Jak powstrzymać psa przed zjedzeniem kupy za pomocą gry Treasure Hunt

Zrób się bardziej atrakcyjny niż kupa!

Radzenie sobie z psią koprofagią nie jest łatwe. Jest to jedno z tych zachowań, które wymagają więcej zarządzania niż cokolwiek innego. Wielu właścicieli szuka środków i rozwiązań, które często nie okażą się pomocne, szczególnie w dłuższej perspektywie.

W tym artykule opisano metodę szkolenia, która może pomóc, ale muszę cię ostrzec, że nie jest to magiczna pigułka, na którą wszyscy mają nadzieję, że raz na zawsze zatrzyma to zachowanie. Wielu właścicieli psów z koprofagią donosi, że wypróbowało długą listę środków zaradczych. Od karmienia ananasa, po Deter, Forbid, a nawet wezwanie pomocy trenera. Niestety, pomimo wszystkich wysiłków, rzeczy mogą i często zawodzą.

Przede wszystkim najważniejszym krokiem jest skontaktowanie się z weterynarzem w celu wykluczenia problemów medycznych. Niektóre psy mogą cierpieć z powodu problemów medycznych lub żywieniowych, takich jak złe wchłanianie, niedobór enzymów lub schorzenia, takie jak zewnątrzwydzielniczy niedobór trzustki. Są jednak chwile, w których zachowanie może stać się zakorzenionym nawykiem, niezależnie od tego, czy pies cieszy się uwagą, jaką przykuwa go akt, nauczył się obserwować inne psy, jest znudzony, zestresowany lub po prostu nie przerósł tego zachowania od wczesnego okresu szczenięcia lub lubi smak kupy. Bez względu na przyczynę, jedno jest pewne: wielu właścicieli jest gotowych znaleźć rozwiązanie.

Szkoda, że ​​do dnia dzisiejszego koprofagię często rozwiązuje się, stosując szkodliwe produkty lub surowe techniki treningowe. Oto kilka przykładów kroków, które właściciele psów podejmują, aby powstrzymać psy przed takim zachowaniem:

Słowo o metodach niechęci do smaku

Są to specjalne produkty, które po podaniu psu powodują, że pies produkuje kupę o nieprzyjemnym smaku. Wydaje się, że są różne opinie na temat tych produktów, a wiele osób twierdzi, że nie działa, a nawet choruje ich pies. Jeśli spojrzysz na przykład na Forbid, zobaczysz, że ma 21 zadowolonych klientów i 48 niezadowolonych.

Statystycznie rzeczy nie wyglądają dobrze. Według badań przeprowadzonych przez dr Ben Harta, DVM, doktora, DACVB i jego kolegów z University of California, pomimo szerokiej gamy dodatków do żywności przygotowanych do kupowania, były skuteczne tylko w 0–2% przypadków!

Inne Problem polega na tym, że nie tylko są one nieskuteczne, ale wiele z tych produktów zawiera MSG (glutaminian sodu), a nie najzdrowszy składnik na ziemi! Weterynarz Karen Becker zaleca poszukiwanie nietoksycznego produktu, który nie zawiera MSG.

Prostszym i naturalnym rozwiązaniem, z którego często korzystają właściciele psów, jest karmienie karmy dla psów, która, jak się uważa, powoduje, że kupa smakuje nieprzyjemnie. Powszechnie stosowane dodatki to ananas, sok ananasowy, szpinak lub dynia, ale znowu, te środki często nie działają, szczególnie gdy pies lubi kupę innych psów lub innych zwierząt, a także innych niż jego własne.

A potem mamy właścicieli, którzy dodają rzeczy do kupy bezpośrednio, aby zniechęcić do zachowania. Często wymaga to podążania za psem, czekania, aż kupa się kupi, a następnie strategicznego nalewania kupy przypraw, które źle smakują.

W rzeczywistości, bardziej niż wylewanie na wierzch, aby lepiej uniemożliwić Twojemu psu nauczenie się, które kupki „wyleczyłeś”, po prostu patrząc na nie, musisz rozdzielić kupę, umieścić składnik na środku, a następnie zamknąć stołek - fuj! Kto chce to zrobić!

