Australijski pies pasterski: przewodnik dla właścicieli

Australijski pies pasterski

Na całym świecie istnieje tylko kilka ras psów, które można konsekwentnie opisać jako lojalne, przystosowujące się, inteligentne i pracowite. Jednym z takich psów jest australijski pies pasterski.

Chociaż pierwotnie hodowany w Australii w celu wypasu bydła w XIX wieku, pies do bydła okazał się w ostatnich latach niezwykle elastyczną rasą, przyjmując różne role w tradycyjnym gospodarstwie domowym (i poza nim). Ta praca bada australijskiego psa pasterskiego i zapewnia dogłębną analizę wzorców behawioralnych, temperamentu i ogólnych cech zwierzęcia. Autor ma nadzieję, że lepsze zrozumienie (i docenienie) tej niezwykłej rasy będzie towarzyszyć czytelnikom po ukończeniu tej pracy.

Klasyfikacja naukowa

  • Nazwa zwyczajowa: australijski pies pasterski
  • Nazwa dwumianowa: Canis Lupus Familiaris
  • Królestwo: Animalia
  • Gromada: Chordata
  • Klasa: ssaki
  • Zamówienie: mięsożerca
  • Rodzina: psowate
  • Rodzaj: Canis
  • Gatunek: Canis Lupus
  • podgatunki: Canis Lupus Familiaris

Historia australijskiego psa pasterskiego

Pochodzenie

Jak sama nazwa wskazuje, uważa się, że australijski pies pasterski pochodzi z Australii na początku XIX wieku. Po gwałtownym wzroście hodowli bydła w regionie farmerzy pilnie potrzebowali dobrego psa pasterskiego, który z łatwością mógłby utrzymywać większe stada. W odpowiedzi Brytyjczycy zaczęli importować Smithfields do Australii w celu stworzenia (hodowli) nowej linii psów pasterskich przystosowanych do trudnego terenu kontynentu i wysokich temperatur.Krzyżując Smithfields z dingo, szkockimi szkockimi collie i dalmatyńczykami, hodowcy (przede wszystkim George Elliot z Queensland i bracia Bagust) byli w stanie stworzyć australijskiego psa pasterskiego, którego znamy (i kochamy) dzisiaj.

Funkcjonować

Jak sugeruje nazwa rasy, podstawową funkcją australijskiego psa pasterskiego jest zaganianie bydła na różnych obszarach i terenach. Każda z cech psa została starannie zaplanowana przez hodowców z myślą o ekstremalnych temperaturach i surowym środowisku Australii. W rezultacie australijski pies pasterski jest ogólnie postrzegany jako rasa dobrze zrównoważona i wysoce przystosowana.

Wygląd

Ciało

  • Wzrost: od 18 do 20 cali (mężczyzna); 17 do 19 cali (kobieta)
  • Waga: od 35 do 50 funtów

Ogólnie rzecz biorąc, australijski pies pasterski (ACD) jest rasą średniej wielkości, o wysoce symetrycznej (i proporcjonalnej budowie) budowie ciała. Pies jest dobrze znany ze swojego mocnego i muskularnego wyglądu, a także z płaskiego grzbietu, głębokiej klatki piersiowej i „sprężynującej” serii żeber (akc.org).

ACD ma lekko zakrzywioną czaszkę, muskularne policzki, mocną szczękę i szeroką kufę. Posiadając średniej wielkości pysk, typowe nosy są jednolicie czarne z wąskimi / czystymi wargami biegnącymi wzdłuż linii szczęki. Zwieńczenie głowy psa to seria średnich, owalnych oczu (zwykle ciemnobrązowych) oraz para średniej wielkości uszu, które zachowują spiczasty (wyprostowany) wygląd.

ćwierćtusze

Przednie kończyny australijskiego psa pasterskiego są silnie umięśnione, a ramiona mają skośny wygląd. Podobnie, przednie kończyny są zarówno mocne, jak i potężne, biegną równolegle do siebie (patrząc z przodu). Dopełnieniem ćwierćtuszy przednich jest para zaokrąglonych stóp, które są podkreślone krótkimi palcami, które ukazują wyraźny łuk. Wyściółka jest uważana za grubą i twardą (do radzenia sobie w nierównym terenie).

Zad

Kończyny tylne wykazują wiele takich samych cech jak ćwierćtusze przednie, z silnym i muskularnym wyglądem. Ogólnie zad jest stosunkowo długi z lekkim spadkiem, podczas gdy uda są zarówno długie, jak i szerokie (akc.org). Patrząc od tyłu, tylne nogi są proste i biegną równolegle do siebie.

