Wsparcie! Mój pies słucha mnie tylko wtedy, gdy mam smakołyki

Zastosowanie przysmaków w szkoleniu psów

Jeśli twój pies słucha cię tylko wtedy, gdy masz smakołyki, tak, masz problem, ale problem nie ma nic wspólnego z używaniem smakołyków per se; problem polega raczej na tym, w jaki sposób przysmaki są wykorzystywane, aby pies zachował się.

Szkoda, że ​​niewłaściwe stosowanie przysmaków w szkoleniu psów prowadzi do wielkiego błędnego przekonania, że ​​psy będą słuchać tylko wtedy, gdy ciastko zostanie wymachane przed ich twarzą. Tak, niewłaściwe szkolenie może do tego doprowadzić, ale prawidłowe szkolenie psa nie. Wielka tajemnica polega na tym, aby umieć prawidłowo traktować smakołyki.

Jedzenie jest potężnym wzmacniaczem

Spójrzmy prawdzie w oczy: jedzenie zawsze było czymś, czego pragnął Twój pies i nadal będzie pragnąć. Jedzenie ma bardzo silne znaczenie. Zdolność psa do znalezienia i zjedzenia pokarmu doprowadziła do ich przetrwania na przestrzeni lat. Żaden pies nie musi nauczyć się kochać jedzenia. Wszystko w 100 procentach naturalne.

Więc skoro jedzenie odgrywa tak ważną rolę w życiu psa, a karma jest tak łatwo dostępna, dlaczego, u licha, nikt nie chciałby używać jedzenia w celu wzmocnienia pożądanych zachowań?

Zapomnij o psach pracujących wyłącznie dla zadowolenia

Jedną z prawdopodobnych odpowiedzi na pytanie, dlaczego karma nie powinna być stosowana w szkoleniu psów, może być: „ponieważ psy powinny zachowywać się po to, aby nas zadowolić”. Ta koncepcja ma jednak dużą wadę: psy nie są w naturalny sposób programowane w ten sposób.

Tak jak nikt nie chce pracować przez całe życie za darmo, psy też nie. Praca za darmo jest czymś, co mogą robić tylko ludzie, ponieważ działalność ta sama w sobie jest dla nich satysfakcjonująca, lub grożono im i zmuszono do tego (np. Myśleć o niewolnictwie).

W niektórych przypadkach, często w dawnych czasach, psy mogły być szkolone bez jedzenia, ale w takim przypadku psy zachowywały się instynktownie, a zatem w znacznej części były satysfakcjonujące wewnętrznie (jak zabijanie szczurów w fabrykach, hodowla zwierząt) lub psy słuchały poleceń pod groźbą surowych poprawek (np. szczypanie uszu, aby pies podniósł przedmiot do pociągu po siłę). Na szczęście, wraz z nadejściem nowoczesnego treningu psów, te surowe metody są coraz rzadziej stosowane.

Jedzenie zachęcające do zachowania spokojnego

Innym nieporozumieniem na temat używania jedzenia jest to, że jedzenie powoduje zbyt wiele emocji. Z psem podekscytowanym jedzeniem nie ma nic złego. To pokazuje radość życia u psa, a psy te są często bardzo zmotywowane.

I chociaż to prawda, niektóre psy wpadają w szał, gdy wykrywają jedzenie, a nawet mogą próbować go złapać. Po raz kolejny ważne jest, aby przestrzegać prawidłowego treningu jedzenia, aby zminimalizować te zbyt żywiołowe pokazy. Na przykład u psa, który jest zbyt podekscytowany niektórymi smakołykami, wówczas można zawsze zastosować pokarm o niższej wartości (pomyśl krokiet, które psy widzą każdego dnia). Kibble działa cuda dla wielu psów i może być z powodzeniem stosowany podczas treningu w domu bez dodatkowej ilości kalorii smakołyków. Po co rozdawać jedzenie za darmo, jeśli zamiast tego można je dobrze wykorzystać na trening i stymulację umysłową?

Co więcej, nigdy nie należy dostarczać pokarmu, gdy pies przejawia hałaśliwe zachowanie, takie jak skakanie i łapanie, w przeciwnym razie zachowania te nabierają historii wzmocnienia i będą się wzmacniać i powtarzać. Doświadczeni trenerzy psów wiedzą, że karmę można stosować strategicznie w celu wzmocnienia spokojnych zachowań u psów pozbawionych kontroli impulsów.

