Czy pancerne sumy (Raphael) czynią dobre akwarium ze słodkowodnymi zwierzętami?

Skontaktuj się z autorem

Spójrzmy prawdzie w oczy, dlatego ludzie zaczynają zajmować się hodowlą ryb przede wszystkim dlatego, że ryby w sklepie zoologicznym są piękne. Gdy dorastamy, a nasze upodobania do ryb stają się coraz bardziej wyrafinowane, przychodzi czas na eksperymentowanie z więcej niż standardowymi tetrami i złotymi rybkami.

Może się wydawać, że nadszedł czas, aby zbudować w pełni funkcjonalny zbiornik społecznościowy z rybami o różnych kształtach i rozmiarach. W tym momencie naprawdę zaczynamy rozumieć wzajemne relacje wszystkich różnych ryb, roślin, a nawet bakterii substratowych w akwarium. Nadszedł czas, aby dodać ryby nie tylko ze względu na ich oszałamiającą wizualną obecność, ale także ze względu na ich wartość funkcjonalną w ekosystemie społeczności. W tym celu przedstawiam rodzinę Doradidae, mówiącego suma.

Raphael bierze kąpiel

Doradid Background: The Armored Catfish

Doradydy pochodzą z tropikalnych regionów Ameryki Południowej, przede wszystkim z Brazylii, Peru i Gujany. Występują w Amazonii i jej dopływach, a także w innych zlokalizowanych obszarach dorzecza. Ich charakter mieszkalny na dnie i zamiłowanie do czegokolwiek jadalnego czynią z nich jedną z najważniejszych części ekipy sprzątającej w regionie. Dzielą rzekę z czerwoną piranhą, jedną z najbrudniejszych ryb na świecie - fakt ten tłumaczy także ich wyjątkową budowę.

Jak oni wyglądają

Doradydy są rozpoznawane przez dobrze rozwiniętą tarczę karkową przed płetwą grzbietową i kościstymi zrębami wystającymi z ich linii środkowej. Te cechy, w połączeniu z kolcami wzdłuż krawędzi płetw piersiowych i grzbietowych, chronią ryby przed dużymi drapieżnikami w okolicy. Sugeruje się również, że motyw pasiasty niektórych z tych ryb stanowi wizualne przypomnienie drapieżnikom w okolicy bolesnych kręgosłupa.

Gatunki akwariowe

Obecnie istnieje 78 znanych gatunków doradców, z których tylko garstka nadaje się do przechowywania w domowym akwarium; pozostałe są po prostu za duże. Trzy z tych odmian są łatwo dostępne w handlu rybami, podczas gdy inne wymagają odrobiny szczęścia lub dobrego połączenia, aby je zdobyć.

Większość dużych eksporterów skupia się na bardziej kolorowych odmianach Rafaela ( Platydoras armatulus ) i cętkowanego Rafaela ( Agamyxis pectinifrons ), ponieważ łatwiej je sprzedać niż innych małych, brązowych doradców, którzy spędzają większość czasu na ukrywaniu się. Czasami zabłąkany czekoladowy Rafael jest przypadkowo wysyłany z grupą pasiastych Rafaela.

Striped Raphael

Czy te sumy mówią?

Powiedzieć, że sum Rafaela mówi, jest trochę rozciągnięty, ale wydają słyszalne dźwięki, zwłaszcza w proteście, gdy są podnoszone z wody. Odgłos rechotania powstaje w wyniku szybkiego skurczu mięśnia biegnącego między tyłem czaszki a przednim końcem pęcherza pływackiego. Kiedy mięsień się kurczy, pęcherz płynie rezonuje, tworząc dźwięk przypominający rechot małej żaby.

Podczas gdy niektórzy naukowcy spekulują, że dźwięki te są używane jak echolokacja do określania ograniczeń środowiska ryb, inni uważają, że jest on używany jako sposób ostrzegania innych doradców przed niebezpieczeństwem w okolicy. Tak czy inaczej, ta produkcja dźwięku jest wyjątkowa dla rodziny doradców.