Ogon

Ogon australijskiego psa pasterskiego powinien być stosunkowo długi, z jednolitym ubarwieniem u nasady, a następnie zbielałym końcem. Ogony są osadzone stosunkowo nisko (zgodnie z ogólnym nachyleniem grzbietu psa) i generalnie zwisają z lekką krzywizną w spoczynku. Krzaczasty wygląd jest również całkiem normalny dla ogona.

Płaszcz i ubarwienie

Australijski pies pasterski ma podwójną sierść, przy czym warstwa zewnętrzna jest prosta, szorstka, odporna na warunki pogodowe i stosunkowo płaska. Dla porównania, podszerstek znany jest z krótkiej, ale gęstej tekstury. Ogólnie rzecz biorąc, ACD utrzymuje średniej długości futro, które powinno mieć długość od 2,5 do 4 centymetrów (akc.org). Jeśli chodzi o umaszczenie, obecnie dopuszczalne są dwa rodzaje maści: czerwona i niebieska. Czerwone psy pasterskie będą miały czerwoną „plamkę” na całym ciele (w tym podszerstku), z okazjonalnymi ciemnoczerwonymi znaczeniami na głowie i tułowiu. Z kolei psy niebieskie mają niebieskie plamki na całym ciele z okazjonalnymi czarnymi, niebieskimi lub podpalanymi znakami na głowie.

Czy australijskie psy pasterskie są odpowiednie dla Twojego domu?

Charakterystyka ogólna

  • Poziom energii: 5/5
  • Potrzeby ćwiczeń: 5/5
  • Zabawność: 4/5
  • Przywiązanie do właścicieli: 4/5
  • Życzliwość wobec innych zwierząt: 2/5
  • Trudność treningu: 1/5
  • Poziom pielęgnacji: 2/5

Uwaga: skala od 1 do 5 (1=najniższy, 5=najwyższy)

Temperament

Australijski pies pasterski, uważany za psa energicznego, niezależnego i pracowitego, jest niezwykłą rasą znaną ze swoich cech towarzyskich, lojalności i posłuszeństwa. W otoczeniu rodziny ACD jest dość czuły i zabawny. Należy jednak zauważyć, że rasa ta jest stosunkowo nieśmiała w stosunku do obcych i potrzebuje czasu, aby nawiązać przyjaźnie z innymi, których nie zna. Podobnie jak w przypadku większości psów, wczesna socjalizacja z szeroką gamą osobników (i innych zwierząt domowych) może pomóc zaradzić tej naturalnej skłonności. ACD jest również dość wrażliwy (jak w przypadku większości ras pasterskich) i może wychwycić emocje właściciela lepiej niż większość zwierząt. W rezultacie właściciele powinni zachować poczucie „spokoju” wokół swojego ACD, jeśli chcą zobaczyć pozytywne zachowania swojego zwierzaka.

Czy australijskie psy pasterskie są dobre dla dzieci?

Tak! ACD jest dobrze znany ze swoich uczuć i cech towarzyskich, a także zdolności przystosowania się do różnych ról. Australijskie psy pasterskie są z natury bardzo zabawne i lubią różne gry, w tym aportowanie, grę w piłkę i frisbee. Z tych powodów dzieci są często idealnymi towarzyszami tej rasy, ponieważ są w stanie zapewnić psu zarówno fizyczne, jak i umysłowe ćwiczenia, których potrzebuje na co dzień (poprzez zabawę).

Należy jednak zaznaczyć, że ACD najlepiej sprawdza się w rodzinach ze starszymi dziećmi (poza okresem malucha). Wynika to z faktu, że australijskie psy pasterskie mają naturalną skłonność do „stada” i będą aktywnie ścigać młodsze dzieci. Chociaż widok ACD zaganiającego twoje dzieci po podwórku może być zabawny (na początku), takie zachowania mogą stać się problematyczne, ponieważ pies będzie aktywnie „szczypał” ich kostki (podobnie jak w przypadku wypasu bydła). Młodsze dzieci mogą również wyzwalać mechanizmy obronne (takie jak warczenie lub gryzienie) u tej rasy przez zbyt częste szorstkość. Nie oznacza to jednak, że rodziny powinny unikać ACD, jeśli mają młodsze dzieci, ponieważ takim zachowaniom można z pewnością zapobiec poprzez szkolenie z posłuszeństwa (w okresie szczenięcym psa) i poświęcenie czasu na pokazanie dziecku, jak prawidłowo się zachowywać. bawić się z nowym zwierzakiem.

