JAK DŁUGO TRWA DOG PARVO W TWOIM DOMU LUB OGRODZIE?

Wprowadzenie do parwowirusa psa

Jeśli masz szczeniaka, który ma lub miał parvo, możesz być zaniepokojony usunięciem wirusa zakaźnego ze środowiska Twojego zwierzaka. Twoje obawy są bardzo uzasadnione, ponieważ parvo jest zabójczy dla wrażliwych szczeniąt i przetrwa dość długo w domu i na podwórku. Najpierw przyjrzyjmy się bliżej temu wirusowi i temu, jak zaraża psy, abyśmy mogli lepiej zrozumieć dynamikę i zastosować lepsze metody ostrożności. Myślisz, że wiesz dużo o psim parvo? Spróbuj sprawdzić się w quizie ciekawostek na dole tego artykułu.

Parvo pochodzi od łacińskiego słowa „ parvus ”, co oznacza „mały”. Mierząc zaledwie 20 do 26 nanometrów średnicy, jest to jeden z najmniejszych wirusów na ziemi. Jest to prawdopodobnie spowodowane niewielkimi wymiarami tego wirusa, który został niedawno odkryty w 1967 roku i oznaczony jako CPV-1. 11 lat później w Stanach Zjednoczonych pojawiła się kolejna odmiana o nazwie CPV-2. Wirus został uznany za mutację panleukopenii kotów, która jest również parwowirusem. Wirus ten najczęściej atakował kły - w tym wilki, kojoty i lisy oraz atakował przewód pokarmowy psów. Później CPV-2a zidentyfikowano w 1979 r., Następnie CPV-2b, a na koniec CPV-2c, który do tej pory został zidentyfikowany w co najmniej 15 stanach i wydaje się być najbardziej rozpowszechnioną postacią.

Chociaż niepokojące jest to, że istnieje tak wiele różnych szczepów, dobrą wiadomością jest to, że niezależnie od szczepu, protokoły szczepień pozostają dość takie same, podobnie jak leczenie. A przedział czasowy, w którym parwowirus może przetrwać w środowisku, takim jak w domu i na podwórku, pozostaje zasadniczo taki sam dla różnych szczepów.

Słowo dnia

Fomites.

Definicja: przedmioty nieożywione, które są skażone organizmami zakaźnymi i mogą być nosicielami infekcji, takie jak ubrania, naczynia i buty.

Co sprawia, że szczeniak jest podatny na parvo?

Czy planujesz zdobyć nowego szczeniaka i martwisz się parvo w środowisku, ponieważ chory szczeniak mieszkał tam wcześniej? Ważne jest poznanie, jak szczenięta są podatne na parvo i jak zminimalizować szanse na kontakt.

Metoda narażenia

W celu zarażenia szczeniak musi być narażony na cząsteczki wirusa znajdujące się w kale, zakażoną glebę i wszystko, co może przenosić wirusa, takie jak buty, opony samochodowe, łapy psa itp. Wirus jest przenoszony przez kał doustnie. Nie oznacza to, że Twój szczeniak musi koniecznie zjadać kał zarażonego psa, Twój szczeniak może dostać parvo po prostu lizając swoje łapy po przejściu na zanieczyszczoną ziemię lub podeszwę butów (Fomites). Może również zdobyć je z jedzenia żywności z ziemi i wziąć pod uwagę, że nawet owady lub gryzonie mogą przenosić wirusa z miejsca na miejsce . Szczeniaki, u których zdiagnozowano parvo, powinny być izolowane przez co najmniej 3 tygodnie przed odwiedzeniem obszarów zamieszkanych przez psy, sugeruje weterynarz Lila Miller. Najlepiej skonsultuj się ze swoim weterynarzem, aby ustalić, kiedy jest dobry czas na ponowne wprowadzenie szczeniaka.

Predyspozycja

Szczeniaki są najbardziej predysponowane do tego wirusa, a podczas gdy dorosłe psy również mogą dostać parvo, 80 procent z nich nie wykazuje żadnych objawów. Najbardziej dotknięte są szczenięta w wieku od sześciu tygodni do sześciu miesięcy. Z nieznanych przyczyn niektóre rasy czarne i brązowe wydają się być bardziej predysponowane do tego wirusa, takie jak rottweilery, owczarki niemieckie i dobermany, ale podobnie jak pitbulle, alaskańskie sanki, angielskie springer spaniele i labrador retriever. To, czy szczenię zostanie zarażone, czy nie, może również zależeć od zjadliwości wirusa, ilości cząstek wirusowych, na które narażony jest szczeniak, jego ogólnego poziomu odporności (stres, zła dieta, obecność innych infekcji są czynnikami predysponującymi).