Wydają również zgrzytliwy dźwięk

Istnieje inny mechanizm wytwarzający dźwięk, który dzieli rodzina; ten obejmuje blokowanie płetw piersiowych i ocieranie kolców o gniazda płetw. Takie zachowanie jest najprawdopodobniej sposobem odstraszenia drapieżników, ponieważ oprócz wydawania dźwięku ustawia ostre jak brzytwa piersiówki w pozycji, która może zadać maksymalne obrażenia.

Podczas gdy ryby te są względnie łagodne i dobroduszne, nawet doświadczeni treserzy od czasu do czasu kroją je bez rękawiczek. Ta funkcja powoduje również, że sieci nie powinny nigdy być używane do łapania Rafaela. Zostaną beznadziejnie zaplątani i będą musieli zostać odcięci od siatki. Do ich uduszenia najlepiej użyć przezroczystego plastikowego pojemnika.

The Catfish Barks!

Podczas gdy ten film świetnie radzi sobie z wychwytywaniem dźwięku, który wydaje Doridad, gdy jest on poza wodą, jest jeden poważny problem: sieć służy do łapania ryb. Ryby te mają wyjątkowo kolczaste elementy zewnętrzne i mogą zostać uwięzione w siatce siatki. To zaplątanie może zerwać sieć lub zranić rybę. Zamiast siatki zawsze należy używać małego plastikowego pojemnika, aby usunąć je ze zbiornika.

Powiedziałeś, że są to dobrze wyglądające ryby?

Jako niewielki sum akwariowy, rzadko osiągający ponad osiem cali długości, doradid spędza dużą część swojego życia, przemierzając koryto rzeki w poszukiwaniu pożywienia. Jest to dość aerodynamiczna ryba o spłaszczonym ciele i opływowej głowie, podobnie jak plecostomus.

Oglądany z góry ma kształt łezki od okrągłego ujścia do końca pionowego ogona. Gadający sum ma trzy pary kolców, brakuje tylko prętów nosowych, płetwy tłuszczowej i płetwy grzbietowej z kolcami od czterech do sześciu pojedynczych promieni. Głównym czynnikiem odróżniającym, oprócz charakterystycznego wzoru skóry, jest rząd ząbków, które biegną wzdłuż linii bocznej ryby.

Oprócz kutrów mówiące sumy mają również ostre krawędzie na płetwach piersiowych. Głowa jest duża i mocno osadzona na kościach, z równomiernie rozmieszczonymi, małymi oczami. Podbrzusze są miękkie i gładkie, aby ułatwić beztarciowy ruch po piaszczystym dnie Amazonki.

Ubarwienie

Trzej główni doradcy w akwarium - pasiaste, cętkowane i czekoladowe Rafael - są zasadniczo podobne, z jedynymi różnicami w kolorze ich skóry (adaptacja, która jest bezpośrednio związana z częścią Amazonki, którą zamieszkuje).

• Paski Raphaels mają białe podbrzusze, poziomy biały pasek zaczynający się tuż nad i za oczami i biegnący wzdłuż ciała wzdłuż linii środkowej aż do końca ogona. Jest również biały pasek u podstawy płetwy grzbietowej i na zewnątrz każdej piersi i płetwy tłuszczowej.
• Raphaels z plamkami mają całkowicie czarną skórę pokrytą główką od szpilki do białych plamek wielkości grochu. Na drugim końcu płetwy tłuszczowej i ogona znajduje się również biały pionowy pasek.
• Czekoladowe Raphaels są bardzo podobne do wyglądu do Raphaels w paski, z wyjątkiem tego, że ich paski są zabarwione na brązowo-żółty kolor, a na czubku głowy widać wzór przypominający paisley. Czekoladki są zwykle przypadkowo wysyłane z pasiastymi Raphaelsami i prawie nigdy nie były sprzedawane na własną rękę. Wnikliwe oko (lub spotkanie z lokalnym sprzedawcą ryb) może dać ci jeden z tych rzadszych okazów.

