TRZYMAJ KOTA W DOMU, ABY CHRONIĆ ŚRODOWISKO

Niszczycielski wpływ kotów wychodzących na środowisko

Chociaż większość odpowiedzialnych właścicieli zwierząt domowych rozumie znaczenie trzymania kota wyłącznie w domu dla jego bezpieczeństwa i zdrowia, wielu nigdy nie myśli o tym, jak ważne jest trzymanie kotów w domu ze względów środowiskowych. Pozwalanie kotu na spacery na świeżym powietrzu może bezpośrednio przyczynić się do upadku całych ekosystemów. Ważne jest, aby zrozumieć wpływ, jaki koty domowe mogą mieć na środowisko i na rodzimą przyrodę, gdy są pozostawione bez nadzoru.

Zarówno dla dobra twojego kota, jak i dla dobra planety, rozważ trzymanie kota jako kota przebywającego wyłącznie w domu.

Chroń rodzime ptaki śpiewające i inne dzikie zwierzęta

W większości ekosystemów koty są nierodzimymi gatunkami inwazyjnymi, które mogą mieć niszczycielski wpływ na rodzime populacje zwierząt poprzez drapieżnictwo. Na obszarach z większymi populacjami kotów przebywających na zewnątrz często obserwuje się gwałtowne spadki populacji ptaków, małych ssaków, płazów i gadów. Koty bezpośrednio przyczyniły się do wyginięcia co najmniej 63 gatunków ptaków, ssaków i gadów na całym świecie, zwłaszcza po wprowadzeniu ich do lokalnych ekosystemów przez europejskich osadników.

Gatunki endemiczne dla wysp są najbardziej narażone na drapieżnictwo kotów ze względu na kruchość siedlisk wyspiarskich. Według Alice Tapiol Breeze z AnimalWised, 33 gatunki ptaków endemicznych dla ekosystemów wysp już wymarły z powodu wprowadzenia kotów na ich wyspy. Te gatunki ptaków obejmują:

Chatham Bellbird (Nowa Zelandia)
Chatham Fernbird (Nowa Zelandia)
Chatham Rail (Nowa Zelandia)
Guadalupe Caracara (wyspa Guadalupe)
Grubodziób Bonin (wyspa Ogasawara)
North Island Snipe (Nowa Zelandia)
Północne migotanie (Guadalupe)
Papużka Macquaire
Gołąb Choiseul (Wyspy Salomona)
Cętkowany Towhee (Guadalupe)
Kolej hawajska (Hawaje)
Kinglet w koronie rubinowej (Meksyk)
Śmiejąca się sowa (Nowa Zelandia)
Strzyżyk z Guadalupe (Guadalupe)
Stephens Island Wren (Stephens Island)
Wyspa Południowa Piopo (Nowa Zelandia)
Bushwren (Nowa Zelandia)
Gołąb Socorro (wyspa Socorro)
Drozd Bonin (Wyspa Bonin)

Wszystkie te gatunki ptaków wymarły w XIX wieku po sprowadzeniu kotów na wyspy przez europejskich osadników. Wiele z tych ptaków było nielotnych, ponieważ utraciły zdolność latania z powodu przystosowania się do życia na wyspie z niewielką liczbą drapieżników. Wprowadzenie kotów i innych inwazyjnych gatunków drapieżników jest druzgocącym ciosem dla każdego ekosystemu, w którym takie drapieżniki nie występują naturalnie.

Według artykułu z 2015 roku opublikowanego przez University of Massachusetts Amherst, w samych Stanach Zjednoczonych koty wychodzące są odpowiedzialne za około 1,3-4,0 miliardów zgonów ptaków i 6,3-22,3 miliardów małych ssaków (takich jak gryzonie). Ponadto koty zabijają każdego roku około 228 i 871 milionów gadów oraz 86 i 320 milionów płazów w samych Stanach Zjednoczonych. Nawet dobrze odżywione koty nadal ćwiczą swój instynkt łowiecki, zabijając więcej dla sportu niż dla jedzenia.