Kroki zapobiegawcze

Szczepienia

Szczenięta powinny być zaszczepione, gdy są jeszcze w rękach hodowcy w wieku około 6 do 8 tygodni, kiedy odporność pochodząca od psów matek zaczyna się zużywać ( odporność bierna ). Gdy szczeniak trafi do swojego nowego domu, ważne jest, aby nowy właściciel przejął go i kontynuował szczepienie co 3–4 tygodnie, aż do zakończenia całej serii. Zasadniczo po tym, jak hodowca oddał pierwszy zastrzyk, szczenięta otrzymują dawki przypominające w wieku 10–12 i 14–16 tygodni. Należy pamiętać, że ochrona nie zaczyna obowiązywać natychmiast, potrzeba około 10 do 14 dni po szczepieniu, aby uzyskać odpowiednią ochronę.

W niektórych obszarach lub jeśli masz predysponowaną rasę, weterynarz może zasugerować dodatkowe szczepienie przypominające około 20 tygodni. Szczeniak nie jest jednak bezpieczny, dopóki nie ukończy całej serii szczepień. Nie jest to jednak bezpieczne określenie dla szczepionych psów, które ukończyły serię. Lekarz weterynarii i ekspert immunologii Jean Dodds zwraca uwagę:

„Żadna szczepionka nie zapewnia 100-procentowej ochrony przez 100 procent czasu. Z pewnością zwiększa szanse na to, że zwierzę będzie chronione przed chorobą, ale nie gwarantuje tego”.

Odrobaczanie i testy kału

Jak wspomniano, szczenięta, które mają upośledzony układ odpornościowy i walczą z innymi warunkami, są bardziej podatne na parvo. Weterynarz Lila Miller podkreśla, że szczenięta z glisty lub pierwotniaki, takie jak kokcydia, są bardziej podatne na parvo. Pomocne jest także przestrzeganie dobrej diety i ograniczanie stresu.

Ograniczanie ekspozycji

Ważne jest, aby właściciele szczeniaków zapobiegali częstemu odwiedzaniu przez szczeniaki obszarów o wysokim ryzyku, takich jak parki, sklepy zoologiczne i obszary odwiedzane przez bezpańskie psy. To przynajmniej do momentu, aż szczeniak ukończy całą serię boosterów, a weterynarz potwierdzi, że jest to bezpieczne. Jednak przypadkowo w tym czasie szczenięta muszą się socjalizować, ponieważ między 4 a 12–16 tygodniem życia krytyczne okno socjalizacji jest otwarte. Zapoznaj się z oświadczeniem American Veterinary Society of Animal Behavior na temat socjalizacji szczeniąt, aby uzyskać wskazówki, jak znaleźć kompromis między bezpieczeństwem a potrzebą socjalizacji.

Jeśli martwisz się o parwowirusa w domu i na podwórku, ponieważ szczeniak z parwą wyrzucił wirusa, zapoznaj się z wytycznymi ekspertów.

Czy szczeniak, który miał Parvo, może go jeszcze raz? Co mówią weterynarze

Jeśli masz szczeniaka, który przeżył parvo, możesz zastanawiać się, czy szczeniaki mogą dostać parvo dwa razy. Zobaczmy, co mają do powiedzenia weterynarze.

Lekarz weterynarii dr Marie Haynes twierdzi: „Z mojego doświadczenia wynika, że zwierzę rzadko dostaje parvo dwa razy w ciągu swojego życia. Wytworzą one przeciwciała przeciwko chorobie, które będą je chronić przez pewien czas”.
Weterynarz Ron Hines twierdzi: „Pies, który wyzdrowiał z potwierdzonej infekcji parwowirusem, jest odporny na resztę życia”.
Według Timpanogos Animal Hospital: „Odzyskani pacjenci z parvo rozwijają bardzo silną odporność na parvo i jest bardzo mało prawdopodobne, aby kiedykolwiek ponownie mieli parvo. Jednak bardzo ważne jest, aby twoje zwierzę zostało zaszczepione przeciwko innym chorobom zakaźnym. Szczepienia są zwykle podawane przez 1-2 tygodnie po wyzdrowieniu i kontynuowane w odpowiednich odstępach czasu zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. ”
Weterynarz Eric Barchas twierdzi, że nie ma 100-procentowej gwarancji, ale „większość psów żyjących na parvo rozwija stałą odporność”.
Według Wendy C. Brooks: „Można oczekiwać, że szczenię, która wyzdrowiała z infekcji parwowirusem, ma silną odporność. Zostało to przetestowane do 20 miesięcy po infekcji i uważa się, że odporność jest dożywotnia; ponieważ jest to niesprawdzone, kontynuowano szczepienia jest powszechnie zalecane ”.

Eliminacja parwowirusa z domu i podwórka

Shedding Machine

Zainfekowany szczeniak zrzuca cząsteczki parwowirusa w kale, nawet zanim wykaże objawy kliniczne, około cztery do pięciu dni po ekspozycji. Szczeniak zrzuci cząsteczki wirusa w ogromnych ilościach przez 3 tygodnie, ale jest to możliwe nawet do 6 tygodni. Jeśli zastanawiasz się, co oznaczają te ogromne ilości, zastanów się nad tym: według szpitala Mar Vista Vet Animals Hospital zarażony szczeniak jest w stanie zrzucić około 35 milionów wirusowych cząstek w jednej uncji kału! Wszystko, czego potrzeba, aby zarażony nieszczepiony szczeniak został zainfekowany, to zaledwie 1000 cząstek wirusowych. Nie myśl, że po tym 3–6 tygodniowym okresie tracenia inne szczeniaki i psy są bezpieczne! Po usunięciu wirus może długo przetrwać w środowisku.

