CO NALEŻY WZIĄĆ POD UWAGĘ PRZED PROMOWANIEM PSÓW I MOJEGO DOŚWIADCZENIA JAKO PRZYBRANEJ MAMY

Skontaktuj się z autorem

Przez lata uważałem, że bycie matką zastępczą dla psów jest bardzo satysfakcjonujące. Razem z mężem stworzyliśmy ścianę zastępczą, na której zamieściliśmy zdjęcia wszystkich naszych poprzednich opiekunów, aby przypomnieć nam o doświadczeniach. Oto kilka ważnych rzeczy, których się nauczyłem.

5 rzeczy do rozważenia przed wychowaniem psów

Przywiążesz się do psów. Niezwykle bolesne może być obserwowanie psa, którego teraz kochasz, adoptowanego przez nieznajomych, więc musisz mieć poziom odporności i odporności psychicznej, aby go pokonać. Nie jesteśmy jedynymi dostępnymi porażkami. Widzę doniesienia o nich, które zdarzają się co tydzień w naszym schronisku.
Większość psów schronienia nie ma złamanych domów. Spośród 10 psów, które wychowywaliśmy, tylko 2 zostały złamane. Przez kilka pierwszych tygodni należy spodziewać się czyszczenia niektórych wypadków i poświęcenia czasu na trening nocnika.
Zachowanie się psów w schronisku może, ale nie musi być takie samo, jak zachowanie psów po powrocie do domu. Na przykład pies, który jest naprawdę nieśmiały w schronisku, może być bardziej towarzyski po kilku tygodniach w domu. Lub pies, który ma bardzo wysoką energię w schronisku, może stać się znacznie spokojniejszy po spędzeniu czasu w domu. Kiedy psy mieszkają w schronisku, są przyzwyczajone do spędzania czasu w stworach lub klatkach przez większą część dnia z dużą ilością szczekania i stresu. Atmosfera w twoim domu (mam nadzieję), o wiele bardziej błoga i wspierająca.
Prawdopodobnie będziesz musiał zabrać przybranego na spotkanie i powitanie oraz wydarzenia adopcyjne, aby uzyskać większą ekspozycję niż tylko strona schroniska. Nie chodzi tylko o opiekę nad nimi w domu
Nigdy nie wiadomo, ile czasu zajmie przybrany pies, aby zostać adoptowanym. Kiedy wybraliśmy naszego ostatniego przybranego Wileya, spodziewaliśmy się, że zostanie adoptowany w niecały miesiąc. Jest bardzo słodki, słodki i czuły. Minęły jednak prawie trzy miesiące i nie został adoptowany. Nigdy nie wiadomo, kiedy przybrany pies spotka się z odpowiednim adoptującym.

Dowiedzieliśmy się o psach wychowujących, kiedy ...

Po raz pierwszy dowiedziałem się o wychowywaniu psów, kiedy wraz z mężem postanowiliśmy adoptować drugiego Rat Terriera. Przeprowadziliśmy kilka badań online i znaleźliśmy Rat Terrier Rescue oraz przybraną mamę, która opiekowała się kilkoma psami, które chcieliśmy poznać. Przeszliśmy 2-godzinną wędrówkę do jej domu z naszym obecnym Rat Terrier Lexie i zaczęliśmy doświadczać miłości od pierwszego szczekania z Tater Tot, teraz Tate. Po odpowiednim sprawdzeniu przeszłości i sprawdzeniu domu adoptowaliśmy Tate'a i on stał się częścią rodziny.

Kilka lat po przyjęciu Tate wraz z mężem podjęliśmy życiową decyzję o przeprowadzce z Bostonu do Gruzji z powodu pracy i lepszej pogody. Omawiając rodzaj nowego domu, który chcieliśmy, zgodziliśmy się, że dom będzie musiał pozwolić nam zostać rodzicami psów zastępczych. Oznaczało to znalezienie nowego domu z dużym ogrodzonym podwórkiem, bez ograniczeń związanych ze zwierzętami i wystarczającej ilości miejsca dla wielu zwierząt.

Co to jest pielęgnacja psów?

Definicja opieki nad psami może się nieznacznie różnić w zależności od organizacji zajmujących się ratowaniem psów, ale ogólnie oznacza to, że zezwala się psom ratunkowym na zamieszkanie w domu rodzica zastępczego, dopóki nie zostaną adoptowane i nie znajdą domu furevera. Organizacje ratujące psy zwykle płacą za schronienie za karmę dla psów, zapasy i wszelkie rachunki medyczne, podczas gdy żyją w rodzinie zastępczej. Jako przybrany rodzic zgadzasz się zapewnić schronienie, zaszczycić psa (-ów) miłością i doskonale się nimi opiekować. Zgadzasz się również zabrać je na imprezy adopcyjne i spotkać się z potencjalnymi odbiorcami.

Program przybrania psa ma wiele zalet. Każdy pies przebywający w rodzinie zastępczej zwalnia miejsce w schronisku na uratowanie kolejnego zwierzęcia. Ponadto życie w domu zamiast w schronisku przyspiesza socjalizację psa, dobre maniery i związane z nimi nawyki, dzięki czemu szybciej aklimatyzują się w swoim domu.

Odkąd zacząłem z mężem pracę w naszym lokalnym schronisku Furkids, wychowaliśmy dziesięć psów. W każdym przypadku chodziliśmy do schroniska, oglądaliśmy wszystkie dostępne psy, a następnie wybieraliśmy psa, który naszym zdaniem będzie dobrze pasował do naszego domu.