Jak drapieżnictwo kotów wpływa na cały ekosystem

Polując na ptaki, małe ssaki, gady i płazy, koty przebywające na zewnątrz mogą mieć niszczący wpływ na ekosystemy, które atakują. Tworzą konkurencję i presję w sieci pokarmowej ekosystemu, co może mieć tragiczne konsekwencje dla gatunków rodzimych, zarówno drapieżników, jak i ofiar.

Ponieważ koty są pod opieką ludzi, mają przewagę nad rodzimymi drapieżnikami, takimi jak lisy i ptaki drapieżne, jeśli chodzi o źródła pożywienia tych rodzimych drapieżników.Rodzime gatunki drapieżników są następnie zmuszone do konkurowania ze sobą o dostępną zdobycz, całkowitego opuszczenia ekosystemu, śmierci głodowej lub przejścia na inną zdobycz (która potencjalnie może obejmować ludzi).

Drapieżnictwo kotów domowych może również zwiększyć populację gatunków, które są ofiarami kotów, takich jak owady i inne małe bezkręgowce, powodując nierównowagę łańcucha pokarmowego, która może ostatecznie doprowadzić do upadku całego ekosystemu.

Trzymaj Toxoplasma gondii z dala od środowiska

Nawet zwierzęta, na które koty nie polują, mogą zostać skrzywdzone przez obecność wędrujących kotów na zewnątrz. Koty są naturalnymi nosicielami pasożyta Toxoplasma gondii, wywołującego chorobę toksoplazmozę. Pasożyt ten może przedostać się do środowiska poprzez zakopywanie przez koty swoich odchodów w glebie, która następnie zanieczyszcza wodę i może zarażać całą gamę różnych zwierząt.

W szczególności foki mniszki na Hawajach zostały znalezione martwe z powodu pasożyta, pomimo faktu, że gatunek ten nie ma bezpośredniego kontaktu z kotami domowymi. Sugeruje to, że plaże i drogi wodne zostały silnie skażone przez Toxoplasma gondii z kocich odchodów.

Rozwiązania dla kotów, które nienawidzą przebywać w środku

Koty mogą bezpiecznie spędzać czas na świeżym powietrzu. Wielu właścicieli kotów buduje w swoich domach „catios” lub patio specjalnie zaprojektowane dla kotów. Te zamknięte obszary zewnętrzne pozwalają kotom wychodzić na zewnątrz, kiedy im się podoba, ale ograniczają je do ogrodzonego obszaru Catio. Jeśli posiadasz własny dom i przestrzeń na to pozwala, dobudowanie do niego kojca może być idealnym rozwiązaniem dla Ciebie i Twojego kota.

Inną opcją jest trenowanie kota na smyczy. Możesz nauczyć kota chodzić na smyczy z szelkami, tak jak pies. Pozwala to zabierać kota na nadzorowane spacery na świeżym powietrzu, aby zaczerpnąć świeżego powietrza, ale nie pozwala mu wędrować swobodnie tam, gdzie mógłby zaszkodzić dzikiej przyrodzie (lub zostać skrzywdzony przez dzikie zwierzęta, pojazdy lub ludzi). Jednak niektóre koty odmawiają noszenia szelek.Łatwiej jest wiązać koty pociągowe, jeśli zaczynasz, gdy są jeszcze kociętami.

Źródła

Wpływ wypuszczania kotów na zewnątrz na środowisko i zdrowie
Koty domowe i ich wpływ na bioróżnorodność
Koty i ptaki | Amerykańska Ochrona Ptaków
Koty zabijające ptaki: oddzielanie faktów od mitów

Ten artykuł jest dokładny i zgodny z najlepszą wiedzą autora. Nie ma na celu zastąpienia diagnozy, prognozy, leczenia, recepty ani formalnej i zindywidualizowanej porady lekarza weterynarii. Zwierzęta wykazujące oznaki i objawy niepokoju powinny być natychmiast zbadane przez lekarza weterynarii.