Najczęstsze przyczyny śmierci psów (według rasy i wielkości)

Badanie najczęstszych przyczyn śmierci psów

Niedawne badanie przeprowadzone w 2011 roku przez University of Georgia College of Veterinary Medicine zagłębiło się w najczęstsze przyczyny śmierci psów.

To badanie — „Śmiertelność psów w Ameryce Północnej w latach 1984–2004, badanie wieku, wielkości i przyczyn śmierci związanych z rasą” — ujawniło kilka interesujących odkryć, które mogą pomóc właścicielom i hodowcom psów lepiej zrozumieć główne słabości psów.

„Celem badania było potwierdzenie lub zakwestionowanie anegdotycznych przekonań na temat najczęstszych przyczyn śmierci u psów niektórych ras. Interesujące jest to, że oprócz potwierdzenia tych przekonań, badanie ujawniło również nowe wzorce przyczyn śmierci u niektórych ras. grupy ras psów”.

— dr Ivana Crnec

W tym artykule lekarz weterynarii dr Ivana Crnec, praktykujący lekarz weterynarii, absolwent Uniwersytetu św. Klimenta Ohridskiego na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej w Bitoli w Republice Macedonii omawia badanie i jego wyniki, jednocześnie zagłębiając się w jego znaczenie i sposób, w jaki przyczyny śmierci charakterystyczne dla rasy mogą być wykorzystane w zapobieganiu i poprawie jakości życia psa życie.

Dr Ivana omówi również bardziej szczegółowo każdą wspólną przyczynę.

Jak przeprowadzono badanie

Aby przeanalizować najczęstsze przyczyny śmierci u psów, badacze dokonali przeglądu dokumentacji medycznej psów z lat 1984-2004. W tym celu uzyskano dokumentację z Weterynaryjnej Medycznej Bazy Danych, która obejmowała ponad 74 556 psów 82 różnych ras.

Aby rzucić światło na obszerność badań, należy zauważyć, że Veterinary Medical Database jest jednym z największych repozytoriów danych weterynaryjnych na świecie. Zawiera zapisy aż z 27 szpitali weterynaryjnych w Ameryce Północnej.

W badaniu autorzy postawili hipotezę, że przyczyny śmiertelności psów, które są podzielone na kategorie według układu narządów i procesu patofizjologicznego, są podzielone według wieku, masy ciała i rasy.

Aby wyniki badania i ich znaczenie były łatwo zrozumiałe, będziemy je przeglądać, odnajdując je. Oto szczegółowe i proste wyjaśnienie najważniejszych wyników badań.

Najczęstsze przyczyny śmierci młodych psów

Jednym z pierwszych ustaleń badania jest to, że u młodszych psów (w wieku poniżej 2 lat) trzema najczęstszymi przyczynami śmierci są urazy, wady wrodzone i choroby zakaźne. Potwierdziło to to, co już wiedzą weterynarze i właściciele zwierząt domowych.

• Trauma: Trauma może się zdarzyć w dowolnym momencie i bez względu na to, jak odpowiedzialni są właściciele zwierząt domowych, zdarzają się wypadki.
• Wrodzone deformacje i nieprawidłowości: Szczenięta mogą urodzić się z wadami neurologicznymi, wadami przewodu pokarmowego, wadami serca i wadami kości. Same w sobie niektóre z tych wrodzonych nieprawidłowości mogą nie zagrażać życiu. Jednak w zależności od okoliczności mogą powodować potencjalnie śmiertelne powikłania, zwłaszcza jeśli zostaną późno zdiagnozowane lub pozostawione bez leczenia.
• Choroba zakaźna. Chociaż są one powszechne u psów, prawdopodobieństwo ich śmierci jest większe u młodych osobników z słabo rozwiniętym układem odpornościowym oraz u psów, które nie otrzymały pełnego cyklu szczepionek. Częstymi chorobami zakaźnymi u psów są parwowiroza, wirus opryszczki i nosówka.

Najczęstsze przyczyny śmierci starych psów

Innym dość oczekiwanym odkryciem było to, że najczęstszą przyczyną śmierci starszych psów jest rak.

Co ciekawe, częstotliwość zgonów z powodu raka osiąga szczyt w grupie obejmującej 10-letnie psy, ale spada u psów w wieku powyżej 10 lat.Oznacza to, że psy w wieku około dziesięciu lat są bardziej narażone na śmierć na raka niż psy w wieku powyżej dziesięciu lat.

7 najczęstszych nowotworów u psów

Jeśli chodzi o typy raka, psy są podatne na siedem typowych nowotworów:

1. Nowotwory z komórek tucznych

Guzy z komórek tucznych, stanowiące ponad 20 procent wszystkich nowotworów skóry u psów, są dość powszechne. Pochodzą z komórek tucznych (rodzaj komórek odpowiedzialnych za reakcje alergiczne). Mogą również rozwijać się pod skórą.