Często stosowanymi składnikami są sosy Tabasco, pieprz cayenne lub nawet bryzg sprayu Gorzkiego Jabłka, aby zniechęcić do zachowania, ale znowu, to często przestaje działać, chyba że jest tam deszcz lub blask, zawsze dodając te rzeczy do każdej kupy, którą robi pies. Nie wspominając już o tym, że wiele razy psy nie mają nic przeciwko złemu smakowi, więc wracasz do sedna!

Słowo o trudnych metodach treningowych

Podczas radzenia sobie z niechcianymi zachowaniami właściciele psów często czują się zmuszeni do stosowania surowych metod szkoleniowych opartych na karach pozytywnych. Właściciele psów mogą zbeształ psa, spróbować go odepchnąć lub zastraszyć w nadziei, że zniechęci psa do angażowania się w niepożądane zachowanie. Często te metody też nie działają. Kara ryzykuje nauczenie psa bania się właściciela i ostatecznie spowoduje, że pies potajemnie zje kupkę, gdy właściciel nie będzie obserwował. Najprawdopodobniej z obawy przed przyłapaniem pies nauczy się przełykać kupę jeszcze szybciej niż wcześniej.

Niektórzy właściciele psów mogą korzystać z pomocy trenera psów, który używa obroży amortyzujących w nadziei na rozwiązanie problemu. W takich przypadkach pies jest zszokowany za każdym razem, gdy wykazuje zainteresowanie kupą (kara dodatnia) lub szok jest dostarczany w sposób ciągły, dopóki pies nie wykaże zainteresowania lub wypluje kupę (negatywne wzmocnienie).

Aby był skuteczny, szok musi oczywiście powodować dyskomfort. Ponownie, może to działać tylko tymczasowo, a wiele psów powraca do zachowań związanych z jedzeniem kupy w przyszłości i wymaga sesji odświeżających, tak jak dzieje się to w przypadku szkolenia z awersją do węża. Nie wspominając już o kołnierzach amortyzujących stres!

Jak widać, surowe metody wydają się nie działać. Wracając do badań przeprowadzonych przez dr Bena Harta, kara obejmująca krzyczenie, gonienie psa lub używanie elektronicznych obroży była nieskuteczna w leczeniu psiej koprofagii.

Nie wspominając, że takie metody mogą mieć poważne konsekwencje. Te metody ryzykują wpływ na więź psa i właściciela, ponieważ psy mogą zacząć postrzegać właściciela jako źródło kary. Nawet jeśli możesz zbesztać psa od razu, gdy zaangażuje się on w niepożądane zachowanie, należy pamiętać, że Pavlov zawsze siedzi na twoim ramieniu i może spowodować, że twój pies skojarzy cię z negatywnymi wydarzeniami.

A w przypadku kołnierzy szokowych, chociaż istnieje przekonanie, że pies nie będzie kojarzył właściciela lub trenera z szokiem, należy wziąć pod uwagę, że pies zawsze ma szansę na skojarzenie szoku z tym, co jest w jego otoczeniu. Niestety, wiem o niektórych przypadkach psów, które boją się kupowania na podwórku, ponieważ podwórze wiązało się ze wstrząsami ogrodzenia elektronicznego. Te psy zaczęły więc kupować w środku. Zdecydowanie nie warte ryzyka!

Słowo o zarządzaniu

Najlepszym sposobem radzenia sobie z psami jedzącymi kupy na dłuższą metę jest zarządzanie. Rzeczywiście, według badań dr Harta, nadzór i sprzątanie po psie okazało się najlepszym rozwiązaniem. Wielu właścicieli jest często niezadowolonych z tego protokołu, ponieważ często tak naprawdę nie chcą usłyszeć, ale ostatecznie jest to jedyny naprawdę skuteczny sposób. Zarządzanie oznacza kontrolowanie środowiska psa, aby wyeliminować lub znacznie zmniejszyć źródło problemu.

A co z wypróbowaniem technik opartych na nagrodach? Widzieliśmy, jak surowe techniki przynoszą więcej problemów do stołu, a co z metodami bardziej pozytywnymi? Niestety, badanie dr Harta twierdzi również, że techniki oparte na nagrodach, w tym trening klikera, były nieskuteczne w leczeniu koprofagii psów. Jednak dla takich jak ja, którzy chcą spróbować treningu, jest gra polegająca na poszukiwaniu skarbów.