Jak mądry jest australijski pies pasterski?

Australijski pies pasterski jest powszechnie uważany za jedną z najmądrzejszych ras na świecie. Według wielu ekspertów pies zwykle zajmuje dziesiąte miejsce pod względem ogólnej inteligencji (owlcation.com). Zdolny do uczenia się nowych komend przy zaledwie kilku powtórzeniach, właściciele odkryją, że pies pasterski jest niezwykle łatwy do wyszkolenia (co czyni go idealnym zwierzakiem do sportów wyczynowych). Podobnie jak labrador retriever, rasa ta jest również zdolna do „samokształcenia” poprzez obserwację innych. Ze względu na zwiększone poczucie świadomości, zaradność i organizację (ze względu na naturalne zdolności pasterskie), niektóre psy pasterskie były nawet obserwowane, jak odkładały swoje zabawki (lub rzeczy) po zabawie (petmd.com).

Wymagania dotyczące pielęgnacji

Ze względu na wyjątkową sierść psa australijski pies pasterski wymaga minimalnej pielęgnacji. Eksperci na ogół zalecają cotygodniowe szczotkowanie, aby utrzymać sierść i wygląd psa. Ponieważ ACD linieje tylko raz w roku, właściciele z przyjemnością dowiedzą się, że nadmierne linienie zwykle nie jest problemem w przypadku tej rasy. Kiedy już się pojawi, częste szczotkowanie i kąpiel zwykle wystarczają, aby zapanować nad wypadaniem włosów. Wreszcie, właściciele powinni zwracać szczególną uwagę na zęby, paznokcie i uszy ACD. Utrzymywanie tych wrażliwych obszarów w czystości (lub przycinanie, w przypadku pazurów) może znacznie przyczynić się do zapobiegania urazom Twojego zwierzaka i promowania dobrego zdrowia.

Potrzeby w zakresie szkoleń i ćwiczeń

Szkolenie

Jako wysoce inteligentna i energiczna rasa (która jest chętna zarówno do nauki, jak i zadowolenia), właściciele nie będą mieli trudności w szkoleniu australijskiego psa pasterskiego. Jednak ze względu na ich stosunkowo powściągliwy i uparty sposób, zaleca się, aby właściciele włączali różne smakołyki do swojego ACD (podczas procesu szkolenia), aby zachęcić do lepszego uczestnictwa i wyników. Wczesna socjalizacja i trening posłuszeństwa powinny być również przeprowadzane na szczenięcych etapach rozwoju psa, aby zapobiec przekształceniu się złych zachowań w nawyki, które pozostaną w dorosłym życiu.

Potrzeby ćwiczeń

Podobnie jak w przypadku większości ras pasterskich, pies pasterski jest bardzo aktywnym i energicznym zwierzakiem. W rezultacie regularne ćwiczenia (zarówno fizyczne, jak i psychiczne) powinny być włączone do codziennej rutyny Twojego psa, aby utrzymać jego ogólny stan zdrowia i szczęście. Eksperci sugerują prawie dwie godziny ćwiczeń fizycznych dziennie; obejmuje to codzienne spacery i mnóstwo zajęć „bez smyczy” (takich jak bieganie i gry). Ze względu na wysoki stopień inteligencji, właściciele powinni również wprowadzać codzienne ćwiczenia umysłowe, aby stymulować umysł swojego zwierzaka. Obejmuje to uczenie ACD nowych sztuczek, a także podstawowych poleceń. Brak stymulacji psa pasterskiego, zarówno psychicznego, jak i fizycznego, może prowadzić do destrukcyjnych zachowań (takich jak żucie, kopanie i nadmierne szczekanie), ponieważ zwierzę próbuje „bawić się” własnymi środkami.

Potrzeby żywieniowe

Podobnie jak w przypadku wszystkich ras psów, australijski pies pasterski najlepiej nadaje się na wysokiej jakości karmę dla psów (niezależnie od tego, czy jest przygotowywana w domu, czy komercyjnie). Karma premium jest niezbędna dla tej rasy, ponieważ australijski pies pasterski jest niezwykle aktywny. W rezultacie wiadomo, że ich ciała zużywają większą liczbę kalorii niż przeciętna rasa; w ten sposób prawidłowe (i zdrowe) odżywianie jest głównym problemem dla właścicieli. Właściciele powinni również unikać używania resztek ze stołu, ponieważ istnieje wiele pokarmów dla ludzi, które zawierają substancje szkodliwe dla Twojego zwierzaka.