Prehistoryczny wygląd przypominający rekina

Łuski i kostne talerze Rafaela nadają mu niemal prehistoryczny wygląd. Uderzający wygląd fizyczny tych ryb jest jeszcze bardziej imponujący, gdy są one widoczne podczas pływania przez zbiornik. Szybują w stylu podobnym do rekinów i promieni, zwykle tuż nad podłożem. W przeciwieństwie do tych ryb, czasami pływają w szkołach, co jest dość spektakularne.

Więc muszą być trudne do zarządzania, prawda?

Przy wszechstronności Rafaela zaskakujące jest to, że więcej akwarystów nie próbowało z nimi współpracować. Doskonale nadają się do prawie każdej domowej akwariów słodkowodnych, kwitnącej w dobrze wychowanych zbiornikach społecznościowych, a także z niektórymi z najbardziej agresywnych gatunków ryb (pamiętaj, że są one rodzime dla wód zamieszkałych przez piranhę czerwoną). Ciernista natura pokrycia Rafaela uniemożliwia, że ​​stanie się on posiłkiem dla większych pielęgnic Ameryki Południowej, takich jak Czerwony Diabeł i Oscar.

Uwagi dotyczące czołgu wspólnotowego

Raphaels są w domu w zbiorniku, ponieważ są bardzo spokojnymi rybami, które mają tendencję do trzymania się dla siebie i biegania w pobliżu dna zbiornika. Mogą mieć problemy z większymi plecakami, kiedy są po raz pierwszy wprowadzane do czołgu - nie dlatego, że Raphaels są agresywni, ale dlatego, że plecos są terytorialne i będą próbować wypchnąć Raphaelsa.

Oczywiście Raphaels to wszystkożerny sum, a to oznacza, że ​​hodowcy muszą pamiętać o zasadzie numer jeden dotyczącej zgodności ryb: jeśli ryba jest wystarczająco mała, aby zmieścić się w pysku innej ryby, zwykle tam kończy się. Więc gupiki i czołgi hodowlane nie są dla Raphaela niczym.

Czy Raphaels jest nieśmiały?

Jednym z puknięć Raphaelsa jest to, że są nieśmiałymi rybami, ale to naprawdę nie jest prawda. Są dwa powody, dla których są w ten sposób fałszywie przedstawiane: po pierwsze, są to ryby słabo oświetlone lub nocne; a po drugie, akwaryści często próbują trzymać je jako osobne ryby w zbiorniku zbiorowym. To podwójne rozbawienie sprawia, że ​​pojedynczy Raphael znacznie bardziej waha się przed opuszczeniem swojej strefy bezpieczeństwa.

Te mniejsze doradcy są naturalnie rybami ze społeczności, woląc spędzać czas w grupach od czterech do sześciu osobników. Pojedynczy okaz może wyjść wieczorem po zgaszeniu świateł i wędrować po jedzenie, gdy inne ryby są mniej aktywne, podczas gdy mała grupa jest bardziej skłonna do pływania po włączonych światłach. Dobrą wiadomością jest to, że Raphaels w paski, w kropki i czekoladki będą się razem uczyć, więc możliwe jest uzyskanie trzech różnych stylizacji bez konieczności zakupu 18 ryb.

Zauważył Rafaela

Czy mój czołg jest gotowy na gadającego suma?

Wiedząc, że gadające sumy pochodzą z tropikalnych rzek Ameryki Południowej, nie powinno dziwić, że kwitną one w akwariach utrzymywanych między 72 a 86 stopni. Dobrze sobie radzą w zbiornikach o wartościach pH między 6, 5 a 7, 5, ale mogą przetrwać aż do 8, 2, co czyni je jednym z niewielu podajników dennych, które można przechowywać przy pomocy pielęgnic afrykańskich. Twardość wody najlepiej utrzymywać w lekko twardym zakresie od 4 do 18 ppm.

Jak duży zbiornik potrzebuję?

Jeśli chodzi o wielkość czołgu, jest to trudna decyzja. Aby obsłużyć grupę co najmniej sześciu Raphaeli, zbiornik powinien mieć co najmniej 36 cali długości i 24 cali szerokości. Pamiętaj, że są to mieszkańcy dna, a powierzchnia dna akwarium jest ich ulubionym podłożem. Jeśli planujesz trzymać jedną rybę, akceptowalny jest standardowy zbiornik o pojemności 10 galonów, pod warunkiem, że nie ma innych podajników dennych.

