Maine Coon Cats: Problemy zdrowotne Właściciele muszą wiedzieć
Jak wygląda kot rasy Maine Coon?
Problemy zdrowotne, na które należy zwrócić uwagę w Maine Coon
Kot rasy Maine Coon jest jedną z najstarszych ras naturalnych w Ameryce Północnej i jest powszechnie uważany za rodowity Maine. Są w stanie dostosować się do warunków o trudnym i bardzo zimnym klimacie dzięki swoim długowłosym, ciężkim i wodoodpornym płaszczom.
Jeśli chodzi o ich temperament, są to towarzyskie stworzenia, które wolą pozostać blisko właściciela obserwującego ich działania. Są również zabawni i aktywni oraz dobrze dogadują się z dziećmi, psami i innymi kotami.
Chociaż są łatwe w zarządzaniu, koty rasy Maine Coon mogą budzić obawy właścicieli, szczególnie jeśli chodzi o ich zdrowie. Koty te są podatne na niektóre schorzenia, które mogą być dość poważne, jeśli nie zapewni się szybkiej uwagi i leczenia, w tym:
- Kardiomiopatia przerostowa
- Dysplazja stawu biodrowego
- Policystyczna choroba nerek
Dowiedz się więcej o typowych problemach zdrowotnych kotów rasy Maine Coon i dowiedz się, jak radzić sobie z każdym zaburzeniem.
Przerostowa kardimyopatia (HCM)
Powszechnie nazywany „cichym zabójcą”, ponieważ trudno go zdiagnozować, ta choroba serca jest zwykle obecna u kotów rasy Maine Coon, szczególnie u dorosłych i samców tej rasy.
HCM występuje, gdy ściany mięśni serca kota pogrubiają, co powoduje, że serce pompuje mniej wydajnie. Zaburzenie to może postępować lub pogarszać się gwałtownie, nawet bez przyjmowania leków.
Powikłanie tej choroby serca może prowadzić do wrodzonej niewydolności serca, gromadzenia się płynu wokół serca i płuc oraz zakrzepu krwi, który blokuje przepływ krwi do tylnych nóg, powodując w ten sposób porażenie.
Chociaż objawy zwykle nie występują, mogą wystąpić następujące znaki ostrzegawcze:
- Płytkie oddychanie
- Paraliż
- Letarg
- Kaszel
- Ciężka utrata masy ciała
Koty, które doświadczają tych objawów, powinny otrzymać szybką pomoc medyczną. Echokardiogram jest jedynym sposobem wykrywania i diagnozowania HCM. Jeśli okaże się, że HCM jest obecny, leki blokujące receptory beta, leki moczopędne i inhibitory ACE mogą być przepisywane jako leczenie.
Dysplazja stawu biodrowego
Dysplazja stawu biodrowego, który jest kolejnym z typowych problemów zdrowotnych kota rasy Maine Coon, jest defektem genetycznym, w którym staw biodrowy rozwija się nienormalnie. Dzieje się tak, gdy staw biodrowy nie pasuje dobrze do gniazda biodrowego.
Ostatecznie staw biodrowy ulega uszkodzeniu z powodu ciągłego pukania głowy kości udowej o gniazdo. Z wiekiem kot może prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawów, która jest zwyrodnieniową chorobą stawów.
Ten stan zdrowia może wystąpić u kotów w różnym wieku, a najczęstszymi objawami dysplazji stawu biodrowego są sztywność podczas chodzenia, niechęć do skakania lub biegania oraz kulawizna. Chociaż nie jest to śmiertelne, może być bardzo bolesne dla kotów. W rzeczywistości dysplazja stawu biodrowego może być paraliżująca, jeśli nie zostanie zapewnione odpowiednie leczenie i terapia.
Aby zapobiec dalszemu uszkodzeniu stawu biodrowego, koty stosuje się dietę odchudzającą. Dodatkowa waga może zwiększać nacisk na biodra, pogarszając w ten sposób jego stan. Istnieją również pewne ćwiczenia, które lekarz weterynarii może zalecić jako terapię, takie jak chodzenie na smyczy, chodzenie na bieżni oraz wchodzenie i schodzenie po schodach.
Odpowiednie masaże mogą również pomóc złagodzić bóle, a także utrzymać kota w cieple, ponieważ zimna pogoda może wywołać zapalenie stawów. Ponadto weterynarz może również przepisać leki stosowane w leczeniu tego schorzenia, takie jak NLPZ, glukozamina i witamina C.
Policystyczna choroba nerek
Zespół policystycznych chorób nerek (PKD) jest chorobą genetyczną u kotów rasy Maine Coon, w której rozwijają się małe torbiele w nerkach.
Torbiele są obecne od urodzenia i rozmnażają się i rosną wraz z wiekiem kota.
W miarę rozwoju torbieli zwykle zastępują one normalną tkankę nerkową. Nerki powiększają się, a to prowadzi do pogorszenia czynności nerek. Powikłaniem tej choroby jest przewlekła niewydolność nerek.
Ponieważ zaburzenie to postępuje powoli, cierpiący na niego kot może nie wykazywać objawów. Zazwyczaj znaki ostrzegawcze są widoczne, gdy kot jest już dorosły lub ma około siedmiu lat.
Uważaj na którekolwiek z poniższych:
- Letarg
- Częste oddawanie moczu
- Utrata apetytu
- Wymioty
- Zwiększone pragnienie
- Utrata masy ciała
W celu zdiagnozowania PKD lekarz weterynarii może zalecić badanie genetyczne i badanie ultrasonograficzne. Chociaż nie ma sposobu na spowolnienie i usunięcie torbieli w nerkach, może być zalecane leczenie, takie jak leki i przepisana dieta.
Idealna dieta dla kotów z PKD obejmuje pokarmy o niskiej zawartości białka, ale o mniejszej zawartości fosforu niż normalne karmy dla kotów. Ponieważ uszkodzona nerka nie jest w stanie usunąć fosforu z krwi, koty cierpiące na to zaburzenie muszą kontrolować przyjmowanie tego minerału.
Można również zalecić terapię hormonalną, taką jak erytropoetyna. Ten szczególny hormon umożliwia szpikowi kostnemu wytwarzanie czerwonych krwinek. Niewydolność nerek u kotów powoduje zmniejszenie produkcji czerwonych krwinek, dlatego ważne jest, aby koty miały ten hormon w celu normalizacji poziomu czerwonych krwinek.
Koty rasy Maine Coon są zazwyczaj zdrowymi kotami, ale są podatne na niektóre choroby, które mogą być poważne, a nawet zagrażać życiu. Jednak dzięki szybkiemu leczeniu, odpowiedniemu leczeniu i odpowiedniej diecie dyskomfort spowodowany tymi zaburzeniami można złagodzić. Monitorowanie aktywności kota i ogólnego wyglądu w połączeniu z regularnymi wizytami u weterynarza to najlepsze sposoby na utrzymanie zdrowia kota i zadowolenie z jego życia.