Bądźmy szczerzy tutaj, tak naprawdę technicznie nie wymyśliłem tej gry, to była tylko ewolucja polecenia „zostaw to” z niespodzianką. Pies z przewlekłym przypadkiem jedzenia kupy wymyślił tę grę podczas swoich dłuższych pobytów ze mną. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o naszej podróży.

Lekcje od kupy zjadającego psa

To moje doświadczenie z psem jedzącym kupę, który miałem szczęście mieć w moim ośrodku z internatem i szkoleniem na kilka dłuższych pobytów. Wielu ludzi, którzy posiadają psie jedzące kupę, nazwałoby posiadanie psa takim nieszczęściem, ponieważ wiedzą, jak frustrujący może być ten problem, ale znalazłem wspaniałą okazję, aby jak najlepiej wykorzystać to doświadczenie i spróbować zobaczyć, co może robić to w tak rozpaczliwych przypadkach, zwłaszcza gdy są chroniczne i mają za sobą słabe sukcesy.

Tak, czuję się błogosławiony, że miałem taką okazję, ponieważ ostatecznie czuję się z każdym psem, z którym mogę pracować, ponieważ uważam, że każdy pies ma potencjał do nauczania cennych lekcji, jeśli jesteś otwarty na naukę.

Mój plan kupy: zarządzanie

Miałem więc plany i wiedziałem, że doprowadzę psa do sukcesu, inwestując w zarządzanie jako podstawową strategię. Oznaczało to trzymanie go na smyczy i utrzymywanie stoczni w jak najlepszym stanie. Utrzymanie stoczni w absolutnej nieskazitelności jest nieco uciążliwe, gdy masz dużo areału, wysokiej trawy i innych psów, które kupują w najbardziej zacisznych miejscach.

Z moim wysiłkiem zawsze wydawało mi się, że tęsknię za gnojkiem, dwie lub jakieś niegrzeczne kupki spadną ze scoopera pooperacyjnego bez uprzedzenia i oczywiście nie ma lepszej maszyny wykrywającej kupę niż pies jedzący kupę!

To był pierwszy raz, kiedy żałowałem, że nie mam mniejszego placu, na którym kupa będzie się wyróżniać i krzyczeć „weź mnie, weź mnie!”

Na szczęście nigdy nie wykazywał zainteresowania kupą mojego psa, więc mogłem się trochę zrelaksować i nie łatwo go usunąć, jak to zrobiłem z jego kupą. Przypisałem to faktowi, że moje psy zjadły surową dietę i prawdopodobnie w ich odchodach było niewiele odpadów.

Poop Strike on Leash

Pierwszego dnia, który ten pies spędził ze mną, zabrałem go na smyczy na podwórku, żeby się ulżyć. Mógłbym go zostawić na smyczy, ale nie pomyślałem, na wypadek, gdybym zostawił gdzieś jakieś zbłąkane kupy. Sikał, ale tego dnia nie kupił. Nie byłam naprawdę zaskoczona, ponieważ niektóre psy są wybredne w kwestii tego, gdzie kupować swoje pierwsze noce u nas i potrzebują czasu na dostosowanie. Ale kiedy nie kupił następnego dnia, zadzwoniłem do właściciela, aby zapytać, czy jego pies ma jakieś preferencje, jeśli chodzi o powierzchnie lub lokalizacje, i powiedział mi: „prawdopodobnie robił kupę, ponieważ nie był przyzwyczajony do kupowania smycz."

Dlatego próbowałem z długą linią, aby poczuł się trochę bardziej wolny, ale nic. Więc zapomnij o trzymaniu go na smyczy podczas wycieczek po podwórku. Musiałem iść do planu B.

Przyzwyczaiłem się do podążania za nim z mym rufowym chwytakiem w ręku, czekania, aż się kupi, a następnie szybkiego podnoszenia. Robiłem to każdego dnia. Stało się to dość łatwe, gdy odkryłem, że miał zwyczaj kupowania w tym samym obszarze.

Na szczęście dowiedziałem się również, że nie lubił swojej kupy, gdy była świeża, ponieważ nigdy nie zrobił z niej okazji, aby skonsumować ją zaraz po emisji i miał mnóstwo okazji, aby to zrobić. To dało mi czas na oczyszczenie bez zmartwień.

