11 doskonałych, ale zagrożonych ras psów indyjskich
Które rasy psów indyjskich są zagrożone?
- Tazi lub Taji
- Pies Kaikadi
- Jonangi
- Soriala Greyhound lub Bengal Hound
- Mastif Himalajski
- Mastif Alangu
- Dzikie psy azjatyckie / indyjskie
- Owczarek kaszmirski
- Pies Chippiparai lub Shippiparai
- Pies pasterski Dhangri lub Maharashtrian
- Soneri Kutta
1. Tazi lub Taji
Tazi lub Taji jest chartem i jest znany z atletycznej, silnej budowy. W przeszłości był używany do polowania na niedźwiedzie, lisy, gazele, żbiki i świstaki. Po raz pierwszy odkryta w Indiach, ta rasa obecnie mieszka głównie w Rosji. Do dziś bardzo trudno jest znaleźć oryginalne Tazi w Indiach. W porównaniu z rosyjskimi psami Tazi, indyjskie Tazi są niższe, mocniejsze i mają stosunkowo mniej sierści. Są zabawni, lojalni i serdeczni i zawsze chcą zadowolić swojego właściciela. Tazi są często opisywane jako energiczni i czujni.
2. Pies Kaikadi
Psy Kaikadi należą do rodziny terierów i zostały nazwane na cześć nomadycznego plemienia w Maharasztrze w Indiach; plemiona Kaikadi używały tej rasy do polowania na zające i robactwo. Pierwotny Kaikadi jest trudny do wyśledzenia, ponieważ rasa mieszała się z bezpańskimi psami i psami Pariah w Indiach przez wiele pokoleń. Ta rasa jest czujna, wysportowana i stanowi doskonały stróż; ma wiele podobnych cech z Whippets.
Mogą być koloru białego, jasnobrązowego i czarnego, ale najczęstszym kolorem jest pręgowane na czerwono. Psy te mają niewielką wysokość (około 40 cm lub mniej) i mają cienkie, długie nogi, ale silne uda i staw skokowy. Ich ogony są długie i zwężające się, a ich głowa jest wąska, co pozwala im biegać i gonić. Mają cienkie, wydatne oczy i długie, wyprostowane uszy w stanie gotowości.
3. Jonangi
Jonangi jest rodzimym indyjskim psem ze wschodniego wybrzeża Indii (od Bengalu do Kanyakumari). Jest to cicha rasa i zwykle nie szczeka, ale znana jest z dobrze rozpoznanego „jodłującego” dźwięku. Jonangi ma wyjątkowo krótką i cienką sierść i jest dostępny w jednolitych kolorach płowych, biszkoptowych, czekoladowych, czarnych lub białych. Mają pomarszczone czoło, zwinięty ogon i uszy w kształcie tulipanów.
Na pierwszy rzut oka Jonangi przypomina czerwonego lisa oprócz kręconego ogona i sztywnej struktury. Ten pies ma przeciętną inteligencję, ale jest bardzo czuły i oddany swoim właścicielom i rodzinie. Ta czysta rasa jest dość rzadka i trudno ją zdobyć.
4. Soriala Greyhound lub Bengal Hound (Sarail Hound w Bangladeszu)
Soriala Greyhound jest chartem pochodzącym z Bengalu Zachodniego w Indiach. Są również znane jako Sarail Hounds w Bangladeszu i Bengal Hounds w Bengalu Zachodnim w Indiach. Ten pies jest również spokrewniony z Rampur Hound w północnoindyjskim mieście Rampur, które leży pomiędzy Delhi i Bareilly.
Ogary Soriala zostały stworzone przez połączenie linii bardzo potężnych, wysportowanych psów o silnych szczękach; odziedziczyli także szeroką i silną czaszkę. Potężna Soriala może powalić dużego byka, ale poluje również na robactwo, jelenie i szakale. Grozi im wyginięcie, a pozostało niewielu Sorialów.
5. Mastif himalajski
Mastif himalajski jest również znany jako himalajski pies stróżujący lub mastif rodzimy. W porównaniu z mastifami tybetańskimi mastify himalajskie są nieco wyższe i bardziej wysportowane. Wyglądają nawet bardzo podobnie do mastifów tybetańskich, ale ich temperament i zachowanie jest inne.