Survivor zimnej / gorącej pogody

Niestety parwowirus jest wyjątkowo odporny i trudny do wyeliminowania. Jest w stanie przetrwać wysokie lub niskie temperatury. Wirus najczęściej rozwija się najlepiej w wilgotnych, chłodnych i zacienionych miejscach. I nie oczekuj, że ten wirus umrze z powodu niskich temperatur; niskie temperatury nie zabiją parvo, wyjaśnia weterynarz Janet Tobiassen Crosby. Wirus faktycznie potrafi zimować w niskich temperaturach. Jednocześnie nie czuj się bezpiecznie, jeśli mieszkasz w gorącym klimacie, ten wirus może również dobrze żyć, szczególnie w cieniu.

Rozpowszechnienie

Parwowirus jest często opisywany jako „wszechobecny”. Ten termin oznacza wszechobecny, w zasadzie wszędzie. Weterynarz Wendy Brooks zauważa: „Oznacza to, że ŻADNE ŚRODOWISKO nie jest wolne od tego wirusa, chyba że jest regularnie dezynfekowane”. Jeśli więc dezynfekujesz swój dom i podwórko, nie zapomnij też zdezynfekować garażu i wjazdów!

Odporny wirus

Wirus nie tylko przetrwa w niesprzyjających warunkach klimatycznych, ale także dość długo żyje. Według kliniki weterynaryjnej w Utah, parvo może żyć w środowisku przez sześć miesięcy do jednego roku. Ramy czasowe wydają się zależeć od kilku czynników. Według Wendy Brooks, gdy nie zostaną podjęte żadne kroki odkażające, w zacienionych obszarach oczekuje się, że wirus będzie żył przez około 7 miesięcy; podczas gdy w obszarach z pełnym nasłonecznieniem nie powinno ono żyć dłużej niż 5 miesięcy. Jednak lepiej być bezpiecznym niż żałować i wziąć pod uwagę, że według American Veterinary Medical Association parvo może żyć w środowisku przez rok lub dłużej. Dobrą wiadomością jest to, że w pomieszczeniach wirus ma krótszą żywotność. Zgodnie z instrukcją weterynaryjną Merck, w temperaturze pokojowej i w pomieszczeniu wirus może być zakaźny przez co najmniej dwa miesiące.

Odporny na produkty

Nie zakładaj tylko, że możesz zabić tego wirusa za pomocą dowolnego dostępnego w domu produktu do dezynfekcji. Parwowirus wymaga szczególnej mikstury, aby zostać stłumionym. Tajnym produktem jest wybielacz, dokładnie jedna część wybielacza na 30 części wody . Zgodnie z Mar Vista Vet, aby być skutecznym, należy pozwolić namoczyć przez co najmniej 10 minut. Należy pamiętać, że wybielacz ma tendencję do usuwania kolorów z powierzchni, takich jak dywany, chodniki, koce i tapicerki.

Niemożliwe do całkowitego usunięcia

Najbardziej przerażającym faktem związanym z parwowirusem jest to, że pomimo wysiłków związanych z czyszczeniem całkowite zniszczenie parvo ze środowiska zewnętrznego jest prawie niemożliwe. Tak, możesz rozrzedzić cząsteczki wirusowe, węsząc trawnik, jeśli masz drenaż, lub możesz użyć węża rozpylającego dostarczającego środki dezynfekujące, ale najprawdopodobniej po prostu zmniejszysz ilość cząstek wokół, miejmy nadzieję, do pewnego stopnia, zmniejszając ich liczb do akceptowalnego poziomu, ale nie można dać żadnych gwarancji.

Najlepsza opcja?

Parvo to niszczycielska choroba o niskim wskaźniku przeżycia. Sprawia, że szczenięta są nieszczęśliwe, a koszty hospitalizacji mogą łatwo wynieść tysiące dolarów. Dezynfekcja w pomieszczeniach, chociaż może być skuteczna, może być niepraktyczna, ponieważ wybielanie może oznaczać zniszczenie dywanów, chodników i tapicerki. Dolna linia? Ostatecznie znacznie łatwiej jest czekać na kolejnego szczeniaka lub zrobić to, co sugeruje Podręcznik Weterynaryjny Merck: uzyskanie takiego, który ukończył już całą serię szczepień lub nawet lepiej, uzyskanie zaszczepionego dorosłego po zdezynfekowaniu środowiska. Wykonanie testu miana, aby sprawdzić, czy występuje wystarczająca ilość przeciwciał parvo, jest ważne. Jest to najlepsza opcja, aby zapobiec przyszłym bólom serca, ponieważ zagrożone ryzyko jest ostatecznie zbyt wysokie, aby podjąć ryzyko.