Przyczyny i leczenie kulawizny kończyny tylnej u psów
Kulawizna kończyny tylnej
W tym artykule omówiono kulawiznę tylnych nóg psów. Poprzedni artykuł opublikowany tutaj omawia kulawiznę kończyn przednich u psów. Kulawizna kończyny tylnej jest w rzeczywistości znacznie częstszym problemem i odpowiada za około trzy czwarte przypadków kulawizny w moim szpitalu weterynaryjnym.
Wiele z tego, co omówiłem na początku części 1, dotyczących ran, infekcji skóry i problemów z paznokciami, dotyczy również kończyny tylnej. Należy przestrzegać tego samego systemu wizualnej kontroli i dotykania struktur nóg. Napięcia mięśniowe w kończynie tylnej są bardzo częste i najczęściej znajdują się w tylnej części uda lub mięśni łydek. W przypadku stwierdzenia bólu mięśni należy postępować zgodnie z systemem odpoczynku nogi i oblodzenia obrażeń opisanych w tym artykule.
Przyczyny bólu kości są takie same dla kończyny tylnej jak kończyny przedniej. Najczęstsze miejsca guzów kości w tylnej nodze psa to koniec kości udowej (kość udowa) i górna część piszczeli (kość piszczelowa); tj. po obu stronach stawu kolanowego. Psy z bólem kostnym muszą zostać przedstawione lekarzowi weterynarii, ponieważ będą musiały zostać prześwietlone.
Ból stawu
Najczęstszym powodem, dla którego pies utyka na tylnej nodze, jest ból stawów. Podczas badania psa należy zgiąć i wyprostować staw skokowy (lub staw skokowy), kolana (duszenie) i biodra. Możesz wyczuć obrzęk płynu na stawie skokowym i stłumić stawy, jeśli zostaną zranione.
Sztywność po odpoczynku zwykle wskazuje na ból stawów i możesz zauważyć, że Twój pies „rozluźnia się” w wyniku aktywności. Kulawizny, które pogarszają się podczas ćwiczeń, zwykle wskazują na ból tkanek miękkich (mięśni lub ścięgien).
Ból w stawach skokowych i duszkowych może być najpierw sygnalizowany przez zmianę pozycji psa podczas siedzenia - patrz zdjęcie powyżej. Stopa jest często wyciągana na bok lub noga może być wyciągnięta do przodu.
Osteochondroza jako przyczyna bólu stawów:
Osteochondroza jest niewydolnością rozwoju chrząstki stawowej i jest obserwowana u młodych psów w wieku od 4 do 12 miesięcy, u których kuleje stopniowo pogarszają się z upływem tygodni lub miesięcy. Zwykle wpływa na staw skokowy i duszenie, pozostawiając obszar kości niezabezpieczony przez chrząstkę, która pociera się boleśnie, gdy pies porusza nogą. Najczęściej obserwuje się to u psów dużych i olbrzymich ras o złej jakości karmie lub karmionych dietami o nieodpowiedniej ilości wapnia i witaminy D. Wczesne rozpoznanie jest niezbędne, aby zapobiec rozwojowi choroby zwyrodnieniowej stawów.
Problemy w stawie skokowym
Z wyjątkiem osteochondrozy, większość problemów wpływających na staw skokowy jest wynikiem znacznego urazu, takiego jak wypadek drogowy, dlatego problem zwykle będzie bardzo oczywisty. Złamania i zwichnięcia stawu są powszechne i prawie zawsze wymagają naprawy chirurgicznej.
Urazy kolan
Najczęstszą przyczyną kulawizny u aktywnych psów jest pęknięcie więzadła krzyżowego czaszki (lub przedniego) (pęknięcie CCL / ACL) . Więzadło krzyżowe jest odpowiedzialne za „zawias” stawu kolanowego bez niestabilności. Zapobiega przesuwaniu się kości goleniowej do przodu, gdy ciężar przyłożony jest do nogi. CCL jest zwykle rozdarty przez kombinację siły hamowania i obrotu, więc często można go zobaczyć u psów, które uwielbiają ścigać i przynosić.
Bez nienaruszonego CCL staw kolczasty staje się niestabilny, kość puka do kości powodując ból, a bardzo często „wyspa” chrząstki w stawie, zwana łąkotką, jest ściśnięta i rozdarta między udami i kościami goleni. Psy z pęknięciem CCL zwykle stają się nagle bardzo ułomne, nie noszą ciężaru, a przy obrażeniach łąkotki może być słyszalne „kliknięcie” lub „brzęknięcie” przy zgięciu stawu.
Chociaż w przeszłości istniały pewne kontrowersje dotyczące najlepszego leczenia pęknięcia CCL, nie ma obecnie wątpliwości, że psy z urazem radzą sobie znacznie lepiej po operacji niż te, które leczy się bez operacji. Istnieje wiele technik naprawy CCL, weterynarz doradzi ci, jaką wybrać metodę. Rehabilitacja pooperacyjna jest co najmniej tak samo ważna jak operacja i nie może być lekceważona przez weterynarza.