Unikaj podawania psu tych 10 pokarmów:

  • Czekolada
  • Tłuste Mięsa
  • Pokarmy o dużej zawartości sodu (soli)
  • Produkty mleczne (takie jak mleko lub lody)
  • Surowe Mięso, Jaja Lub Ryby
  • cukierek
  • Winogrona I Rodzynki
  • Czosnek lub Cebula
  • Żywność z wysokim poziomem cukru
  • Awokado

Ile jedzenia powinien jeść australijski pies pasterski dziennie?

Ogólne wymagania żywieniowe różnią się znacznie w przypadku psów do bydła i zależą od wieku, poziomu aktywności i wielkości zwierzęcia. Ogólnie zaleca się, aby australijski pies pasterski spożywał 1,5 do 2 filiżanek karmy dwa razy dziennie (dogtime.com). Ponieważ są to jednak tylko wytyczne, właściciele powinni aktywnie współpracować z wykwalifikowanym lekarzem weterynarii, aby ustalić odpowiednią ilość pokarmu dla swojego zwierzaka.

Podobnie jak jedzenie, odpowiednie nawodnienie jest również ważne dla twojego ACD. Podczas gdy poziom aktywności, rozmiar i pogoda Twojego psa odgrywają rolę w jego ogólnym zapotrzebowaniu na wodę, eksperci ogólnie zalecają od 8,5 do 17 uncji wody na każde dziesięć funtów wagi psa. Na przykład pies o wadze 50 funtów wymagałby co najmniej 42 uncji wody (dziennie), aby pozostać nawodnionym. Jednak w czasie aktywności liczby te mogą dramatycznie wzrosnąć. Dlatego właściciele powinni zwracać uwagę na objawy odwodnienia u swoich zwierząt.

Oznaki i objawy odwodnienia u psów

  • Utrata apetytu
  • Utrata elastyczności skóry
  • Letarg (zmniejszenie ogólnego poziomu energii)
  • Ekstremalne dyszenie
  • Podkrążone oczy
  • Suchy nos i dziąsła
  • Gęstsza ślina

Cytat psa

„Pies jest jedyną istotą na ziemi, która kocha cię bardziej niż samego siebie”.

—Josh Billings

Jaki rodzaj domu jest dobry dla psa pasterskiego?

Podobnie jak w przypadku większości ras pasterskich, australijski pies pasterski jest bardzo elastyczny i jest w stanie dopasować się do wielu różnych ról w domu dzięki odpowiedniemu szkoleniu i wskazówkom. Jednak ze względu na wysoki poziom energii i potrzebę ciągłego ruchu, gospodarstwa domowe na wsi (obszary wiejskie) są często najlepiej przystosowane do ACD. Wiejskie domy oferują tej rasie otwartą przestrzeń do biegania i zabawy wraz z rodziną, a także mnóstwo rzeczy, które mogą zająć jej umysł na świeżym powietrzu. Podczas gdy właściciele w mieście są w stanie dostosować się do potrzeb ACD, takie wysiłki będą wymagały ogromnej ilości czasu i wysiłku, aby twoje nowe zwierzę było szczęśliwe.

Czy psy pasterskie są dobre dla innych zwierząt domowych?

Nie dokładnie. Australijski pies pasterski, wychowany z innymi zwierzętami domowymi (od szczenięcia do dorosłości), zwykle dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami domowymi (z drobnymi problemami). Jednak mniejsze zwierzęta (przede wszystkim koty) mogą stwarzać problematyczną sytuację, ponieważ naturalne instynkty pasterskie psa pasterskiego skłaniają go do „gonienia, łapania, a nawet zabijania” zwierząt, które postrzegają jako „zdobycz” (dogtime.com). Sporadyczne sprzeczki z innymi psami mogą również wystąpić, powodując drapanie i gryzienie. Z tych powodów właściciele nigdy nie powinni pozostawiać ACD bez nadzoru w pobliżu mniejszych zwierząt.

Czy australijski pies pasterski jest dobrym psem stróżującym?

Tak. Pomimo stosunkowo niewielkich rozmiarów australijski pies pasterski jest doskonałym psem stróżującym ze względu na czujność i poczucie opiekuńczości wobec członków rodziny. Psy pasterskie będą aktywnie szczekać, gdy wyczują niebezpieczeństwo lub coś nie na miejscu. Podobnie, gdy członkowie rodziny mają kłopoty, stają się dość agresywni, broniąc swojego właściciela przed niebezpiecznymi sytuacjami.

