TEORIA DAVIDA MECHA NA TEMAT ROLI ALPHA WOLFA

Wczesne badania struktury wilczej paczki

Istnieje kilka sprzecznych teorii na temat struktury hierarchii stada wilków. Jedna z pierwszych teorii opierała się na obserwacjach stada wilków w niewoli. Robert Shenkel, behawiorysta zwierząt, uważnie obserwował interakcje między członkami stada wilków w 1947 r. W Instytucie Zoologicznym Uniwersytetu w Bazylei w Szwajcarii.

Jego obserwacje sugerowały, że stadem kierowała autorytarna postać znana jako „wilk alfa”. Ponieważ w tym czasie założono, że zachowanie psa jest ściśle związane z zachowaniem wilków trzymanych w niewoli, właściciele psów i trenerzy zaczęli wierzyć, że najlepszym sposobem na osiągnięcie wysokiej rangi było stanie się postacią autorytarną i zmuszenie psa do poddania się . Doprowadziło to do ery treningu opartego na dominacji, w którym obfite kołnierze prong, kołnierze amortyzujące i rolki alfa były widoczne.

David Mech's Studies on Wolf Behaviour

Na szczęście bardziej szczegółowe badania na temat hierarchii wilków zostały przeprowadzone przez amerykańskiego biologa i eksperta ds. Zachowania wilków, Davida Mecha. Jego studia rozpoczęły się w 1986 roku od oglądania stada dzikich wilków w naturalnych warunkach na wyspie Ellesmere w północno-zachodniej Kanadzie. Jego 13 lat spędzonych tam, uważnie obserwując interakcje stada, przyniosło zupełnie inny obraz na stole.

W przeciwieństwie do badań Shenkelsa, David Mech zauważył, że roli przywódcy nie pełnił pojedynczy autorytarny „wilk alfa”, a raczej „para alfa” składająca się z wilka płci męskiej i żeńskiej. David Mech porównał badania Schenkelsa dotyczące zachowania wilka w niewoli z badaniem ludzkiego zachowania w obozach dla uchodźców. Rewolucyjne badania Davida Mecha utorowały drogę do bardziej przyjaznych metod treningowych, ponieważ stado na wolności nie wydawało się już hierarchiczne, ale raczej przypominało rodzinną strukturę składającą się z pary lęgowej i ich potomstwa.

Para alfa była uważnie obserwowana w codziennych interakcjach przez 13 lat. Samica koncentrowała się głównie na ochronie i opiece nad szczeniętami, podczas gdy samca głównie polował i zapewniał pożywienie. Celem obu było wychowanie miotów szczeniąt, aż dojrzeją i będą gotowe do opuszczenia stada.

Co ciekawe, gdy nadchodzi sezon godowy, członkowie stada domyślnie uznają prawo pary alfa do reprodukcji. Aby zapobiec konfliktom, a być może, kierując się naturalnym instynktem, większość dorosłych wilków w wieku trzech lat dobrowolnie opuściła stado, aby utworzyć własną paczkę rodzinną, aby odtworzyć i osiągnąć rolę pary alfa, umożliwiając dalszy cykl.

Bliższe obserwacje interakcji między członkami stada sugerowały, że stado, w tym samica alfa, przyjęło aktywne i pasywne uległe postawy wobec samca alfa. W aktywnym uległości posłuszny wilk przywitał się z wyższym rangą członkiem z nisko pochyloną głową, machaniem ogonem, opuszczonymi uszami i lizaniem. W biernym uległości posłuszny wilk dobrowolnie odroczył się, przewracając i odsłaniając brzuch, jednocześnie pozwalając wilkowi wyższego rzędu wąchać genitalia.

Kiedy nadszedł czas polowania, para alfa zainicjowała atak, ponieważ byli bardziej doświadczeni. Podczas posiłków paczka początkowo zjadła się bez walki. Następnie para alfa objęła tuszę, aby mogli jeść więcej i ukryć mięso lub zanieść je szczeniętom. W tej chwili żaden inny członek stada nie mógł się zbliżyć, ponieważ było to niezbędne do przetrwania.

Badania Davida Mecha sugerują zatem, że bycie alfą nie jest już wrodzoną cechą szczeniaka, który może być „dominujący”, jak wcześniej sądzono. Jego teoria stwierdza raczej, że na wolności wszystkie młode wilki są potencjalnie „alfa” po osiągnięciu dojrzałości i są w stanie uzyskać „prawa do hodowli” i stworzyć własną stado.

Wilki w niewoli zachowują się inaczej niż na wolności

Jak teoria Mecha dotyczy psów?

To dzięki badaniom Davida Mecha, w jaki sposób paczka była raczej jądrem rodzinnym, teoria dominacji znacznie spadła. Dalsze badania nad psami i nauka o uczeniu się wraz z pojawieniem się pozytywnych metod treningowych dodatkowo udowodniły, że jeśli chodzi o ich relacje z ludźmi, psy nie były istotami poszukującymi statusu, jak wcześniej sądzono. Szkoda, że teoria dominacji wróciła w 2004 r. Wraz z emisją programu National Geographic „The Dog Whisperer”.

Podczas gdy badania Shenkela i Mecha są bardzo zróżnicowane, ostatecznie błędem jest całkowite porównanie psów z wilkami. Chociaż oba gatunki mają tę samą liczbę chromosomów i są zdolne do rozmnażania, szacuje się, że psy oddzielone od wilków około 100 000 lat temu. Dlatego całkowicie błędem jest zakładanie, że psy wchodzą do naszych domów w celu rządzenia i przyjmowania dominującej roli. Nie ma sensu angażować się w asertywne działania, aby psy się poddały. Dawne czasy autorytarnego właściciela psa wreszcie się skończyły; psy są po prostu istotami, które potrzebują delikatnego przewodnictwa i uczciwych zasad, cech, które ostatecznie powinni mieć najlepsi rodzice.