzie nie są regularnym żywicielem glisty, dlatego jeśli jaja zostaną przypadkowo połknięte, larwy nie zachowają się normalnie. Zamiast tego będą migrować przez ludzkie ciało.

Kłopoty zaczynają się, gdy larwy migrują do oka, a następnie umierają, powodując stan, który może prowadzić do ślepoty znanej jako „larwa migranowa oczna”, która występuje częściej u dzieci w wieku od 6 do 14 lat. Dzieci w wieku poniżej 5 lat mogą być podatne na larwy trzewne wędrujące, gdzie larwy przemieszczają się do narządów, ale generalnie nie powodują żadnych objawów.

Zasadniczo bezpośrednia ekspozycja na psa raczej nie spowoduje problemów, ponieważ zarażenie jaja zajmuje około dwóch tygodni po ich wydaleniu z kałem. Czasami może występować niewielkie ryzyko ze względu na zbrylanie kału w futrze w pobliżu odbytnicy u małych szczeniąt, ale ogólnie powinno być ich bardzo niewiele.

Podwórki pozostają zatem największym obszarem ryzyka zakażenia jaja glisty. Szacuje się, że jaja mogą żyć na podwórku przez kilka lat. Ponieważ bezpośrednie światło słoneczne może je zabić, słoneczne obszary stoczni są na ogół bezpieczniejsze przed zacienionymi obszarami.

Niestety, nie ma produktów, które mogłyby zabijać jaja glisty, są one dość odporne i odporne na ekstremalne temperatury, a także wydają się odporne na prawie wszystkie środki dezynfekujące.

Moje osobiste doświadczenie

Wspierałem Lab Mix z mojego lokalnego schroniska, a ponieważ widziałem w jej kale kilka pasożytów, zebrałem próbkę kału dla weterynarza do analizy. Widać było, że ma tasiemce, ponieważ wokół jej stołka leżały segmenty w kształcie ryżu. Ale weterynarz chciał przetestować próbkę pod kątem innych robaków.

Jest tak, ponieważ psy są podatne na pasożyty, które nie zawsze są widoczne gołym okiem. Podczas gdy często stołki można zobaczyć w kale, ponieważ przypominają długie pasma spaghetti, nie zawsze są widoczne w zależności od etapu wzrostu. Tak więc, pomimo tego, że stolce wydają się wolne od pasożytów, nadal może być ich obfitość, pozbawiając twojego psa niezbędnych składników odżywczych.

Poniższe zdjęcie pokazuje przed i po zdjęciach jej stołka. Pierwsze zdjęcie pokazuje normalny stolec, który może wydawać się wolny od robaków, drugie zdjęcie (dość graficzne, nie patrz, jeśli masz skłonność do zachorowań) pokazuje martwe robale wydalane zaledwie kilka godzin po podaniu jej jednej tabletki i połowy piramidy pyrantelu .