Obawy zdrowotne

Zalecane testy medyczne i oceny dla australijskiego psa pasterskiego:

  • Ocena stawu biodrowego i łokciowego
  • Egzamin okulistyczny
  • Test BAER (odpowiedź słuchowa wywołana pnia mózgu)
  • Badanie DNA PLL (Primary Lens Luxation).

Chociaż ogólnie jest to bardzo zdrowa rasa psów, australijski pies pasterski jest podatny na różne schorzenia związane ze stawami, oczami i uszami. Głuchota i postępujący zanik siatkówki (PRA) należą do najczęstszych schorzeń tej rasy, podobnie jak dysplazja stawu biodrowego i łokciowego. Niedoczynność tarczycy i choroba von Willebranda są również stosunkowo częste i powinny być badane w młodym wieku.

Z tych powodów zaleca się, aby właściciele współpracowali z wykwalifikowanym lekarzem weterynarii w celu określenia odpowiednich środków zapobiegawczych, które można zastosować w przypadku ich zwierząt domowych. Przy odpowiednim odżywianiu i wsparciu właściciele mogą spodziewać się, że ich australijski pies pasterski będzie żył około 12 do 15 lat (lub dłużej).

Plusy i minusy australijskiego psa pasterskiego

Plusy:

  • Bardzo inteligentny
  • Dobrze z dziećmi
  • Świetne psy stróżujące
  • Łatwy w pielęgnacji
  • Zdrowy
  • Wysoce podatny na szkolenie

Cons:

  • Wymagają codziennych intensywnych ćwiczeń
  • Może być agresywny w stosunku do obcych i innych zwierząt domowych
  • Stosunkowo uparty
  • Skłonny do gryzienia (uszczypnięcie)
  • Skłonny do ścigania samochodów, motocykli i ludzi
  • Znany z nadmiernego szczekania czasami

Końcowe myśli

Podsumowując, australijski pies pasterski jest niezwykłą rasą psów ze względu na ich inteligencję, zdolności adaptacyjne i silne poczucie lojalności. Australijski pies pasterski, odpowiedni do życia rodzinnego, stróżowania lub pasterstwa, jest idealnym zwierzakiem dla wielu osób. Chociaż potencjalni właściciele powinni zaplanować zainwestowanie znacznej ilości czasu (i energii) w rozwój i dobre samopoczucie swojego nowego ACD, lojalność i towarzystwo oferowane przez tę rasę (w zamian) z pewnością sprawią, że cała ta praca będzie warta zachodu. realizować. Z tych powodów australijski pies pasterski jest (i nadal będzie) jedną z najpopularniejszych ras psów na świecie.

Prace cytowane

  • Amerykański Związek Kynologiczny. Nowa kompletna książka o psach, wydanie 22. Mount Joy, Pensylwania: Fox Chapel Publishing, 2017.
  • Kula, Karolina. Biblia rasy psów: opisy i zdjęcia każdej rasy uznanej przez AKC. Hauppauge, Nowy Jork: seria edukacyjna Barrona, 2007.
  • Dennis-Bryan, Kim. Kompletna księga ras psów. Nowy Jork, Nowy Jork: Dorling Kindersley, 2014.
  • Larkin, Peter i Mike Stockman. The Ultimate Encyklopedia psów, ras psów i pielęgnacji psów. Londyn, Anglia: Dom Hermesa, 2006.
  • Mehus-Roe, Kristin. Dog Bible: ostateczne źródło wszystkiego, co dotyczy psów. Irvine, Kalifornia: I-5 Press, 2009.
  • O’Neill, Amanda. jaki pies? Przewodnik, który pomoże nowym właścicielom wybrać odpowiednią rasę do ich stylu życia. Hauppauge, Nowy Jork: Interpret Publishing Ltd., 2006.
  • Schuler, Elżbieta Meriwether. Przewodnik po psach Simona i Schustera. Nowy Jork, Nowy Jork: Simon & Schuster, Incorporated, 1980.
  • Sławson, Larry. „10 najmądrzejszych ras psów”. (Pomocny zwierzak). 2019.
  • Sławson, Larry. „10 najlepszych psów dla dzieci”. (Pomocny zwierzak). 2019.

Ta treść jest dokładna i zgodna z najlepszą wiedzą autora i nie ma na celu zastąpienia formalnej i zindywidualizowanej porady wykwalifikowanego specjalisty.

Tagi:  Gryzonie Różnorodny Zwierzęta egzotyczne