7 wskazówek, jak wyprowadzać dwa psy razem

Dlaczego spacer z dwoma psami jest wyzwaniem?

Wielu właścicieli psów szuka wskazówek, jak wyprowadzać dwa psy na raz, a często wynika to z wygody. Być może mieszkasz sam i nie masz czasu na wyprowadzanie każdego psa z osobna lub nikt w Twoim domu nie może pomóc. A może po prostu lubisz spacery z obydwoma psami.

Spacer z dwoma psami na raz może wydawać się łatwym zadaniem, zwłaszcza jeśli posiadasz dwa spokojne, małe psy, ale sytuacja może być dość trudna, jeśli posiadasz dwa duże, energiczne i silne psy. Ale co dokładnie sprawia, że ​​spacer z dwoma psami jest tak trudny?

Aby zrozumieć wyzwania związane z wspólnym chodzeniem z dwoma psami, warto najpierw uzyskać lepszy wgląd w to, co sprawia, że ​​psy tak chętnie ciągną.

Dlaczego psy tak bardzo lubią ciągnąć?

Po pierwsze, weź pod uwagę, że psy są palczaste, podczas gdy ludzie są jednostopniowymi. To czyni ich naturalnie szybszymi piechurami niż my. Podczas gdy ludzie chodzą na podeszwach stóp, psy chodzą na palcach. Chodzenie na palcach pozwala zwierzętom poruszać się ciszej i osiągać większe prędkości.

Oprócz tego rozważ impulsywność. Zauważysz, że psy, które najczęściej ciągną, to albo młode psy (w wieku poniżej trzech lat), albo po prostu psy, które nie przeszły żadnego szkolenia. Kilka innych może również ciągnąć, gdy są zestresowane lub zaniepokojone czymś podczas spacerów.

Oto rzecz: Psy, które są młode lub nie są dobrze wyszkolone, nie mają wystarczającej kontroli impulsów i tolerancji na frustrację.

Innymi słowy, psy po prostu ciągną, ponieważ zbliżają je do tego, czego chcą, i docierają tam szybciej. Trochę jak maluch biegnący w stronę karuzeli lub ciężarówki z lodami.Nie widzisz wielu dorosłych biegnących w stronę ciężarówki z lodami, prawda? To dlatego, że jako dorośli lepiej nauczyliśmy się kontrolować nasze impulsy.

Siła wzmocnienia

Wiele rzeczy wabi psy na spacerach: intrygujące zapachy, inne psy, otwarte przestrzenie, ludzie, których chcą poznać i pozdrowić. Jako strategia, ciągnięcie działa. Za każdym razem, gdy pies ciągnie i może coś powąchać lub spotkać innego psa, jego zachowanie się wzmacnia. Zachowania, które są wzmacniane, zapuszczają korzenie i utrwalają się.

Wkrótce psy (które są mistrzami skojarzeń) uczą się, że aby uzyskać dostęp do czegoś, co chcą zbadać, muszą ciągnąć, a zatem ciągnięcie staje się ich domyślnym zachowaniem w takich okolicznościach.

Można powiedzieć, że psy ciągnące to psy, które nie nauczyły się innego sposobu. Podobnie jak maluchowi, który biegnie w stronę ciężarówki z lodami, żaden rodzic nie kazał mu zwolnić i nikt mu nie wyjaśnił, że jeśli pójdzie do ciężarówki, nadal może zjeść lody; innymi słowy, nie nauczyli się jeszcze, jak opanować cnotę opóźnionej gratyfikacji.

Kiedy emocje przeszkadzają

„Ale poczekaj, wielokrotnie powtarzałem mojemu psu, żeby nie ciągnął, mówiąc mu nie i odciągając go z powrotem! Ale to wszystko trafia do głuchych uszu!”

W takim przypadku należy wziąć pod uwagę, że gdy pies jest pobudzony emocjonalnie, na przykład gdy jest podekscytowany (lub zestresowany) czymś, pies przekracza próg, aby się uczyć.

Innymi słowy, jego funkcje poznawcze się wyłączają, tak jak maluch stara się słuchać mamy, która każe mu zwolnić lub zatrzymać się, gdy biegnie za piłką w pobliżu ruchliwej drogi lub gdy widzi ciężarówkę z lodami.

Co więcej, powiedzenie psu „nie” i wycofanie się nie dostarcza psom zbyt wielu informacji. Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, przeczytaj 7 problemów z mówieniem psom nr.