Innym bardzo znaczącym problemem w obrębie stawu kolanowego jest zwichnięcie rzepki lub „poślizgnięcie rzepki”. Jest to problem najczęściej spotykany u psów małych ras, takich jak teriery i kawalery, i przedstawia się jako działanie „pomijające”. Większość psów będzie chodzić normalnie przez większość czasu, ale czasami (w zależności od powagi problemu) podnieś jedną lub drugą kończynę tylną i przeskocz na trzech nogach. Wielu właścicieli psów błędnie uważa, że jest to normalne dla ich psów, ale podobnie jak w przypadku większości problemów ze stawami, zapalenie stawów może rozwinąć się u psów z tym problemem. Znów istnieje kilka technik chirurgicznych, które można zastosować w celu rozwiązania problemu. U psów z nadwagą i łagodnym zwichnięciem rzepki utrata masy ciała wystarcza często, aby poradzić sobie z problemem.
Przyczyny bólu bioder u psów
Pierwszym z dwóch powszechnych problemów wpływających na staw biodrowy jest choroba Legga-Calve-Perthesa . Występuje u młodych psów Terrier i zwykle występuje u szczeniąt w wieku od 5 do 8 miesięcy. Przedłużenie biodra (wyciągnięcie nogi do tyłu) jest zwykle bardzo bolesne. Stan ten jest spowodowany niewydolnością naczyń krwionośnych „zasilających” rosnącą głowę kości udowej. Głowa kości udowej tworzy część stawu biodrowego, a gdy zaczyna się rozpadać bez dopływu krwi, bolesne dla psa staje się poruszanie stawu, ponieważ każdy ruch powoduje drobne mikropęknięcia kości. Operacja jest konieczna, aby usunąć dotknięty kawałek kości; ostektomia głowy i szyi kości udowej skutecznie usuwa staw biodrowy, ale te małe psy radzą sobie bardzo dobrze po zabiegu i bardzo rzadko wykazują jakiekolwiek długotrwałe kulawizny.
Dysplazja stawu biodrowego jest najczęstszym zaburzeniem stawu biodrowego i zwykle występuje u rasowych psów ras dużych, takich jak labrador i owczarek niemiecki. Stan ten polega na tym, że staw biodrowy nie rozwija się prawidłowo, umożliwiając wślizgnięcie się i wysunięcie głowy kości udowej, powodując ból i uszkodzenie powierzchni stawu. Objawy są często widoczne u młodych psów w wieku od 5 do 14 miesięcy, ale często ustępują, gdy pies osiągnie swój dorosły rozmiar. Jednak nawet u psów, które wydają się zdrowe po tym okresie, choroba zwyrodnieniowa stawów rozwinie się w późniejszym okresie życia.
Istnieje kilka czynników zaangażowanych w rozwój dysplazji stawu biodrowego. Pierwszym z nich jest genetyka, ponieważ rodzice z dysplazją stawu biodrowego znacznie częściej rodzą szczenięta z tą chorobą. Z tego powodu kluby hodowlane wprowadziły schematy punktacji bioder, aby uniknąć rozmnażania przez dotkniętych rodziców. okazało się to częściowo skuteczne w zmniejszaniu liczby spraw.
Ważne jest dobre odżywianie; ponownie, ilości wapnia i witaminy D muszą być prawidłowe, i ważne jest, aby psy dużych ras nie rosły zbyt szybko, przez co nadmiernie obciążały niedojrzałe stawy. Pomimo tego, co niektórzy ekscentrzy będą się kłócić, komercyjna karma dla szczeniąt dużych ras jest najlepszą dietą dla szczeniąt dużych ras. Kontrolowanie rodzaju i ilości ćwiczeń, jakie wykonuje Twój szczeniak, może również pomóc w zapobieganiu tej chorobie. Najlepsze są regularne umiarkowane ćwiczenia zamiast rzadkich serii intensywnych ćwiczeń.
Leczenie kulawizny u psów
Chociaż niektóre z tych przyczyn kulawizny u psów mogą być leczone chirurgicznie, u wielu psów z urazami stawów może rozwinąć się choroba zwyrodnieniowa stawów, sztywność i / lub kulawizna długotrwała. Zwierzęta te mogą korzystać z zabiegów medycznych, takich jak:
- suplementy glukozaminy i chondroityny, które są bardzo bezpieczne i zwykle pierwszą opcją, którą wybrałbym
- leki przeciwzapalne, ale tylko dla psów bez objawów problemów z nerkami
- opioidy, takie jak tramadol
Alternatywne metody leczenia, takie jak akupunktura, mogą również znaleźć zastosowanie w leczeniu zwierząt z zapaleniem stawów, ale większość lekarzy weterynarii uznałaby je za komplementarne do wymienionych powyżej tradycyjnych metod leczenia, zamiast ich zastępowania.