Najwyraźniej, podobnie jak niektóre z najlepszych serów, wyglądało na to, że lubił swoją kupę „postarzał się”, ale nie za bardzo. Badanie przeprowadzone przez doktora Harta ciekawie potwierdza to twierdzeniem, że „90% stolca zostało zjedzonych w ciągu 2 dni”. Oferuje również możliwe ewolucyjne wyjaśnienie tego, prawdopodobnie patrząc na zachowanie psów na wolności. Zasadniczo kupa psów po pewnym czasie inkubuje się z pasożytami na etapie zakaźnym, więc jedząc kupę świeżo, ta praktyka chroniła innych członków stada przed zachorowaniem na pasożyty. Brzmi prawie jak słynna reklama: „Poopway: Jedz świeżo!”

Nagła zmiana Modus Operandi

Właśnie wtedy, gdy pomyślałem, że całkiem dobrze sobie radzę, nadeszła zmiana modus operandi, której się nie spodziewałem. Prawie wybuch wyginięcia, jeśli chcesz. Zauważyłem, jak dzień po dniu, gdy wysyłano go na podwórze, zawsze biegał najpierw do miejsca, w którym rutynowo się kupował, w nadziei na znalezienie swoich skarbów. Jak wspomniano, zawsze starał się kupować w tym samym obszarze, być może dla wygody.

Teraz, dzień po dniu, zdawał się być coraz bardziej zdenerwowany. Trawiasty pas ziemi, na którym zwykł kupować, nie pozwalał mu już zbierać smacznych posiłków, ponieważ zawsze zdejmowałem kupy codziennie lub dwa razy dziennie. Widać było, że trochę go to rozczarowuje.

I wtedy stało się nieoczekiwane ... zaczął lubić kupę mojego psa. Naprawdę nie powinienem być zaskoczony, nawet statystyki to potwierdzają. Rzeczywiście, wracając do badań dr Harta, większość psów (85%) zjadła stolce innych psów.

Zamiast denerwować się z tego powodu i obwiniać siebie za to, że nie myślę, że to może się zdarzyć (cóż, szczerze mówiąc, sam się trochę zdenerwowałem), pomyślałem, że mogę zmienić obserwację zachowania w lekcję uczenia się, aby lepiej go przestudiować i uzyskać ocenę. Od tego dnia wszystkie kupy psów musiały być natychmiast usuwane z podwórka zaraz po ich wydaleniu.

„Gulp It Down” tak szybko, jak to możliwe

Zauważyłem tylko, że był wyjątkowo szybki w połykaniu kupy. Tak, właściciele powiedzieli mi, że poprzedni właściciele tego psa (ten pies został oddany, gdy był młodszy, a jedzenie kupy było czynnikiem) często często upominali go słownie za jedzenie kupy w przeszłości, a czasem nawet podważali jego usta, aby go zdobyć wypluć, więc miało sens, że zje szybko… bardzo szybko.

Właściciele powiedzieli mi również, że jeśli zdobędzie coś, czego nie powinien mieć, jego usta były tak zamknięte, że nie mogliby go podważyć - w stylu krokodyla. Zgodnie z radą poprzedniego trenera, właściciele próbowali nauczyć go rzucać komendą, ale kiedy przychodziło do rzucania kupy na komendę, robili to tyle bez rezultatów, że komenda „upuść” zmieniła się w „tylko przełknąć w dół i przejść dalej ”.

Zauważyłem ślady przeszłego nieudanego szkolenia w jego sposobie działania. Kiedy zaczął jeść kupę, zbliżałem się, aby upewnić się, że to rzeczywiście kupa. Odniosłem wrażenie, że po zauważeniu najmniejszego zainteresowania przejawiłem się, nawet patrząc na niego lub nieznacznie zbliżając się do niego, sprawiłem, że przełknął tak szybko, jak to możliwe, a następnie uciekł z radością, jednocześnie gładząc usta z najbardziej zadowolonym uśmiechem na twarzy. Twarz.

Szybkie jedzenie sugerowało mi, że postrzegał kupę jako bardzo cenny zasób, który musiał zniknąć, zanim ktokolwiek próbował się wtrącić. Podobnie jak w przypadku wszelkich innych zasobów, ważne było zachowanie ostrożności.