Psy radzą sobie najlepiej, gdy otrzymują jasne wskazówki dotyczące tego, co chcemy, aby zrobiły. A spójność jest bardzo, bardzo ważna.

Ryzyko niespójności

Jeśli przez wiele tygodni konsekwentnie trenowałeś swojego psa, aby grzecznie chodził na smyczy, ale pewnego dnia pada deszcz kotów i psów i czujesz się pośpiesznie i pozwalasz swojemu psu ciągnąć tylko przez chwilę, możesz z łatwością cofnąć wszystkie Twoja ciężka praca i wkrótce wrócisz do punktu wyjścia, jeśli pozwolisz, aby to się od czasu do czasu zdarzało. Tak, to takie proste.

Dzieje się tak, ponieważ kiedy pozwalamy na niepożądane zachowanie, czasami tak, a czasami nie, umieszczamy je w zmiennym harmonogramie. Zmienny harmonogram zachęca do wytrwałości. Pies uczy się próbować szczęścia w ciągnięciu, tak jak osoba uzależniona od hazardu w Vegas próbuje szczęścia, ponieważ czasami wygrywa grając na automatach.

Tak więc pozwolenie na te sporadyczne nagrody pozwoli nabrać siły zachowaniu ciągnącemu i wkrótce zobaczysz odrodzenie tego zachowania.

Wyzwania wspólnego spaceru z dwoma psami

Teraz, gdy masz podstawowe zrozumienie, dlaczego psy ciągną, nadszedł czas, aby przyjrzeć się niektórym problemom często napotykanym podczas wspólnego spaceru z dwoma psami. Wyzwania związane z chodzeniem razem z dwoma psami są różne.

Jednym z największych wyzwań jest fakt, że dwa psy często żywią się emocjami drugiego. Innymi słowy, są bardziej skłonni do nakręcania się i łatwego wpływania na siebie nawzajem. Stają się „drużyną”.

Na przykład jeden pies może skomleć, przyspieszyć i uważnie patrzeć prosto przed siebie z uszami skierowanymi do przodu po zauważeniu wiewiórki, a drugi pies szybko przyłącza się do zabawy i wkrótce odczuwasz przypływ adrenaliny dwóch niekontrolowanych psów ciągnących twoje ramiona ze stawów i ciągną cię ze sobą na przejażdżkę.

Jak na świecie radzą sobie spacerowicze?

Jednak możesz się zastanawiać, jak, u licha, profesjonalni spacerowicze mogą wyprowadzać wiele psów naraz bez większego wysiłku. Właściwie spacerowicze wyglądają, jakby świetnie się bawili.

Możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że większość spacerowiczów nie musiała brać udziału w szkoleniu dla psów, aby nauczyć się radzić sobie z wyprowadzaniem grupy psów.Szkolenie psów, aby ładnie chodziły na smyczy, to raczej praca trenera psów.

Jednak większość profesjonalnych spacerowiczów wie na pewno, że mogą sprawić, że ich usługi wyprowadzania psów będą łatwiejsze, konsekwentnie przestrzegając kilku podstawowych zasad. Na przykład będą sprawdzać psy, aby spacerowały razem, wybierając te, które są bardziej kompatybilne.

7 wskazówek dotyczących wspólnego spaceru z dwoma psami

Wspólne spacery z dwoma psami wymagają pewnego opanowania ze strony psów i umiejętności ze strony właściciela. Nie wszystkie psy są dobrymi kandydatami na wspólne spacery. Oto kilka wskazówek, jak odnieść sukces.

1. Dowiedz się, czy Twoje psy są dobrymi kandydatami

Czy twoje psy są dobrymi kandydatami na wspólne spacery? Na przykład, jeśli musisz wyprowadzić reaktywnego psa, który szczeka i rzuca się na inne psy, i dodać drugiego psa, istnieje wielkie ryzyko. Drugi pies może nie tylko żywić się emocjami tego psa, ale może również wdać się w bójkę z powodu przekierowanej agresji.

Chodzenie na spacery z psem, który jest niespokojny, może spowodować, że drugi pies będzie karmił się niepokojem, z ryzykiem, że również stanie się niespokojny.

To samo dotyczy sytuacji, gdy twoje psy nie są dobrze wyszkolone indywidualnie. Jeśli jeden pies dobrze sobie radzi na smyczy, a drugi ciągnie, prawdopodobnie będziesz miał trudności. Nie tylko dlatego, że pies, który zwykle nie ciągnie, może ulec wpływowi psa ciągnącego, ale także dlatego, że trudno jest wyszkolić dwa psy jednocześnie.