2. Chłoniak

Chłoniak atakuje układ limfatyczny (węzły chłonne, naczynia limfatyczne, limfocyty). Istnieją cztery różne typy chłoniaków u psów: układowy lub wieloośrodkowy, pokarmowy, śródpiersiowy i pozawęzłowy.

3. Kostniakomięsak

Kostniakomięsak, czyli rak kości, jest agresywną postacią, która szybko rozprzestrzenia się zarówno na kości, jak i na inne części ciała. Jest to bardzo bolesne i zwykle dotyczy kości nóg, miednicy i szczęk

4. Czerniak

Czerniaki to guzy skóry, które mogą być łagodne lub złośliwe. Zwykle są ciemno pigmentowane i pojawiają się na palcach, grzbiecie i twarzy psa.

5. Hemangiosarcoma

Hemangiosarcoma to agresywny nowotwór, który atakuje komórki wyściełające naczynia krwionośne. Chociaż może rozwinąć się w dowolnym miejscu na ciele psa, najczęściej występuje w śledzionie, wątrobie, sercu i skórze.

6. Włókniakomięsak

Są to na ogół wolno rosnące nowotwory złośliwe występujące w tkance łącznej skóry. Zwykle tworzą się jako twardy guzek lub guzek, który może krwawić, owrzodzić i ulec zakażeniu.

7. Rak sutka

Guzy gruczołu sutkowego są szeroko rozpowszechnione u niewykastrowanych samic i samic, które zostały wysterylizowane po ukończeniu drugiego roku życia. Czynnikami predysponującymi są nadmierna masa ciała i otyłość w młodym wieku.

Najczęstsze przyczyny śmierci u dużych psów

Innym interesującym odkryciem było to, że psy dużych ras są bardziej narażone na śmierć z powodu chorób nowotworowych – różnych rodzajów raka, które wyjaśniono powyżej, a także niektórych mniej powszechnych rodzajów raka.

Z drugiej strony rak jest rzadką przyczyną śmierci psów małych ras, takich jak pudle zabawkowe, chihuahua, pomorzanie i pekińczyk.

Co ciekawe, pomimo tego, że jest psem dużej rasy, jest mało prawdopodobne, aby Treeing Walker Coonhound umarł na raka.

Innym wyjątkiem jest australijski Heeler, który ma bardzo niski wskaźnik śmiertelności z powodu nowotworów, mimo że jest rasą średnią. Członkowie tej rasy najczęściej umierają w wyniku urazu.

Najczęstsze przyczyny śmierci małych psów

Podczas gdy małe psy są mniej narażone na śmierć z powodu raka, najczęstszą przyczyną śmierci tych małych psów są wadliwe procesy metaboliczne i choroby.

Najczęstsza przyczyna śmierci jamników

Kolejnym oczekiwanym odkryciem było stwierdzenie, że choroby neurologiczne są najczęstszą przyczyną śmierci jamników.

5 powszechnych schorzeń neurologicznych u jamników

Jamniki są bardziej niż przeciętnie narażone na rozwój jednego z następujących pięciu schorzeń neurologicznych.

1. Choroba krążka międzykręgowego (IVDD)

Dotykając 25 procent jamników, IVDD jest powszechnym schorzeniem. Występuje, gdy dyski w kręgosłupie nie działają prawidłowo – nie spełniają swojej funkcji amortyzującej, powodując problemy z poruszaniem się lub w skrajnych przypadkach nawet paraliż.

2. Choroba Lafory

Choroba Lafory jest rzadkim schorzeniem, w którym komórki mózgowe nie są w stanie wyeliminować odpadów. Zamiast tego odpady gromadzą się w komórkach i ostatecznie powodują ich śmierć.

3. Myasthenia Gravis

Istnieją dwa rodzaje myasthenia gravis (genetyczna i nabyta), które objawiają się wyraźnym osłabieniem, które pogarsza się podczas ćwiczeń fizycznych.

4. Narkolepsja

W tym rzadkim stanie organizm nie wytwarza wystarczającej ilości hipokretyny (hormonu regulującego cykle snu i czuwania). Powoduje to nagłe epizody przypominające katatonię.

5. Abiotrofia móżdżku

Znany również jako zwyrodnienie kory móżdżku, jest to stan, w którym obumierają komórki odpowiedzialne za utrzymanie ciała psa w równowadze.Jamniki dotknięte tym schorzeniem nie mogą stać w miejscu, mają drżenie głowy i krążą.

Najczęstsza przyczyna śmierci u golden retrieverów

Badanie potwierdziło również to, co już wiemy o najczęstszej przyczynie śmierci golden retrieverów – nowotworach. Jak już podejrzewano, rak jest powszechny u retrieverów i bokserów.

Jednak zaskoczeniem było, że ryzyko śmierci z powodu raka jest niezwykle wysokie u Bouvier des Flandres – rasy, która nigdy nie była kojarzona z chorobami nowotworowymi.

Żeby było bardziej nietypowo, jeśli chodzi o zgony związane z rakiem, rasa ta przewyższyła nawet Boksera i zajęła drugie miejsce (po Golden Retriever).