Rezygnacja jest uzasadniona

Właściciele powiedzieli mi również, że się poddali i że próbowali już kilku trenerów, więc mieli niskie oczekiwania. Podnieśli więc tyle kupy, ile mogli i pozwolili mu zostać na swoim 3-akrowym podwórku, co oczywiście oznaczało także jedzenie kupy do jego zadowolenia, jak obserwowanie każdego ruchu, który wykonał przez cały dzień i zbieranie kupy za każdym kupą po nim było prawie niemożliwe. Warto było się poddać.

Po wypróbowaniu tego wszystkiego czasami możesz nauczyć się żyć z psimi nawykami, o ile nie są one szkodliwe. Właściciele zabrali go do weterynarza w sprawie problemu i nigdy nie znaleziono niczego, zawsze miał dobry stan zdrowia przez 7 lat. Karmiono go również całkiem dobrą dietą wzbogaconą enzymami i probiotykami. To znowu było zgodne z badaniami dr Harta, które twierdziły, że jeśli chodzi o koprofagię, „stwierdziliśmy, że dieta psa nie miała żadnego wpływu”.

Na szczęście oddani właściciele (pobłogosław ich serca za tak dobrą opiekę!) Wykonali dobrą robotę, sprawdzając swoje stolce dwa razy w roku, aby upewnić się, że nie zaraża się wielokrotnie pasożytami, a także pozwalali mu się dostać ogólne kontrole. Czułem ich frustrację, ale naprawdę wydawało się, że się z tym pogodzili lub przynajmniej próbowali.

Próbowanie nigdy nie boli

Nie byłem jednak gotowy, aby odpuścić. Uwielbiam wyzwania i zmieniające się zachowania bez użycia siły. Wiedziałem na pewno, że nie zostawię go bez opieki na podwórku, żeby cały dzień kupował kupę, przynajmniej u mnie. Musiałem znaleźć sposób. Więc po jakimś czasie wróciłem do trzymania go na smyczy, tym razem używając nieco dłuższej smyczy i zabierając go do jego ulubionego miejsca na rufie, upewniając się, że wtrącę się minimalnie i hojnie go wynagradzam, kiedy kupi na smyczy. Wkrótce stał się regularny, a nawet wydawało się, że lubi kupować na smyczy!

Jednak nawet na smyczy był bardzo szybki i kilka razy przechytrzył mnie. Uwielbia wąchać, więc zawsze węszył podczas swoich przygód na świeżym powietrzu. Jego futrzany ogon, prawie zawsze trzymany wysoko jak dumny sztandar, zasłaniał mi widok, gdy szedł przed siebie. Czasami trudno było zobaczyć dokładnie, co robił. Często zastanawiałem się, kiedy było za późno ... Gdy to się zdarzyło, czułbym się kompletnym idiotą. Tak, miałem ochotę wielokrotnie uderzać mnie głową gazetą w stylu Iana Dunbara. Być może pomogło mu to utrzymać go na krótszej smyczy, ale kiedy go nie było, nie chciałem zbytnio ingerować w jego działania, ponieważ był przyzwyczajony do robienia tego, co lubił w domu na swojej farmie.

Konieczność zmiany reakcji emocjonalnej

Z biegiem dni zauważyłem jednak, że ten pies zaczynał się nie podobać, że został na smyczy wpuszczony na podwórze. Czemu? Ostatecznie miało to sens, że ten pies zawsze miał swobodę robienia, co mu się podobało i miał tyle kupek, ile chciał, a teraz był na smyczy. Widziałem jego rozczarowaną twarz, gdy poszedł ze mną do swojej ulubionej okolicy w nadziei na kupę, ale nic tam nie było. Znam to uczucie, ponieważ często też je odczuwałem. Tak, rzeczywiście, ale nie jem kupy, nie, dziękuję.