Jak możesz chwalić i nagradzać jednego psa za to, że jest przy tobie, podczas gdy drugi ciągnie z całej siły?

2. Zaplanuj swój ostateczny cel

Decydując się na wspólny spacer z dwoma psami, musisz zaplanować to z wyprzedzeniem. Na przykład, czy będziesz spacerować z obydwoma psami, po jednym z każdej strony (jeden po lewej, drugi po prawej)? Czy będziesz spacerować z dwoma psami po lewej stronie, z jednym psem w środku i jednym na zewnątrz? Czy będziesz wyprowadzać oba psy przed sobą za pomocą rozdzielacza/łącznika smyczy?

Niektóre z nich mają pewne zalety i wady.Na przykład, jeśli planujesz chodzić po jednym psie z każdej strony, weź pod uwagę, że dla niektórych psów może być początkowo mylące, jeśli zostały przeszkolone do chodzenia po jednej stronie. Zwykle większość psów uczy się chodzić po lewej stronie.

Jeśli masz mniejszego psa i planujesz spacerować po jednym psie z każdej strony, pomocne może być przypięcie go do paska. Daje to tę zaletę, że masz wolne ręce, dzięki czemu możesz użyć jednej ręki do trzymania smyczy drugiego psa, a drugą do dostarczania smakołyków.

Jeśli twoim ostatecznym celem jest użycie rozdzielacza / łącznika smyczy, będziesz chciał pominąć trening pozycji bocznej i zamiast tego uczyć pozycji przedniej z luźną smyczą.

3. Najpierw trenuj każdego psa indywidualnie

Jest rzeczą oczywistą, jak ważne jest wyszkolenie każdego psa w zakresie grzecznego chodzenia na smyczy do wysokiego poziomu biegłości przed dodaniem wzajemnego rozproszenia uwagi.

Oznacza to, że będziesz musiał wykonać wiele oddzielnych treningów roboczych osobno, najpierw w cichym otoczeniu, a następnie stopniowo przechodząc do obszarów rozpraszających uwagę. Będziesz musiał dążyć do wielkiej uważności i szybkiego reagowania na ciebie pomimo rozproszeń.

Dopiero, gdy ustalisz te podstawowe umiejętności i będziesz świadkiem wielkiej biegłości, możesz połączyć oba psy, aby ocenić, na czym stoisz.

4. Podejmij kroki dziecka

Gdy Twoje psy będą pod doskonałą kontrolą podczas wyprowadzania ich indywidualnie, chcesz zrobić małe kroki w kierunku wyprowadzania ich razem. Pomyśl o swoim ostatecznym celu, innymi słowy, gdzie chcesz, aby były twoje psy.

Na przykład możesz wyprowadzać jednego psa po swojej lewej stronie, podczas gdy pozorant wyprowadza drugiego po swojej lewej stronie, tak aby pies był obok twojej prawej, jeśli twoim ostatecznym celem jest wyprowadzanie jednego psa z każdej strony (patrz rysunek poniżej).

Jeśli planujesz wyprowadzać oba psy po jednej określonej stronie, możesz wyprowadzać jednego psa, a drugiego pozoranta, idąc równolegle.Innymi słowy, masz swojego psa po swojej prawej stronie, a twój pozorant ma drugiego po swojej lewej stronie, więc oba psy są obok siebie (patrz zdjęcie 2 poniżej).

Jeśli wszystko pójdzie dobrze, możesz później przejść do wyprowadzania obu psów, po jednym z każdej strony lub obu z jednej strony, a następnie, jeśli planujesz używać rozdzielacza, możesz wyprowadzać oba psy z dwiema smyczami z jednej strony, a następnie przejdź do korzystania z rozdzielacza (omówionego poniżej), jeśli jest to twój ostateczny cel.

5. Problemy z rozdzielaczami ołowiu

Rozgałęźnik smyczy, zwany też łącznikiem, pozwala na wyprowadzanie dwóch psów naraz bez obaw o splątanie smyczy. Jakkolwiek wspaniały może być ten wynalazek, ma on pewne wady.

Głównym jest to, że kiedy dwa psy są umieszczone tak blisko siebie, mogą stać się bardziej konkurencyjne, co może prowadzić do większego ciągnięcia. Co więcej, gdy jeden pies czuje nacisk na smycz ze strony drugiego psa, spowoduje to, że drugi również będzie ciągnął, tworząc błędne koło.

