Przewodnik po króliczkach: biały królik nowozelandzki
Białe króliki nowozelandzkie
Nowozelandzcy biali są popularnymi królikami jako zwierzęta domowe, na ringu wystawowym i niestety w laboratorium i na farmie mięsno-futrzanej. Króliki białe z Nowej Zelandii łatwo odróżnić po stosunkowo dużych i solidnych ciałach pokrytych gęstym białym futrem, ich białych uszach i czerwonych oczach. Nowozelandzcy biali zostali dzieckiem plakatu sezonu wielkanocnego i często są przedstawiani jako króliczek wielkanocny.
Nazwa „biała nowozelandzka” jest nieco myląca, ponieważ nowozelandzcy biali pierwotnie byli hodowani w Ameryce. Były przeznaczone do handlu mięsem i futrem nawet od samego początku, a los nie był o wiele milszy dzięki ich powszechnemu stosowaniu w laboratoriach. Jednak, jak w przypadku wielu zwierząt hodowanych w celu uboju lub testowania, biały królik nowozelandzki ma wesoły i przyjazny charakter. Są czule, inteligentni i są jedną z łatwiejszych ras do nauczania sztuczek. Czynniki te sprawiają, że biel nowozelandzka jest idealnym wyborem dla zwierząt domowych, ponieważ w przeciwieństwie do wielu innych ras królików, rzadziej są odstraszające i agresywne.
Jak duże będą?
Ogólnie białe króliki nowozelandzkie rosną do następujących rozmiarów:
Buck: 4–5 kg / 9–11 funtów
Łania: 4, 5–5, 5 kg / 10–12 funtów
Jeśli jesteś zainteresowany pokazaniem swojego białego królika nowozelandzkiego, oto niektóre cechy, których powinieneś szukać:
- Głowa: Powinna być silna i muskularna, ale nie powinna być nieproporcjonalna do reszty ciała. Szyja nie powinna być długa, w rzeczywistości nieistniejąca szyja jest wysoko ceniona u białego królika nowozelandzkiego. Te małe czerwone oczy powinny być jasne i czujne oraz powinny być ładnie ciemnoczerwone, a uszy powinny stać wyprostowane.
- Tułów: biel nowozelandzka powinna mieć szerokie i muskularne ciało, dobrze wyprofilowane, z dużymi, długimi tylnymi łapami i krótkimi przednimi łapami. Powinno być dużo „mięsa na kościach”, choć nie powinno to przechodzić w niechlujny ciężar. Paznokcie powinny być białe lub w kolorze cielistym. Futro powinno być ładne i gęste oraz powinno mieć piękny biały kolor. Nie powinien być zbyt miękki, ale mieć sztywność. Jeśli twój pierze się królik, nie jest to dobry moment, aby go pokazać.
- Wady: Nie uważa się za pozytywne, jeśli biel nowozelandzka jest zbyt długa lub zbyt krótka w ciele, ma futro wełniane lub poplamione lub dąży raczej do żółtawego kremowego koloru niż białego. Długie, wąskie głowy również znajdują się w niełasce, podobnie jak uszy, które nie stoją ładnie wyprostowane.
Pokazywanie królików może być świetną zabawą, ale nawet jeśli twoja nowozelandzka biała nie jest mistrzynią, z pewnością będą uroczym zwierzakiem i cichym i łagodnym towarzyszem.