Realistycznie rzecz biorąc, ile razy chodziłem do mojej ulubionej restauracji tylko po to, by ją zamknąć. Chłopcze, co mnie rozgniewało, szczególnie gdy moje usta podlewały się, myśląc o tym, co zamówić ... Z tym psem frustracja stała się dość widoczna w dniu, w którym pojechaliśmy w to miejsce, pociągnął nosem, a potem zaczął drapać się po kołnierzu. Często widzę to sfrustrowane przesiedlenie u psów, gdy czekają na przygotowanie posiłków, a to zajmuje zbyt dużo lub widzę jedzenie na ladzie i nie mogę się do niego dostać, ale ciekawe, że zawsze dążył do obroża prawie tak, jakby mówiła mi, że na początku nie lubił być na smyczy, ponieważ uniemożliwiło mu to angażowanie się w ulubione kupowanie jedzenia kupy, ponieważ szliśmy z dala od problematycznych miejsc.

Mając smycz i zabierając możliwości wzmocnienia (usuwając kupę), zajmowałem się zarządzaniem, ale zacząłem myśleć, że wielokrotne i ścisłe zarządzanie nie było ostatecznie miłe, a ponadto nie uczył się niczego nowego. Jak bym się czuł, gdyby codziennie zabrano mnie na spacer obok wielu restauracji i nigdy nie jadłem w nich posiłku? Jak bym się czuł, gdybym poszedł do mojej ulubionej restauracji, poczuł zapach wspaniałego jedzenia, ale jedzenia nigdy nie podano? Musiałem znaleźć lepszy sposób. Być może komenda „zostaw to” pomogłaby.

„Leave It” jest często ciężko trenowany

Polecenie pozostaw to jest często trenowane jako surowe polecenie. Widzę, że wielu trenerów używa silnego, zastraszającego tonu głosu, aby pokazać, że są szefem i wrednym biznesem. Jeśli spojrzysz na to z perspektywy psa, nauczone w ten sposób polecenie „zostaw to” wygląda jak pies warczący nad posiadaniem. „To jest moje! Nawet nie myśl o zbliżeniu się.”

Kilka lat temu niemal słyszałem warczenie trenera, gdy patrzyłem, jak uczy, jak „zostawić” w dużym sklepie z boksami. Miał kość na podłodze i każdy pies, który się zbliżał, warczał głośno, „zostawiając ją”, gdy podszedł butem nad kością, upewniając się, że jest poza zasięgiem. „OK, OK” zdawało się mówić psy, gdy szły, wysyłając uspokajające sygnały w lewo i prawo pod postacią lizania warg i ziewania. "Możesz to zatrzymać!" zdawali się zauważać.

„Zostaw to” bez użycia siły

Wiele lat temu trenowałem też tak zostawić. Dziś wiem lepiej. Moje „zostaw to” nie oznacza już bicia w piersi „jest moje”, ale raczej „nie możesz tego mieć ... ale zgadnij co? Mam lepiej!” To jest coś, co często trenuję i jeśli jest właściwie trenowane, działa nawet w te dni, w których nie masz smakołyków, o ile tylko wzmocnisz to czymś innym, jak pochwała.

Jak trenuję: Tak więc, najpierw zaczynam w domu, mówię „zostaw to” i kilka razy z rzędu wsuwam smakołyk do ust psa, aż niezawodnie odwraca głowę w moją stronę, aby usłyszeć słowa „odejdź” to." To klasyczne warunkowe podejście sprawiło, że głowa zwróciła się niemal do zera. Potem musieliśmy dodać do mieszanki rozproszenia, więc zacząłem zwiększać wartość smakołyków. Więc zaczęliśmy spacerować przy zabawce, powiedziałbym, zostaw ją, a on odwróci głowę w moją stronę. Potem przeszliśmy obok stosu krokietów, potem jego kości itp. Wydawało się, że rozumie pojęcie. Pozostaw to oznaczało: „odwróć się do mnie i przyjdź i weź swoją ucztę”. Zawsze upewniałem się, że smakołyk ma zawsze wyższą wartość niż przedmioty, które musiał zostawić, aby był godny.

Oczywiście następnie rozszerzyliśmy się na podwórko. Musiałem znaleźć rzeczy, które uznał za interesujące, dlatego sporządziłem listę rzeczy, które pociągnął za smycz, aby zbadać, kiedy nas nie będzie. Oczywiście kupa była jedną z nich, ale było ich tak wiele. Zaczęliśmy więc ćwiczyć, zostawiając go, gdy minął kilka piór, którymi węszył, ćwiczyliśmy go, gdy przechodziliśmy obok dziury, którą zaczął kopać, i korzystaliśmy z niego, gdy szedł w kierunku krzaka, który losowo wąchał. Oczywiście nie chciałem przejąć jego życia i odciągnąć go od tych niewinnych czynności, które kochał. Chciałem, żeby zrobił tyle, ile zrobiłby w domu na swoim podwórku - oczywiście bez kupy. Więc po powiedzeniu „zostaw to” i nagradzaj go, pozwoliłbym mu cieszyć się tymi niewinnymi czynnościami.