Oczywiście nie pomaga to, że rozdzielacz często stawia psy przed tobą, co może sprawić, że będą zachowywać się trochę jak psy ciągnące zaprzęg, gdzie mogą połączyć siły i trochę o tobie zapomnieć. Trudno jest również chwalić/leczyć, gdy są w tej pozycji, a nie obok ciebie w pozycji pięty.

Problemem może być również bezpieczeństwo: jeśli pies bez smyczy zbliży się i wywoła bójkę lub stanie się coś nieoczekiwanego, radzenie sobie z psami związanymi tak blisko siebie bez wielu opcji, aby dać miejsce, może oznaczać katastrofę.

6. Przekazuj dużo informacji zwrotnych

Ucząc dwa psy, jak ładnie chodzić z rozdzielaczem smyczy, trenujesz swoje psy trochę tak, jak robi to maszer z zespołem psów zaprzęgowych. Ponieważ dostarczanie smakołyków może być trudne, ponieważ twoje psy będą głównie z przodu, musisz przekazać wiele informacji zwrotnych.

Kiedy złapiesz, że twoje psy ładnie chodzą, powinieneś je pochwalić. Niech wiedzą, że jesteś szczęśliwy.

Kiedy zauważysz, że twój pies przyspiesza i ma zamiar ciągnąć, zacznij robić głośne kroki, które mogą usłyszeć, sygnalizując, że zwalniasz i prawdopodobnie gwałtownie się zatrzymujesz, jeśli smycz napręży się do punktu ciągnięcia.

Z czasem powinni nauczyć się, że przyspieszenie powoduje zwolnienie, a pociągnięcie zatrzymuje.

Jeśli czeka cię duże rozproszenie uwagi, najlepszym rozwiązaniem jest zatrzymanie się i poproszenie psów, aby się odwróciły i przyszły do ​​ciebie po smaczną przekąskę. Zasygnalizuj zachowanie polegające na obracaniu się, wydając mlaskanie ustami, aby przyciągnąć ich uwagę.

7. Praktyka czyni mistrza

Nie da się ukryć, że praktyka czyni mistrza. Ci, którzy codziennie ćwiczą spacery z dwoma psami w różnych miejscach, zawsze będąc konsekwentnymi, ostatecznie zostaną nagrodzeni grzecznym spacerowym duetem.

Kiedy coś nie wychodzi

Czasami coś może nie pójść zgodnie z planem. Może masz reaktywnego psa, który negatywnie wpływa na twojego drugiego psa lub masz trudności z nauczeniem swoich psów, aby ładnie chodziły. Jeśli tak, nie czuj się źle. Wielu właścicieli psów ma trudności z chodzeniem razem z dwoma psami, a niektórzy trenerzy psów również to zniechęcają, ponieważ trudno jest zapewnić psom indywidualną uwagę i wskazówki, których potrzebują, aby nauczyły się grzecznego chodzenia na smyczy i utrzymania tej umiejętności.

Chodzenie na luźnej smyczy to coś, czego nie można nauczyć się z dnia na dzień, ale jest wynikiem wielu wskazówek i wskazówek oraz tworzenia silnej więzi z właścicielem

W takim przypadku masz kilka opcji.

Spaceruj z kimś innym

Możesz wyprowadzać jednego psa, podczas gdy członek rodziny lub przyjaciel wyprowadza drugiego psa. Tak robiłem głównie z moimi Rottweilerami. Moja suczka Rottweiler Petra nauczyła się chodzić po mojej lewej stronie, a mężulek nauczył Kaisera chodzić po swojej prawej stronie.

Kiedy wyjeżdżałem na konferencje/pracę, mój mężulek nadal mógł chodzić razem bez większych problemów, ponieważ Petra nadal chodziła po lewej stronie, a Kaiser po prawej.

Idź pojedynczo

Możesz wyprowadzać jednego psa na raz, podczas gdy drugi pies zostaje w domu, ciesząc się czymś bardzo wartościowym, takim jak wypchany Kong. Po powrocie możesz je zamienić. Dodatkową korzyścią wynikającą z tego jest to, że daje to każdemu psu możliwość ćwiczenia pozostawienia go samego.

Ten artykuł jest dokładny i zgodny z najlepszą wiedzą autora. Nie ma na celu zastąpienia diagnozy, prognozy, leczenia, recepty ani formalnej i zindywidualizowanej porady lekarza weterynarii. Zwierzęta wykazujące oznaki i objawy niepokoju powinny być natychmiast zbadane przez lekarza weterynarii.