Theo's Ride Home

Nasz pierwszy przybrany Theo

Pierwszy pies, którego wychowaliśmy, Theo, był w schronisku od dłuższego czasu i miał problemy z adopcją. Po tym, jak Theo mieszkał w naszym domu przez kilka tygodni, zrozumieliśmy, dlaczego. Theo był świetnym psem, ale mógł być bardzo powściągliwy i niezależny. Kiedy poznał nową osobę, zajęło mu sporo czasu, aby się do niej rozgrzać. Zaprowadziłem go na wiele wydarzeń związanych z adopcją oraz spotkałem i pozdrawiam, a on nie kontaktował się z żadnymi potencjalnymi adoptującymi. Personel schroniska nazywa to „nie pokazaniem się dobrze”.

Po niesamowitych siedmiu miesiącach Theo w końcu znalazł swój dom na zawsze. W tym czasie było to szczęśliwe i smutne wydarzenie w naszym życiu. Uwielbialiśmy Theo, ale wiedzieliśmy, że nie jest psem, którego chcielibyśmy trzymać. Jego przybrani byli bardzo miłą parą, która miała innego psa w wieku i wielkości Theo, aby dotrzymać mu towarzystwa. Po krótkiej przerwie zdecydowaliśmy, że jesteśmy znów gotowi do wspierania.

Rękawiczki i dziewczyna - Siostra Miłość

Co to jest awaria zastępcza?

Drugi pies, którego pielęgnowaliśmy, Mittens, był uroczym czarnym chihuahua, który został uratowany z około 20 innymi psami od hodowcy psów. Kiedy przywieźliśmy ją do domu, była bardzo nieśmiała, nieśmiała i smutna. Z biegiem czasu jej osobowość zaczęła się wyłaniać i zaczęła nam ufać. Podobnie jak Theo, zabrałem Mittens na wiele wydarzeń związanych z adopcją i żaden z potencjalnych użytkowników nie wyraził zainteresowania. Wtedy dowiedziałem się, że czarne psy dowolnej rasy są najtrudniejszymi psami do adopcji. Po kilku miesiącach spędzonych z mitenkami postanowiliśmy ją adoptować. Miała dość niskie koszty utrzymania i dogadywała się z naszymi dwoma Rat Terrierami. Oficjalny termin adopcji przybranego psa to „porażka zastępcza”, chociaż jest to duża wygrana dla szczenięcia.

Teraz, gdy wiedzieliśmy więcej o typach psów, które szybciej się adoptowały, mogliśmy podejmować lepsze decyzje o tym, którzy opiekunowie powinni wybrać następny. Po rękawiczkach pojawiło się kilka uroczych psów, które adoptowano w ciągu tygodni lub miesięcy.

Oprócz opieki nad psami zacząłem także zgłaszać się na ochotnika do schroniska fizycznego w weekendy i pewnego popołudnia rozmawiałem z kierownikiem schroniska. Rozmawialiśmy o tym, jak jeden z pozostałych psów, który został uratowany wraz z mitenkami, „Dziewczynka”, wciąż był w schronisku i miał problemy z adopcją. Podszedłem do skrzynki Dziewczyny i zobaczyłem bardzo smutnego małego czarnego Chihuahua skulonego w kącie. Wyglądała bardzo podobnie jak mitenki, ale w mniejszej wersji. Wyjąłem ją ze skrzynki i wyszliśmy na spacer. Żal mi jej i zadzwoniłem do męża, żeby zapytać, czy mogę zabrać dziewczynę do domu tylko na weekend, a on się zgodził.

Gdy tylko Dziewczyna weszła do naszego domu, mitenki natychmiast podeszły do niej i zaczęły okazywać uczucia. Machała, węszyła i lizała. To była strona mitenek, której nigdy nie widzieliśmy. Po kilku miesiącach od siebie pamiętali się i naprawdę dbali o siebie. To było ciepłe.

Dziewczynki i rękawiczki były nierozłączne i obie stały się szczęśliwsze i bardziej towarzyskie. Ostatecznie Girl nigdy nie opuściła naszego domu i stała się naszą drugą Foster Fail.

Na 4 psach musieliśmy narysować linię. Tak, moglibyśmy nadal wspierać, ale NIE, nie moglibyśmy mieć więcej awarii. (Chociaż muszę od czasu do czasu przypominać o tym mężowi.)

Mój specjalny przybrany, Minnie

Pewnego popołudnia Furkids wysłał wiadomość e-mail do wszystkich przybranych rodziców z prośbą o pomoc. Zbłąkany Min Pin został znaleziony na poboczu drogi po uderzeniu przez samochód. Właśnie przeszła operację ratunkową, nie mogła chodzić i musiała znaleźć przybrany dom, w którym mogłaby się zregenerować. Razem z mężem zaoferowaliśmy pomoc.

Przywieźliśmy Minnie do domu i musieliśmy ją wszędzie nosić ... na wyjście, do jedzenia lub przytulenia się do nas w wagonie. Złamała miednicę i potrzebowała co najmniej 4 tygodni na powrót do zdrowia. To był bardzo smutny widok. Była nie tylko nieruchoma, ale także otyła. Z każdym dniem i tygodniem Minnie stawała się coraz lepsza. Po około 6 tygodniach szła, a po 2 miesiącach biegła. Dzięki nowej mobilności, ogrodzonej na podwórku do ćwiczeń, 4 innym psom do zabawy i od zdrowej diety straciła kilka kilogramów i nie była już otyła. Była bardzo zabawnym, głupim i bardzo sympatycznym małym psem.

Kiedy została uznana przez weterynarza za wystarczająco zdrową, Minnie została udostępniona do adopcji i ostatecznie znalazła ją na zawsze w domu. Dla mnie było to bolesne serce. Kochałam Minnie i było to bardzo satysfakcjonujące widzieć jej postępy i zdrowsze. Nawet dzisiaj, wiele miesięcy później, czuję smutek, gdy patrzę na zdjęcia Minnie. Bardzo za nią tęsknie.