Nadszedł wielki dzień testów

To się stało. Poszedł do swojej ulubionej okolicy i tam była kupa. Trzymam kciuki, mając nadzieję, że to zadziała. Gdy tylko to potwierdził, powiedziałem mu: „zostaw to”, a on odwrócił głowę, przeszedł obok stosu i przyszedł, aby zjeść swoją przekąskę o bardzo wysokiej wartości. Bingo! To może wydawać się czymś nieznaczącym, ale był to pies, który jadł kupę przez całe swoje życie, i po tylu latach dokonał dobrego wyboru! Byłem zachwycony! Ale najlepsze jeszcze musiały przyjść ...

Gra Treasure Hunt

Jak już wspomniano, były chwile, w których tęskniłem za gównem lub dwoma, więc był to duży problem, ponieważ jako doświadczony kupa kup, ten pies był świetny w wykrywaniu go.

Więc pewnego dnia szliśmy, a on nagle pociągnął, powąchał okolicę, a potem odwrócił głowę w moją stronę. Nie powiedziałem „zostaw to”, więc to zachowanie trochę mnie zaskoczyło, ale na wszelki wypadek nagrodziłem go za to. Zrobiłem sobie zdjęcie obszaru, który obwąchał, i było tuż obok skały, więc kiedy włożyłem go z powrotem do środka, wybiegłem i sprawdziłem. Miałem nadzieję, że tak właśnie myślałem… i tak tak, tak !!!!!, okazało się, że to kupa! Nie podniosłem go jednak, chciałem to jeszcze raz przetestować.

Następnego dnia stało się to samo. Zasadniczo nauczył się szukać kupy, aby zdobyć nagrodę! Całe szkolenie w końcu zaczęło się opłacać. Zasadniczo był znany z poszukiwań skarbów. To zachowanie stało się teraz całkiem wiarygodne, nawet nie trzymałem go na smyczy, ale upewniłem się, że zawsze jestem w pobliżu, ponieważ nie pracowaliśmy jeszcze nad zwiększeniem odległości. Nie twierdzę, że został potraktowany jako długa szansa, ponieważ, kto wie, może być dzień, w którym zdecyduje się wrócić do swojego starego nawyku, i dlatego trener etyczny nie gwarantuje gwarancji zachowanie, ale jak dotąd tak dobre.

Mój dziedziniec jest już prawie nieskazitelny

Mogę powiedzieć, że teraz pies kupujący kupę pomaga mi znaleźć te od czasu do czasu kupy, za którymi tęsknię na podwórku. A ponieważ nie ma lepszego wykrywacza kupy niż pies z koprofagią, myślę, że to podwórko nigdy nie było czystsze. Tak, ciągnie, gdy wykrywa kupę, ale wolę psa, który ciągnie, aby zgłosić swoje odkrycia, niż psa, który ciągnie na lunch.

Najlepsze jest to, że pracujemy jako zespół, gdy wychodzi na zewnątrz i jest entuzjastycznym graczem. Przypomina mi to niemal podekscytowanie, jakie widziałem kiedyś w Lagotto Romagnolo wysłanym z właścicielem w poszukiwaniu trufli. Ten pies polujący na trufle był szczęśliwy i nie mógł się doczekać, aby powiedzieć właścicielowi o swoich odkryciach. Te psy są szkolone od najmłodszych lat w poszukiwaniu tych cennych bulw. Psy mają wielki potencjał do nauki!

Kaiser Sprzątanie podwórka

Ten przełom w nawykach jedzenia kupy przywrócił mnie do czegoś podobnego, co przydarzyło mi się, gdy mój szczeniak Rottweiler Kaiser miał 5 miesięcy. Niedawno przeprowadziliśmy się na podwórze i odkryliśmy, że poprzedni najemca był palaczem i zostawiliśmy kilka niedopałków na ziemi, rozrzuconych prawie wszędzie. Oczywiście bardzo się tym martwiłem, ponieważ moje szczenięta chciały je zjeść, a spożywanie tylko kilku może być niebezpieczne z powodu toksyczności nikotyny.