Nie utkniesz z jedzeniem na zawsze

Wreszcie, niektórzy sceptycy mogą twierdzić, że podając jedzenie psom podczas treningu, ludzie stają się wiecznymi dozownikami przekąsek. Ponownie, jest to niewłaściwe użycie jedzenia w szkoleniu psów. Kiedy psy są odpowiednio trenowane, pokarm jest początkowo podawany zgodnie z ciągłym harmonogramem wzmacniania (dla każdego prawidłowego zachowania), ale potem ważne jest przejście do zmiennego harmonogramu, w którym jedzenie jest podawane od czasu do czasu (więcej na ten temat kilka akapitów w dół) .

W tym momencie nagrody życiowe (rzeczy, które psy uwielbiają robić naturalnie) i uwarunkowane posiłki (rzeczy, które wymagają, aby psy uczyły się czerpać radość dzięki uczeniu się przez skojarzenie) mogą być również wykorzystane do utrzymania pożądanych zachowań.

Na marginesie: nie ma nic złego, jeśli Twój pies kojarzy Ci się z jedzeniem! Twój pies połączy się z tobą, chętniej pozostanie przy twoim boku i postrzega cię jako źródło wielu pozytywnych wydarzeń i otuchy.

O ile ludzie myślą, że psy chcą zadowolić swoich właścicieli, to w większości przypadków pokazy naukowe chcą robić wszystko, aby zaspokoić ich potrzeby.

- Mary Jean Alsina, Dogs are People Too

Jak stopniowo wycofywać smakołyki podczas szkolenia psów

Wiele zachowań psów można łatwo nauczyć, stosując metodę szkolenia znaną jako „wabienie”. Podczas wabienia przysmak jest pokazany na widoku i służy do „zwabienia” psa, aby za nim podążał. Służy do tego, aby pies usiadł, położył się lub pięty, a następnie, po zakończeniu zachowania, podaje się ucztę, aby wzmocnić zachowanie.

Na przykład, podczas szkolenia psa, aby usiadł przez przynętę, możesz użyć przynęty na żywność wystającej z palców, aby skierować psa na siedzenie. Po prostu użyłbyś pokarmu do poruszenia głową psa w górę, tak aby jego pupa dotykała podłogi.

Jednak w pewnym momencie, raczej wcześniej niż później, musisz przerwać zależność od podążania za przynętą pokarmową (proces ten często nazywany jest zanikaniem przynęty) i można to łatwo zrobić, po prostu używając pustej dłoni, aby pies podążał za nią (używając ten sam ruch, jak podczas trzymania uczty), ale tym razem dostarczanie uczty z drugiej strony.

Czasami psy mogą mieć problemy z zanikaniem przynęty. Niektóre psy mogą w dużym stopniu polegać na wizualnym aspekcie smakołyków, że jeśli ich nie zobaczą, nie zachowają się. Te psy są często postrzegane jako uparte, ponieważ wygląda na to, że nie zachowują się, ponieważ nie ma jedzenia, więc wygląda na to, że idą do strajku, ale prawdopodobnie chodzi o to, że pies nie podąża za pustą ręką, ponieważ nie ma już cokolwiek do naśladowania.

To trochę tak jak my, kiedy jesteśmy przyzwyczajeni do jazdy autostradą po znakach do naszej ulubionej restauracji, ale któregoś dnia znaki znikają i jesteśmy trochę zagubieni.

Oto kilka kroków, które pomogą ci zaniknąć przynętę. Często wystarczy rozbicie procesu na mniejsze etapy. Możemy próbować stopniowo zmniejszać i zmniejszać przynętę, coraz mniej wystając z naszych palców, dopóki ledwo nie będzie, a potem całkowicie zniknie.

Jeśli pies nadal ma trudności, możemy podać mu na ręce smakołyki, pocierając je, aby nasze ręce nadal nosiły ciężki zapach jedzenia (działa to dobrze u psów) i postępować tak, jakbyśmy nadal mieli jedzenie w rękach.

Inną opcją jest wykonanie kilku powtórzeń szybko z rzędu z pokazanym jedzeniem, a następnie pośrodku tych wszystkich powtórzyć bez widocznej uczty. Następnie odsetek powtórzeń bez leczenia należy stopniowo zwiększać.

Wreszcie, dobrym pomysłem jest od czasu do czasu powtórzenie kilku powtórzeń bez przysmaków na sobie lub w torebce. Zapytaj swojego psa o zachowanie i powiedz „tak!” entuzjastycznie po wykonaniu przez psa, a następnie oboje możecie spieszyć się po ciastko ze słoika z ciasteczkami lub złapać już wypełnioną wcześniej miskę dla psa, którą wcześniej przygotowaliście i umieścić w szafce gotowej do podania.

