Udomowienie kotów

researchgate.net

Koty są tylko częściowo udomowione

W 2014 roku zespół naukowców z Washington University School of Medicine w St. Luis znalazł rozstrzygające dowody na to, że koty są tylko częściowo udomowione w porównaniu z psami. Nic dziwnego, że: psy zaczęły towarzyszyć ludziom około 30 000 lat temu iw porównaniu z tym długim okresem koty wydają się nieznajomymi, którzy dopiero teraz zapukali do naszych drzwi, żeby się przywitać. Dziewięć tysięcy lat to bardzo krótki okres w porównaniu z 30000 lat.

Chociaż 9000 lat temu koty oddzieliły się od swoich dzikich przodków, nadal rozmnażają się z dzikimi kotami. Naturalnie nadal istnieją w nich geny odporne na udomowienie. Nie oznacza to, że koty domowe i dzikie są do siebie podobne.

Naukowcy odkryli, że w przeciwieństwie do dzikich kotów, koty domowe mają specyficzne geny związane z pamięcią i poszukiwaniem nagród, co umożliwia im nawiązanie szczególnej więzi z ludźmi. Psy były zwierzętami stadnymi, podczas gdy koty zawsze były samotnikami. Może to być również jeden z powodów, dla których koty nie mogą angażować się w kontakty towarzyskie z ludźmi tak silnie jak psy.

Historia udomowienia kota

Badanie z 2007 roku wykazało, że koty zostały po raz pierwszy udomowione na Bliskim Wschodzie w ramach rozwoju rolnictwa na Żyznym Półksiężycu. Ludzie rozpoczęli rolnictwo po raz pierwszy na Żyznym Półksiężycu zaledwie 11 000 lat temu.

Naukowcy sądzą, że koty zostały udomowione przez mieszkańców wsi, aby chronić swoje przechowywane zboże przed gryzoniami. Przechowywanie zboża było wynikiem rolnictwa, a uprawa produkowała nadwyżki żywności do przechowywania. Koty chroniły magazyny zboża przed gryzoniami i odegrały wielką rolę w historii naszego rolnictwa, która doprowadziła do powstania cywilizacji, którą jesteśmy teraz.

Pierwszy dowód kojarzenia człowieka z kotem zebrano z niektórych wykopalisk archeologicznych na Cyprze.Większość udomowionych gatunków zwierząt wykazuje wspólną cechę neotenii, czyli tendencję do zachowywania w różnym stopniu zachowań dzieci nawet w wieku dorosłym.

Neoteny to zmiana genetyczna spowodowana brakiem konkurencji i łatwością zdobywania pożywienia u zwierząt udomowionych. Dzieje się tak również wtedy, gdy ludzie prowadzą selektywną hodowlę zwierząt domowych, wybierając potulne zachowanie, mniejszą agresję i urocze, dziecięce cechy jako korzystne cechy. Koty są wyjątkiem, podczas gdy psy wykazują silną neotenię.

Felis Silvestris to dziki gatunek, z którego wyewoluowały koty domowe (Felis Silvestris Catus). Gatunek ten ma pięć podgatunków

• Felis Silvestris Bieti: Chiński kot pustynny
• Felis Silvestris Ornata: żbik środkowoazjatycki
• Felis Silvestris Silvestris: Europejski żbik
• Felis Silvestris Cafra: południowoafrykański dziki kot
• Felis Silvestris Libyca: północnoafrykański/bliskowschodni dziki kot

W genomie kotów zawsze występuje mieszanka kotów domowych, dzikich kotów domowych i dzikich kotów. Jednak kot domowy Felis Silvestris Catus wyewoluował z podgatunku Felis Silvestris Libyca.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, wiele dzikich kotów jest posłusznych i łatwo udomowionych. Oto relacja Reaya Smithersa o udomowionych dzikich kotach, które napotkał w Zimbabwe:

„Te koty nigdy nie robią niczego połowicznie; na przykład, wracając do domu po dniu spędzonym na zewnątrz, mają skłonność do okazywania superczułości. Kiedy tak się stanie, równie dobrze można zrezygnować z tego, co się robi, bo będą chodzić po papierze, na którym piszesz, ocierając się o twoją twarz lub ręce; albo wskoczą ci na ramię i wślizgną się między twoją twarz a książkę, którą czytasz, turlają się po niej, mrucząc i przeciągając się, czasami spadając z entuzjazmu i ogólnie domagając się twojej niepodzielnej uwagi.