Więc pewnego dnia zabrałem ze sobą mojego samca Rottweilera i postanowiłem wyszkolić polecenie „upuść”. Stosowałem przysmaki o wysokiej wartości i za każdym razem, gdy miał w ustach niedopałek, powiedziałem mu: „upuść”. Robiliśmy to kilka razy, kilka dni.

Pewnego dnia zdecydowałem się na dobre posprzątać podwórko, wziąłem torbę na śmieci i zacząłem zbierać niedopałki papierosów, a on też ją podniósł, ale nie zauważyłem. Tym razem jednak przyniósł mi go i upuścił u moich stóp, czekając na swoją nagrodę! Byłem oszołomiony i oczywiście bardzo chwalony, a nawet podarowałem mu kilka smakołyków z rzędu. Przez chwilę myślałem, że to tylko okazjonalne zachowanie, ale tam wracał z kolejnymi niedopałkami! Wykorzystałem znajdującą się tam torbę na śmieci i powiedziałem mu, żeby wrzucił ją do torby i działała jak urok!

Ten dzień był najbardziej produktywnym dniem w historii. Myślę, że mamy je wszystkie, a podwórko w końcu było czyste. Kiedy mój mężulek wrócił do domu z pracy, zapytał mnie, jak mi minął dzień i co zrobiłem, i powiedziałem mu szczęśliwie: „Sprzątałem podwórko ... a Kaiser mi pomógł!”.

Petra odzyskuje upuszczone przedmioty

Z drugiej strony Petra, moja suczka Rottweiler, ma także swoją niesamowitą historię. Kiedy była małym szczeniakiem, często znajdowała przedmioty i kradła je, aby je pożreć. Jej absolutnymi ulubieńcami były długopisy. Żuła ​​je, a czasem nawet połykała kawałki. Oczywiście to mnie niepokoiło, nie z powodu zepsutych piór, ale dlatego, że bałam się części, które połknie. Ponieważ wtedy nie trenowałem bez użycia siły, trenowałem surowe, zostaw to i wypuść to polecenie, używając zastraszającego, strzegącego zasobów tonu głosu „mam na myśli biznes”.

Oczywiście tylko pogorszyło to sytuację, ponieważ zaczęła je kraść i żuć je poza zasięgiem wzroku. Mogła połknąć kawałki, a ja nie wiedziałbym. Później, kiedy dowiedziałem się o lepszych sposobach, jej zachowanie uległo całkowitej zmianie.

Nauczyłem ją, że zdarzają się cudowne rzeczy, kiedy upuszcza długopis. Upuszczenie długopisów oznaczało „kurczak!” Naprawdę dobrze sobie radziła z upuszczaniem rzeczy, ale potem nastąpił cudowny zwrot: kiedy zauważyła, że ​​upuszczam długopis, wyciąga go, by mi go przynieść! To było tak, jakby mówiła „Hej mamo, właśnie upuściłaś to! A teraz, gdzie jest moja uczta?”

Jak widać, metody bez użycia siły mogą robić cuda w zmienianiu zachowań. Niezależnie od tego, czy trenujesz psa, aby nie żuł długopisów, przestał żuć niedopałki papierosów lub zjadł kupę, to niesamowite rezultaty, zwłaszcza gdy pies z radością podnosi trening na wyższy poziom. Wyraz ich twarzy oznacza entuzjazm. Oczywiście pies jedzący kupę nie jest leczony, ale przynajmniej znaleźliśmy kompromis, który na razie działa dla nas, teraz to zależy od właścicieli, czy chcą kontynuować szkolenie. Niezależnie od wyboru, było to wspaniałe doświadczenie i mam nadzieję, że pomoże to przynajmniej lepiej zarządzać zachowaniem.

Kiedy zobaczyć specjalistę

Ten artykuł nie jest przeznaczony do zastąpienia profesjonalnej porady weterynaryjnej lub behawioralnej. Jeśli Twój pies zachoruje na koprofagię, skontaktuj się ze swoim weterynarzem, aby wykluczyć problem medyczny.