Himalaje to spokojne i kochające psy, których celem jest zadowolenie właściciela; lubią być w otoczeniu ludzi. Jednak nie lubią towarzystwa innych psów. Mówi się, że dorosły samiec Mastif Himalajski jest w stanie pokonać dwa wilki. Ten pies został wprowadzony do kategorii zagrożonych ras psów.
Wideo: Mastif Alangu
6. Mastif Alangu
Mastif Alangu, znany również jako Mastif Sindh, jest wysokim, masywnym, potężnym psem i był historycznie używany w czasach wojny. Są znani ze swojego ostrego instynktu i umiejętności pilnowania. Są następcą psa Bully Indian (Mastif indyjski) i pochodzą z rejonu Sindh w Indiach i Pakistanie. W południowych Indiach są one dostępne głównie w miastach Tanjavur i Trichi.
Pochodzenie Mastifa Alangu pochodzi z rejonu Bahawalpur w Pendżabie, części Radżastanu i pustynnego regionu Kutch. Alangu mają wyprostowane uszy i potężne, szerokie, czarne kagańce. Są solidne, wytrzymałe i nieustraszone, dlatego są powszechnie używane do walki z psami i stróżowania. Są niezwykle lojalni i opiekuńczy wobec swojego właściciela. Ze względu na ich dominujący i potencjalnie agresywny charakter nie są one odpowiednie dla niedoświadczonych właścicieli.
7. Dzikie psy azjatyckie / indyjskie
Dhole lub indyjski dziki pies jest również znany jako pies rudy lub rudy lis, ponieważ wygląda jak rudy lis. Ten pies ma bardzo podobną budowę fizyczną do australijskiego Border Collie, ale Dholes są najbardziej podobne do dzikich psów afrykańskich i mogą zabijać ofiarę nawet dziesięciokrotnie większą.
Dholes są klasyfikowane jako zagrożone przez IUCN. Choroby psów domowych i zdziczałych przyczyniły się do ich spadku. Te psy są bardzo towarzyskimi zwierzętami i żyją w dużych klanach - od czasu do czasu dzielą się na małe stada, aby polować.
8. Owczarek kaszmirski
Owczarek kaszmirski lub owczarek Bakharwal jest rodzimą rasą pochodzenia himalajskiego (z pasma górskiego Pir Panjal w Himalajach Kaszmirskich) i został wyhodowany wyłącznie przez muzułmańską grupę koczowniczą, Gujjars, w celu ochrony zwierząt gospodarskich przed drapieżnikami, takimi jak wilki i niedźwiedzie. Rasa ta była również wykorzystywana do wypasu owiec i kóz w regionie Kaszmiru w Indiach, stąd jej inna nazwa - owczarek kaszmirski.
Jego potoczna nazwa, Bakharawal, pochodzi od słowa bakri (co oznacza koza), ponieważ pies został wyhodowany w celu ochrony kóz i owiec przed himalajskimi wilkami i niedźwiedziami. Rasa ta znana jest również jako Mastif Bakharwal, Dog Kashmiri Bakharwal, Watchdog Gujjar, Bakharwal, Dog Gujjar i Mastif Kashmiri.
Są ciężkie i zwinne, mają proste plecy, szerokie ramiona i długie nogi. Ich ciała są mocno pozbawione kości, a ich głowy są potężne i duże.
Inne cechy rasy, które czynią tego psa wyjątkowym:
- Mówi się, że ten pies woli jedzenie wegetariańskie; jego ulubionym jedzeniem jest mleko i chleb.
- Mają bardzo niski współczynnik urodzeń.
- Bachrawale są bardzo przyjazne dla innych zwierząt.
- Rasa nie jest identyfikowana przez żaden główny klub hodowli i jest uważana za zagrożoną przez IUCN.
9. Pies Chippiparai lub Shippiparai
Pies rasy Chippiparai jest chartem, który pochodzi z południowych Indii (głównie południowej części Tamilnadu). Psy te są wykorzystywane do polowania na dziki, jelenie i zające oraz do pilnowania domu. Chippiparai były hodowane przez rodziny królewskie w Chippiparai w pobliżu dzielnicy Madurai w Tamil Nadu, od której rasa ma swoją nazwę.
Rasa była utrzymywana jako symbol królewskości i godności przez władców Tirunelveli i Madurai. Ale teraz zostało tylko kilka Chippiparai. Jeśli nie zostaną podjęte kroki w celu zapewnienia przetrwania rasy, linia krwi może zostać utracona. Zazwyczaj są srebrnoszare, z bardzo ograniczoną liczbą białych znaków lub bez białych znaczeń. Występują również inne kombinacje kolorów, szczególnie odmiany szarości i płowy.