Co je Raphaels?

Podczas gdy niektórzy eksperci twierdzą, że te sumy są mięsożercami, prawda jest taka, że ​​wolą mięsne pokarmy, ale w mgnieniu oka zjedzą wszystko, co jest dostępne. Preferowana przez nich dieta może obejmować tonące granulki sumów, pokarmy płatkowe, ślimaki wodne (których szczególnie lubią) i dżdżownice.

Przygotowanie akwarium do pancernego suma

Chociaż Raphaels to odporne ryby, które mogą przetrwać w wielu różnych środowiskach, istnieje kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby twoje akwarium rozmawiało z kotami.

• Ich naturalne środowisko obejmuje piaszczyste dno pozbawione ostrej skały. Twój zbiornik powinien mieć podłoże, w które gadający kot może się zakopać. Ostre krawędzie na większym podłożu grożą przecięciem podbrzusza suma i wywołaniem poważnych infekcji.
• Kolejnym obowiązkiem Raphaelsa jest odpowiednia kryjówka. Ciężko posadzone zbiorniki zapewnią nie tylko bogate kryjówki dla twojego kota; będą również promować większą aktywność ryb.
• Raphaels są rybami słabo oświetlonymi i wolą środowiska, w których ich zmysły brzana dają im przewagę.
• Jednym z najbardziej niebezpiecznych miejsc w zbiorniku dla Rafaela jest wnętrze dekoracji z żywicy. Obszary te są często zbyt ciasne, aby ryba mogła z nich uciec. Raphaels będą się poruszać do przodu w dowolnym dostępnym obszarze, w tym w dolnych zagłębieniach dekoracji czołgów. Jeśli od dłuższego czasu nie widziałeś swojego gadającego kota, mógł on zaszyć się w jednym z martwych miejsc w zbiorniku. Aby temu zapobiec, wyjmij dekoracje ze zbiornika lub wypełnij lub zakryj puste miejsce mocną, wodoodporną taśmą lub nietoksyczną żywicą.
• Jako zamiennik można zrobić dobrą prowizoryczną jaskinię z półkola z rury PCV o średnicy sześciu cali. Ten rozmiar jest na tyle duży, że kot nie utknie nawet jako dorosły. Możesz pokryć zewnętrzną część rury mchem lub po prostu ukryć ją za dekoracyjnymi roślinami, jeśli jest zbyt rozpraszająca.

Zbyt dużo (lub za mało) jedzenia to problem

Jedyną inną rzeczą, która z łatwością zabije Rafaela w normalnym zbiorniku, jest sytuacja żywieniowa. Ryby te dosłownie zjadają się na śmierć, jeśli będzie taka możliwość; nie mają naturalnego mechanizmu zmniejszającego głód. Jeśli przypadkowo przekarmisz zbiornik, sum będzie się gryźć co ostatni, aż pęknie wyściółka jego żołądka.

Z drugiej strony spektrum, jeśli nie włożysz wystarczającej ilości jedzenia, sum nie dostanie nic do jedzenia i umrze z głodu. Najlepszym sposobem zmierzenia się z tym dylematem karmienia jest nakarmienie zbiornika tuż przed zgaśnięciem świateł. Pozwól innym rybom jeść przez kilka minut, a następnie wyłącz światła i pozwól, aby reszta jedzenia opadła na dno, gdzie Raphaels chętnie je zje.

Ogólnie rzecz biorąc, doradki są fantastycznym dodatkiem do każdego akwarium. Umieszczone w akwarium odpowiedniej wielkości i odpowiednio karmione, mogą żyć do 20 lat. Nie kłopoczą się, nie wykopują roślin ani nie wymagają unikalnego ustawienia zbiornika, ale utrzymują dno zbiornika wolne od zanieczyszczeń i dodają oszałamiający wygląd dna zbiornika.