Brzmi znajomo, prawda?

Etymologia kota

Naukowcy twierdzą, że nazwa kot pochodzi z Afryki Północnej lub Azji Zachodniej. Poniżej znajdują się nazwy używane w różnych językach dla kotów,

• Angielski: Kot
• Francuski: Czat
• Niemiecki: Katze
• Hiszpański: Gato
• Łac.: Cattus
• arabski: Kuttah

Wszystkie te słowa pochodzą od nubijskiego słowa Kadiz. Była taka egipska bogini kotów, Bastet, która również miała na imię Pasht. To właśnie z tego słowa wyewoluowały angielskie słowa, puss i pussy. Również Rumuni wzięli swoją nazwę od kota, pisicca, od Paszt.

pixabay

Koty w Egipcie

Najstarszy wizerunek kota w gospodarstwie domowym został znaleziony w Egipcie i pochodzi z 1950 roku p.n.e. To zdjęcie zostało znalezione w grobowcu Baketa III w Beni Hasan i przedstawiało kota atakującego szczura.

Od 1450 roku pne koty stały się powszechną obecnością gospodarstw domowych w Egipcie i zaludniły tebańskie malowidła grobowe. Wiadomo, że Egipcjanie bardzo kochają różne rodzaje zwierząt domowych. Ich bóg słońca, Ra, był często przedstawiany jako przybierający postać kota podczas walki ze swoim rywalem, wężem ciemności, Apophisem.

W późniejszym okresie koty były kojarzone z boginią energii seksualnej Hather. Z biegiem czasu skojarzenie kotów ponownie przeniosło się na inną boginię, boginię Bastet. Stało się to między 945 a 715 pne. Istniały hodowle powiązane ze świątyniami Bastet i byli hodowcy kotów, którzy zajmowali się nimi zawodowo. Koty były bardzo kochane jako zwierzęta domowe w egipskich domach, a kiedy kot umierał, cała rodzina opłakiwała, a nawet goliła sobie brwi.

Na kocich cmentarzach pozostawili brązowe posągi kotów, aby pokazać swoją miłość i szacunek. Pomimo całej tej miłości do kotów, Egipcjanie składali ofiary z kotów w tych świątyniach i ofiarowali je bogini Bastet w zmumifikowanej formie.

Koty w innych cywilizacjach

Cywilizacja harappańska w dolinie Indusu miała miejskie koty. Grecy i Rzymianie początkowo woleli tchórze i fretki od kotów, ponieważ przeganiały i zabijały również gryzonie.Dopiero w 400 roku n.e. Rzymianie zaczęli akceptować koty w swoim życiu domowym. Koty przybyły do ​​Chin po 200 roku p.n.e.

Do 1000 roku n.e. koty rozprzestrzeniły się w Europie i Azji. Stwierdzono, że współczesne rasy kotów wyewoluowały dopiero niedawno – turecka angora w XIX wieku i 22 z 38 głównych ras w ciągu ostatnich stu lat.

Koty i chrześcijaństwo

James A. Serpell, profesor etyki i dobrostanu zwierząt na Uniwersytecie w Pensylwanii, badał zmiany w nastawieniu ludzi do kotów na początku chrześcijaństwa i doszedł do kilku bardzo interesujących obserwacji.

Religia pogańska postrzegała koty jako symbole seksualności, płodności i macierzyństwa. Z tego właśnie powodu chrześcijaństwo zaczęło postrzegać koty jako demony i czarownice. Kiedy kulty płodności zostały stłumione, koty zostały wygnane z królestwa boskości. Koty stały się symbolem zmiennokształtnej archetypowej wiedźmy.

Czarne koty były szczególnie znienawidzone, zabijane i wrzucane do ognisk, które miały palić czarownice. Serpell przypomina nam, że to również może być postrzegane jako mizoginistyczna narracja, która czuła się zagrożona przez kobiecą seksualność.

Koty we współczesnym społeczeństwie

Dane statystyczne pochodzące z badań pokazują, że koty są nadal mniej lubiane przez ludzi niż psy. Wielu ludzi w wielu kulturach wciąż wierzy, że nagłe pojawienie się czarnego kota jest ostrzeżeniem przed pechem.

Istnieje jednak duża część społeczeństwa, która docenia miłość i towarzystwo tych futrzastych wiązek radości. Właśnie dlatego koty wyprzedziły psy jako najpopularniejsze zwierzęta towarzyszące na świecie.

© 2022 Deepa