10. Owczarek Dhangri lub Maharashtrian
Ten pies został opracowany przez plemiona Maharashtra w Korku przez zmieszanie rodzimego psa Pariah z rodzimymi psami (Kakadi Hound i Caravan Hound) do stada owiec i kóz. Psy te są uważane za rzadkich opiekunów zwierząt z plemion Korku w Indiach Zachodnich. Niektóre władze uważają, że rasa wymarła z powodu częstych krzyżówek roboczych z psem ogarowym.
Owczarek Maharashtrian w przeszłości był bardziej masywny i służył przede wszystkim do ochrony, ale współczesna rasa stanowi również zdolnego pasterza i psa myśliwskiego. Dhangaris są szczupłymi, szczupłymi psami, takimi jak Greyhounds, i są bardzo inteligentne i lojalne - są agresywne i potężne i najlepiej nadają się do środowisk wiejskich.
Ich płaszcze są grube, twarde i bogate i zawsze czarne. Małe białe znaczenia są dozwolone na stopach, klatce piersiowej i ogonie. Niektóre szczenięta są dostępne w Pune lub Satara lub w Rohilkhand w Uttar Pradesh w Indiach.
11. Soneri Kutta
Ten pies jest rodzimym psem Uttar Pradesh i stanu Bihar i był zasadniczo używany do odzyskiwania bawołów z wody przez rolników Indii wokół rzeki Son. Ten pies jest dobrym pływakiem i potrafi pływać przez wiele godzin; jest aktywny, atletyczny i wytrzymały.
Według miejscowych pochodzenie Soneri Kutta nie zostało jeszcze potwierdzone. Kiedy Brytyjczycy przybyli do Indii, przywieźli ze sobą psy wodne i inne rasy, które były dobrymi pływakami, jak Labrador. Soneri Kutta to mieszanka tych ras i indyjskiego psa Pariah.
Soneri Kutta są zazwyczaj czarne, ale niektóre mają mieszane kolory czerwony (płowy) i czerwono-biały. Ta rasa jest znana ze swojej dużej wytrzymałości i energii i jest bardzo lojalnym, czujnym, opiekuńczym psem, ale zwykle lojalnym tylko dla jednej osoby.
Jaka jest pierwotna rasa psa z Indii?
Psy są częścią historii ludzi od czasów pisanych. W starożytnych Indiach psy były również bardzo cenione. Indyjski pies Pariah, który istnieje do dziś, jest przez wielu uważany za pierwszego naprawdę udomowionego psa w historii i najstarszego na świecie (choć zostało to zakwestionowane).
Indyjskie psy Pariah są oryginalną rasą Indii i są dziś znane jako psy Indi, In-Dog, Desi i Pariah. Będąc naturalnie rozwiniętą i odporną rasą, mają bardzo mało problemów zdrowotnych.
Przez stulecia psy były postrzegane jako wierni towarzysze, myśliwi, strażnicy i cenna część rodziny. Zbadamy kilka innych doskonałych rodzimych ras psów indyjskich, które są zagrożone i walczą o przetrwanie.
Znaczenie psów w Mahabharacie
Wielka epopeja kulturalna, Mahabharata (około 400 p.n.e.), przedstawia psa, który bardzo dobrze mógł być jednym z tych psów Pariah. Epos podkreśla historię króla Judhiszthiry wiele lat po wojnie Kurukszetry, gdy pielgrzymuje on do swojego ostatecznego miejsca spoczynku. Po drodze towarzyszy mu rodzina i jego wierny pies.
Członkowie jego rodziny giną jeden po drugim, ale jego pies pozostaje przy nim. Kiedy Yudhishthira w końcu dotrze do bram raju, zostaje powitany za dobre i szlachetne życie, jakie przeżył, ale strażnik przy bramie mówi mu, że pies nie ma wstępu do środka. Yudhishthira jest zszokowany tym, że tak lojalny i szlachetny stwór, że jego pies nie zostanie wpuszczony do nieba. Tak więc woli zostać z psem na ziemi, a nawet pójść do piekła, niż wejść w miejsce, które wykluczyłoby psa. Strażnik przy bramie mówi wtedy Yudhishthirze, że był to tylko ostatni sprawdzian jego cnoty i że oczywiście pies również jest mile widziany.
