Pomocy, moje szczenięta bawią się za ostro w walce! Czy to jest w porządku?

Zagraj w Zachowania bojowe u szczeniąt

Szczeniaki często używają pyska, przygniatają się do ziemi i wydają szczekanie i warczenie, które mogą nas niepokoić. Ale kiedy gra jest zbyt brutalna? I dlaczego zabawa jest tak ważna dla szczeniąt?

Dlaczego ważne jest, aby szczeniaki się bawiły?

Zabawa wśród szczeniąt pełni kilka ważnych funkcji, takich jak rozwój motoryki dużej i lepszych wyników sportowych, poprawa umiejętności społecznych szczenięcia oraz wzmocnienie tkanki łącznej i kości szczenięcia.

Ponadto doniesiono, że zabawa promuje rozwój mózgu, stymuluje tworzenie synaps mózgowych, promuje więzi społeczne między bawiącymi się grupami oraz łagodzi stres i napięcie.

Kiedy szczenięta się bawią, ich zabawa zapożycza elementy z różnych rzeczywistych zachowań, takich jak pogoń i bycie gonionym, zaloty, zapasy, a nawet manipulowanie przedmiotami, w podobny sposób jak gry w udawanie, które obserwuje się u dzieci.

Walka jest również często włączana do zabawy i jest określana jako „walka przez zabawę”.

Zagraj w Walka kontra prawdziwa walka

Walka w zabawie różni się od prawdziwej walki na wiele sposobów. Ci, którzy zwracają uwagę na mowę ciała psa lub są wystarczająco doświadczeni, aby ją zinterpretować, zauważą kilka niuansów, które ujawnią obu stronom podczas zabawy, że wszystko jest zabawą i niczego nie należy traktować poważnie.

Oczywiście dzieje się tak, gdy zabawa jest odpowiednia i cieszy się nią dwoje chętnych szczeniąt, które dobrowolnie angażują się w zabawę i dają oznaki zadowolenia z interakcji.

Dlatego ważne jest zwracanie uwagi na mowę ciała szczenięcia podczas zabawy i monitorowanie interakcji.

Oznaki zdrowej zabawy ze szczeniakiem

Jakie więc sygnały dają sobie nawzajem szczenięta podczas zabawy, aby zapewnić im uspokajający efekt, dzięki czemu mogą bawić się brutalnie bez zranienia?

Niektóre z najważniejszych zachodzących sygnałów to „metasygnały”, które są często używane, gdy zabawa obejmuje zachowania, które mogą przypominać te obserwowane w walce antagonistycznej. Dlatego metasygnały są używane, aby przekazać, że te niegrzecznie wyglądające zachowania nie powinny być źle interpretowane. To coś w rodzaju szczeniąt mówiących: „To, co powiedziałem, nie jest tym, co miałem na myśli”.

Poniżej przedstawiono kilka sygnałów wysyłanych przez szczenięta podczas zabawy, które mają na celu poinformowanie drugiego uczestnika, że ​​to wszystko zabawa i nie ma się czym martwić.

Łuk do zabawy

Łuk do zabawy jest kwintesencją, powszechnie akceptowanym sygnałem widocznym wśród dobrze zsocjalizowanych szczeniąt.

W ukłonie do zabawy szczeniak opuszcza przednie nogi, co powoduje, że jego zad jest w powietrzu, a ogon często macha szeroko na boki. Tej postawie może towarzyszyć figlarne szczekanie podczas patrzenia bezpośrednio na towarzysza zabaw.

Nie wszystkie łuki do zabawy są wyraźnie widoczne. Niektóre szczenięta bardzo szybko i krótko zanurzają swoje ciała kilka razy w czymś, co lubię nazywać „mikro zabawnymi kokardkami”.

Inne oznaki dobrej zabawy między szczeniętami

Kiedy szczenięta się bawią, często towarzyszą sesjom zabaw z różnymi innymi sygnałami, takimi jak:

• wysokie szczekanie i warczenie
• machanie ogonem (chociaż nie każde machanie ogonem jest przyjazne)
• rzucając się tam iz powrotem w nadziei, że zostaną ścigani
• prezentacja boku ciała
• ogólna sprężystość
• chód bujanego fotela
• dobre hamowanie zgryzu
• kilka przerw między atakami gry

To wszystko oznaki dobrze wyważonej zabawy społecznie uzdolnionych szczeniąt, które chcą mieć pewność, że spotkanie pozostanie przyjazne, a nie antagonistyczne.

Hamowanie gryzienia podczas zabawy ze szczeniakiem

Jedną z głównych różnic między zabawą a walką u szczeniąt jest hamowanie gryzienia. Podczas walki podczas zabawy szczenięta wystarczająco powstrzymują gryzienie (nie wywierając dużego nacisku), aby uniknąć zranienia się nawzajem.

Jeśli towarzysz zabaw zostanie przypadkowo zraniony, prawdopodobnie zapiszczy z bólu i chwilowo wycofa się z zabawy. Ma to na celu nauczenie drugiego szczeniaka, aby następnym razem wywierał mniejszy nacisk na ugryzienie.