„Tak” w tym przypadku działa jak „pomost”, łącząc wykonywane zachowanie ze wzmacniaczem, chociaż wzmocnienie występuje kilka sekund później i na odległość.

Inne nagrody

Możesz zastąpić jedzenie nagrodami życiowymi, takimi jak zaczepienie smyczy i pójście na spacer, aby nagrodzić usiąść.

Moc zmiennego harmonogramu

Psychologia stoi za powodem, dla którego zmienny harmonogram świetnie sprawdza się w zachowaniu psów. Zmienny harmonogram sprawia, że ​​pies chętnie wykonuje pożądane zachowania, ponieważ utrzymuje psa na nogach, nie wiedząc, co będzie dalej. Czy tym razem dostanie coś dla siebie? Na pewno warto spróbować! Zmienny harmonogram buduje wytrwałość i dotyczy również niechcianych zachowań, dlatego kiedy psy mogą spać na kanapie, czasami tak, a czasem nie, pies wytrwa w próbach.

Psychologia, która się za tym kryje, bierze udział w wielu najbardziej uzależniających czynnościach obserwowanych u ludzi. Przykładem są automaty do gry. Fakt, że wygrywasz czasami tak, a czasem nie czyni tę aktywność wyjątkowo uzależniającą. Facebook jest kolejnym, dostajesz kilka form wzmocnienia (polubienia, udostępnienia, śmiech) w nieprzewidywalnej sprawie, przechodzisz przez kilka emocji i to sprawia, że ​​wracasz.

Gdy zachowanie Twojego psa ma długą historię ciągłego wzmacniania, a Twój pies wykonuje to zachowanie płynnie przez co najmniej 80 procent czasu, nawet przy zakłóceniach (może to zająć 1-2 miesiące), nadszedł czas, aby przejść do zmiennego harmonogramu. Ważne jest, aby nie przechodzić zbyt szybko z ciągłego na zmienny, ponieważ często zachodzą rozpady zachowań.

Teraz zmienny harmonogram oznacza, że ​​zachowanie twojego psa wciąż się wzmacnia za każdym razem, gdy poprawnie wykonuje to zachowanie, tyle że nie zawsze będzie to pokarm. Możesz użyć innych podstawowych posiłków (rzeczy, które twój pies lubi naturalnie i nie musiał się nauczyć lubić), takich jak zabawki, gry i być może, idąc z tobą na spacery i dodatkowe posiłki (rzeczy, które twój pies nauczył się lubić z powodu historia parowania z podstawowymi wzmacniaczami), np. słowa pochwały.

Na przykład, jeśli powiesz swojemu psu „dobrego chłopca” i kilkakrotnie potraktujesz ucztę, w końcu słowa te mogą posłużyć do wzmocnienia zachowań, nawet tego dnia zapomniałeś przysmaków w domu. Jednak ważne jest, aby wziąć pod uwagę to, że musisz utrzymywać to powiązanie przez część czasu, jeśli chcesz, aby pozostało wystarczająco silne, aby nadal wzmacniać zachowanie.

Dlatego ważne jest, aby właściciele psów stale oceniali, co się dzieje i mierzy motywację psa. Oto prosta wskazówka dotycząca rozwiązywania problemów: jeśli zachowanie psa zaczyna się załamywać, a pies nie reaguje już dobrze na nasze prośby o zachowanie, istnieje szansa, że ​​rozproszenie uwagi jest albo zbyt silne, albo dostarczone posiłki są zbyt słabe, a może oba jednocześnie.

Drugorzędne posiłki to rzeczy, których zwierzę uczy się, aby być powiązane z Pierwotnymi posiłkami, a zatem w końcu wywołują podobną odpowiedź poprzez klasyczne warunkowanie. Na przykład, jeśli powtórzysz „Dobry pies” i podążasz za nim z odpowiednią przyjemnością, w końcu twój pies będzie pracował, aby usłyszeć, jak to wypowiada

- Patricia McConnell

Referencje

• Patricia McConnell, Korzystanie z dodatkowych posiłków - mądrość Kena Ramireza, The End of the Leash
• Dogs Are People Too: Practical Guide to Understanding and Training Your Dog Autor: Mary Jean Alsina, CPDT-KA, PCT-A, MA