Rasy psów, które są najbardziej narażone na śmierć z powodu chorób układu oddechowego

Innym oczekiwanym odkryciem była częstość występowania chorób układu oddechowego u buldogów. Wykazano, że problemy z drogami oddechowymi są częstą przyczyną śmiertelności w tej rasie.

Jednak niespodzianką związaną z problemami z oddychaniem było ich występowanie u chartów afgańskich i wyżełów węgierskich węgierskich. Żadna z tych ras nie była wcześniej kojarzona z chorobami tego układu. Jednak badanie pokazuje, że choroby układu oddechowego są częstą przyczyną śmierci zarówno chartów afgańskich, jak i wyżełów węgierskich węgierskich.

Rasy psów, które są najbardziej narażone na śmierć z powodu chorób sercowo-naczyniowych

Kolejnym odkryciem badania było występowanie chorób sercowo-naczyniowych u maltańczyków i chihuahua. Była to najczęstsza przyczyna śmiertelności u tych dwóch ras.

To odkrycie jest zsynchronizowane z ustalonym poglądem na temat częstości występowania choroby zastawki mitralnej u ras psów-zabawek.

Jednak analiza dużej próbki psów w dłuższym okresie czasu rzuciła światło na inny niezwykły wzorzec – choroby sercowo-naczyniowe są również jedną z najczęstszych przyczyn śmierci u Fox Terrierów.

Wpływ rozmiaru

Czy wiedziałeś? Badanie wykazało również korelację między wielkością ciała psa a pewnymi warunkami zdrowotnymi. Mówiąc dokładniej, wraz ze wzrostem wielkości rasy psa rośnie ryzyko śmierci z powodu chorób układu mięśniowo-szkieletowego i żołądkowo-jelitowego.

W przeciwieństwie do tego, wraz ze wzrostem wielkości ciała psa lub wielkości rasy, zmniejsza się ryzyko śmierci z powodu chorób neurologicznych i endokrynologicznych.

To dodatkowo potwierdza raport, że problemy metaboliczne są główną przyczyną śmierci psów małych ras.

Najczęstsze przyczyny śmierci według rasy psów

RakChoroba układu oddechowegoChoroby układu krążeniaChoroba neurologicznaChoroba żołądkowo-jelitowaChoroba mięśniowo-szkieletowaChoroba układu moczowo-płciowegoChoroba zakaźnaChoroba wrodzonaTraumatyczna śmierć

Golden retrievery

Buldogi

Chihuahua

Jamnik

Wielki Duńczyk

święty Bernard

Terier szkocki

Treeing Walker Coonhound

Nowa Fundlandia

Australijski szpilka

Bokserki

psy afgańskie

maltański

Jamnik miniaturowy

Seter Gordona

Wielkie Pireneje

Airedale terier

Amerykański Staffordshire terier

Buldog

Amerykański Staffordshire terier

Bouvier de Flanders

Wyżeł

Fox terriery

Holenderski mops

Akita

Wilk irlandzki

dalmatyński

Chart

Akita

Jack Russell Terrier

Berneński pies pasterski

Treeing Walker Coonhound

Nowa Fundlandia

Pinczer miniaturowy

Shar-pei

Wielki Duńczyk

Norweski elkhound

Angielski wskaźnik

Yorkshire terier

owczarek Australijski

Terier szkocki

Borzoj

Pinczer dobermana

Terier bostoński

Wyżeł weimarski

Chart

Sznaucer standardowy

Kardigan Welsh Corgi

maltański

Pinczer miniaturowy

Końcowe myśli

Szczegółowe informacje na temat różnych wzorców śmiertelności w poszczególnych rasach psów są niezbędne do opracowania specyficznych dla rasy i indywidualnie dostosowanych programów utrzymania zdrowia.

Jak powiedział dr Creevy, jeden z autorów artykułu: „Jeżeli potrafimy lepiej przewidzieć, w jaki sposób coś może pójść źle w przypadku psów, możemy zarządzać ich dobrym samopoczuciem, aby były jak najzdrowsze”.

To badanie jest doskonałym punktem wyjścia i położyło podwaliny pod nowsze badania na ten temat. Ten obszar badań jest nowatorski, ale zdecydowanie obiecujący. A fakt, że badanie przesiewa zapisy z ponad 20 lat, pozwala łatwo dostrzec wiele wzorców.

Odniesienie:

Fleming J., Creevy K.i Promislow, D., Śmiertelność psów północnoamerykańskich od 1984 do 2004: badanie przyczyn śmierci związanych z wiekiem, rozmiarem i rasą. Journal of Veterinary Internal Medicine, 25: 187-198

Ten artykuł jest dokładny i zgodny z najlepszą wiedzą autora. Nie ma na celu zastąpienia diagnozy, prognozy, leczenia, recepty ani formalnej i zindywidualizowanej porady lekarza weterynarii. Zwierzęta wykazujące oznaki i objawy niepokoju powinny być natychmiast zbadane przez lekarza weterynarii.