Co jeśli Twój szczeniak bawi się zbyt ostro?

Twoje szczenięta bawią się, walcząc i wydając wszelkiego rodzaju okropne dźwięki podczas zabawy. Czy należy interweniować, czy uważnie monitorować? Odpowiedzi mogą się różnić w zależności od kilku czynników, a nawet przedszkola i treserzy psów wydają się mieć sprzeczne poglądy.

Będziesz miał ludzi, którzy chcą grać bezpiecznie i przerywać zabawę przy najmniejszych oznakach możliwych kłopotów, a będziesz mieć ludzi, którzy są bardziej tolerancyjni i pozwalają szczeniętom spróbować uporządkować sprawy przed interwencją.

Niezależnie od podejścia, jedno jest pewne: Gra, która wymyka się spod kontroli i ekstremalne wersje tego, co składa się na „zabawę”, należy przerwać.

Żaden szczeniak nie powinien ryzykować zranienia lub uszkodzenia emocjonalnego przez łobuza!

Kiedy należy przerwać grę?

Istnieje kilka oznak problemów, które mogą sugerować, że gra wymyka się spod kontroli. Jeśli zauważysz te objawy, warto przerwać, aby zapobiec eskalacji.

• Jeden szczeniak jest wyraźnie tyranem. Szczeniak łobuz zawsze będzie na górze, nadmiernie skupiając się na gryzieniu okolicy głowy lub szyi, podczas gdy drugi szczeniak zawsze będzie próbował uciec przed łobuzem.
• Szczenięta nie zmieniają się. Jeden pies zawsze dosiada, goni, przygważdża i gryzie. W przypadku normalnej, zdrowej zabawy psa szczenięta powinny się zmieniać.
• Gryzienie jest zbyt mocne i zbyt częste. Od czasu do czasu może się zdarzyć nieskrępowane ugryzienie, ale powtarzające się przewinienia mogą sygnalizować, że zabawa wymknęła się spod kontroli, a szczenięta są zbyt szorstkie. Ogólnie rzecz biorąc, wraz ze wzrostem poziomu pobudzenia zdolność hamowania gryzienia ma tendencję do zmniejszania się.
• Szczenięta są często na dwóch nogach. Bezlitosna gra na tylnych łapach może wskazywać na problemy.
• Jeden szczeniak zawsze się ukrywa lub ucieka. Szczeniak nieustannie próbujący uciec z ogonem trzymanym między nogami.Chowanie się za właścicielem lub próba schowania się za lub pod meblami.
• Warczenie staje się częstsze i poważniejsze. Warczenie jest często normalne podczas zabawy, ale zwróć uwagę, jeśli warczenie stanie się znacznie głośniejsze i głębsze, o niższej tonacji.

Jak przerwać bawiące się szczeniaki

Idealnie byłoby, gdyby oba szczenięta były szkolone, aby reagowały na sygnał, taki jak przywołanie, cichy gwizdek lub inny sygnał, który mówi im, aby zatrzymały się i zaopiekowały się tobą.

Aby dobrze funkcjonowało, każde szczenię powinno być najpierw szkolone indywidualnie w cichym miejscu wolnym od czynników rozpraszających, a następnie w obecności coraz trudniejszych elementów rozpraszających uwagę (jest to proces stopniowy). Po wyszkoleniu na stałym poziomie możesz wprowadzić wskazówkę, aby oba szczenięta nauczyły się na nią zwracać uwagę, pomimo rozpraszania się przez przebywanie w pobliżu.

Aby dobrze pracować, ważne jest, aby używać swojej wskazówki przy najwcześniejszych oznakach problematycznej zabawy, ponieważ gdy poziom pobudzenia wzrośnie, szczenięta mogą być zbyt skupione na sobie nawzajem, aby zająć się tobą. Pamiętaj, aby hojnie chwalić i nagradzać szczenięta za słuchanie cię.

Łatwy sposób na stwierdzenie, czy Twój szczeniak dobrze się bawi

Kluczową oznaką dobrej i odpowiedniej zabawy towarzyskiej jest to, że wszystkie strony dobrze się bawią i są chętnymi uczestnikami. Jeśli podejrzewasz, że jedno ze szczeniąt jest zastraszane lub nie cieszy się z tej aktywności, delikatnie rozdziel szczenięta i sprawdź, czy podejrzane o zastraszanie szczenię wróci po więcej.

Jeśli od razu wróci do łobuza, aby się pobawić, najprawdopodobniej cieszy się z interakcji, pomimo tego, jak szorstko to wygląda.

Jeśli nie jest zainteresowany, wydaje się, że czuje ulgę, a nawet wydaje się, że się wymyka, najprawdopodobniej zabawa drugiego szczeniaka była dla niego naprawdę za trudna.

Oznaki normalnej zabawy u psów

Ta treść jest dokładna i zgodna z najlepszą wiedzą autora i nie ma na celu zastąpienia formalnej i zindywidualizowanej porady wykwalifikowanego specjalisty.